|
Brazilië:
Zuid-Amerika reis (2008)
|
| Zondag 20 december 2008 - Copacabana in Rio de Janeiro |
 |
Vandaag neem ik tijdens het ontbijt afscheid van de groepsleden en wandel ik met volle bepakking naar het Tulip Inn hotel. Gelukkig kan ik direct inchecken en heb ik internet op de kamer. Het lukt weer om te skypen met Rosalie. Hierna gaan alle spullen de kluis in, zwembroek en short aan, zonnebrand en fotocamera mee en op naar het strand! Langs het strand vallen als eerste de vele hardlopers op die bij zo'n 30 graden door het zand ploeteren. Verder is het heel lastig om niet naar al die mooie Braziliaanse meiden in hun strakke bikinibroekjes te kijken. Telkens als ik een foto wil nemen van het strand loopt er toevallig weer een dame door het beeld |
|
|
Ik wandel eerst de boulevard af om een beetje sfeer te proeven. Hoge golven slaan op het strand. Bijna overal wordt gevoetbald en gevolleybald. Copacabana is precies zoals ik het mij had voorgesteld. Aan de eind van de ochtend huur ik een stoeltje, zoek een plekje op het strand en geniet van Copacabana beach.MP3 speler op, blikje fris in de hand en genieten van de zon (en omgeving). Af en toe neem ik een snelle duik in de hoge golven en dan te bedenken dat het in Nederland koud en vroeg donker is. Als ik me begin te vervelen bouw ik even een zandkasteeltje Wat een mooie afsluiting van de reis. 's Avonds ga ik weer naar het buffetrestaurant. Lekker sushi en vlees eten. |
 |
|
Maandag 21 december en dinsdag 22 december 2008 |
|
Laatste dag in Rio de Janeiro en aankomst in Nederland Vandaag is de laatste dag van mijn rondreis van 3 maanden door Zuid-Amerika. Vanavond vlieg ik via Madrid terug naar Rosalie. Ik besluit vandaag geen risico meer te nemen en niet meer de stad in te gaan. Ik ga nog enkele uurtjes genieten op het strand. 's Morgens wandel ik het gehele strand af. Als de zon doorbreekt is het heel warm. Om 13.00 uur verlaat ik het strand want om 14.00 uur moet ik uitchecken. Na een frisse douche is de tijd gekomen om mijn rugzak leeg te ruimen. Alle oude T-shirts, versleten broeken, toiletspullen en mijn bergschoenen en teenslippers gooi ik weg. Lekker met een lichte rugzak terug naar huis. |
 |
|
Nu ik weet dat het einde van de reis is aangebroken, heb ik ook opeens zin om naar huis te gaan. Ik hang de middag in de lobby van het hotel met mijn notebook op mijn schoot, ga nog even een blokje om om te eten en om 17.00 uur rijdt mijn taxi voor. Net op dat moment breekt er een onweersbui los. Het strand loopt leeg en de straten staan vol met auto's. De gehele rit naar het vliegveld staan we in de file. Het is maar goed dat ik een vaste prijs heb afgesproken. |
| Het vliegtuig heeft bijna een uur vertraging voordat we kunnen instappen. Hierna duurt het nog ruim een uur voordat het vliegtuig vertrekt. Ik hoop dat de piloot flink hard doorvliegt anders mis ik mijn aansluitende vlucht in Madrid naar 020. De vlucht duurt 9 uur en 3 kwartier en bijna de hele vlucht droom ik over mijn reis. Bij aankomst in Madrid, ontvang ik een SMS van Rosalie dat mijn vlucht naar Nederland een half uur vertraging heeft. Samen met een andere Nederlander ren ik naar de metro en naar de volgende gate. Als we puffend en hijgend aankomen bij de gate, blijkt dat we het gaan redden. We halen onze vlucht naar Nederland. De gehele vlucht schijnt de zon, boven de dichte bewolking in mijn gezicht. | ||
 |
Tien minuten voor de landing zakt het vliegtuig door de bewolking en kom ik in de harde werkelijkheid terecht. In Nederland is het koud, donker en grijs. Als het vliegtuig aan de gate staat, belt Rosalie al. Ja, ik zit in het vliegtuig, ben veilig geland en kom er aan. Bij de bagageband, zie ik Rosalie al bij de uitgang staan. Gelukkig komt mijn rugzak als tweede aangerold en kan ik als eerste door de uitgang. Eindelijk kan ik Rosalie in mijn armen sluiten. We genieten samen van dit laatste hoogtepunt van mijn indrukwekkende reis die heel voorspoedig is verlopen en waar ik met veel plezier op kan terug zien.
HET WAS IN DRIE WOORDEN: GE-WEL-DIG!
|
|