Als we om 13.00 uur bij het hotel aankomen, is het behoorlijk haasten om geld te pinnen, me om te kleden en snel iets te eten. Om 13.30 uur worden we namelijk opgehaald voor een stadstour. Het hotel ligt maar twee blokken van het beroemde en veel bezongen strand van Copacabana. Ik loop de komende dagen dan ook met een grote glimlach op mijn mond te neuriën: Copacabana, Copacabana....

Eerst rijden we naar Corcovado, het beroemde Christusbeeld op de heuvels van Rio met een adembenemend uitzicht op de stad met de stranden van Copacabana en Ipanema. liggen. De lange stranden van Copacabana en Ipanema zijn even goed zichtbaar.

Het beeld staat op een 700 meter hoge berg. Het grote Christusbeeld met zijn gestrekte armen is ruim 30 meter hoog en 30 meter breed. het beeld is in 1931 onthuld als nationaal monument. Aan de voet van het monument bevindt zich een kleine kapel.

Als we omhoog rijden door het Tijuca forrest is het zwaar bewolkt en staat het beeld in de mist. De eerste minuten zien we niets, maar dan breekt de hemel af en toe open. Alle mensen beginnen te juichen en te klappen. Als iedereen de camera heeft aangezet, staan we weer in een dichte mist. Na enkele minuten breekt de bewolking weer open en zien we de grote stad Rio tussen de bergen.

Met de auto rijden we naar een lager gelegen helikopterplatform en dan verrijst het Christusbeeld boven de bewolking uit, wat weer enkele leuke foto's oplevert.

De tour leidt ons naar het grote voetbalstadion Maracaná, die we alleen van de buitenkant kunnen bezichtigen. In dit grote stadion spelen alle voetbalploegen van Rio. Flamengo heeft weliswaar een eigen stadion, maar alle wedstrijden worden in de Maracaná gespeeld. Het is jammer dat het voetbalseizoen al is afgelopen want ik had graag een wedstrijd meegemaakt (ergens in Zuid-Amerika).

Daarna bezichtigen we het Sambadromade, een straat waar aan beide zijden stadionachtige tribunes zijn gebouwd. Het is moeilijk voor te stellen dat hier over enkele weken vele carioca's naar toe gaan om carnaval te vieren. De straat is niet breed en is ongeveer 1 kilometer lang. Een plek op de tribune kost je minimaal 50 euro en als je een goed plekje wil bemachtigen, dan betaal je tussen de 120 en 150 euro. In februari komen hier duizenden feestvierders bij elkaar en trekken de verschillende carnavalsverenigingen door de straten. Onder begeleiding van wild opzwepende sambamuziek, dansen de mooi uitgedoste feestvierders op en rond hun praalwagens door de straat. Het schijnt dat er vanavond en morgenavond geoefend gaat worden, waarbij iedereen in vol ornaat al door het stadion trekt. In een winkel aan de achterzijde van de tribune kan je de carnavalskleding bezichtigen. Hier is het ook mogelijk om tegen betaling in een mooi Braziliaans carnavalsstuk op de foto te gaan. De pakken zien er net iets anders uit dan de boerenkielen die ze in Nederland dragen met carnaval.

In het centrum brengen we nog een bezoek aan de beroemde kleurrijke trap die is ontworpen door kunstenaar Selaron. Hij is er al 17 jaar mee bezig en hij is niet van plan om voor zijn dood te stoppen. Hij heeft in heel de wereld gekleurde tegeltjes verzameld met typerende afbeeldingen en tegels waarop de landnaam staat vermeld. Al deze tegels zijn als mozaïek verwerkt in de lange trap van 215 treden. Al snel heb ik de Delfsblauwe tegeltjes van Nederland gevonden.

De Sugar Loaf bergen oftewel Pao do Acucar in de baai van Guanabara is de laatste bestemming van de stadtour. Een mooie steile bergtop vanwaar je een mooi uitzicht hebt over het grootste gedeelte van Rio. Er wordt aan rotsklimmen gedaan op de loodrechte wanden van dit natuurverschijnsel. Met een kabelbaan bereik je via een middenstation (Morro da Urca) de 400 meter hoge top van Sugar Loaf. De suikerberg verwijst naar de suikerhandel rond 1700. Met twee kabelbanen bereik je de toppen van de bergen. Het uitzicht is wederom indrukwekkend (als de bewolking even opentrekt).

Op de terugweg rijdt de auto nog langs het tramstation waar een oude tram vertrekt naar de oudste wijk van Rio, Santa Terese. Het trammetje rijdt helemaal door naar Corcovado. De tram rijdt over het beroemde Arcos da Carioca. Dit is een aquaduct uit 1750 dat vanaf 1896 dienst doet als viaduct voor een tram.

's Avonds hebben we met de groep het afscheidsdiner in een restaurant met een waanzinnig buffet. Onbeperkt sushi eten, geweldige salades en veel andere topgerechten. Elke twee minuten lopen de obers langs met grote spiesen waaraan grote stukken gegrild vlees hangen. Eerst komt er een man met kippenvlerken en worstjes, de volgende heeft een groot stuk rosbief. Dit gaat heel het diner door. Elke paar minuten ligt er weer een stuk vlees op je bord.