Eergisteren heb ik de welkomstbijeenkomst gemist en gisteren heb ik mijzelf nog een dagje in Buenos Aires vermaakt. Deze morgen maak ik kennis met alle leden van de groep. De groep (15 deelnemers) bestaat uit voornamelijk 20'ers en enkele oudere jongeren. De groepsgenoten komen uit landen als Ierland, Engeland, Canada, Duitsland, Nieuw-Zeeland en Australië. De toerleider heet Jorge, een 24-jarige macho uit Peru.

De reis start vandaag met een ritje naar de haven voor onze boottocht naar Uruguay. Het is vandaag lekker warm (>30 graden). De rugzakken worden - net als bij een vliegtuig - ingecheckt. Bij de douane krijg ik weer een nieuwe stempel (van Uruguay) in mijn paspoort.

Jammer dat we de kamer met meerdere mensen moeten delen. Na een gezamenlijk lunch besluit ik in mijn eentje op pad te gaan. Eerlijk gezegd heb ik het een beetje gehad met die groepsprocessen. Telkens wachten op elkaar, met zijn allen pinnen (duurt een eeuwigheid), gezamenlijk eten op een vooraf vastgesteld tijdstip, lang op je eten wachten en telkens weer dezelfde verhalen aanhoren en vertellen. Ik vind het dan ook wel prettig dat ik tijdens deze reis regelmatig een kamer alleen zal krijgen.

Colonia is een heel mooi stadje met een historisch centrum. De huizen zijn geschilderd in vele pasteltinten. In de pittoreske straatjes met eeuwenoude straatkeien staan oude oldtimers, wat het plaatsje nog fotogenieker maakt.

Een hoge witte vuurtoren steekt prominent boven het centrum uit en is via de smalle wenteltrap te beklimmen. Vanaf de vuurtoren heb je een wijds uitzicht op het dorpje en aan de overzijde van het water zijn de hoge gebouwen van Buenos Aires zichtbaar.

Na een middag rondslenteren in de warmte besluit ik even te gaan relaxen op de kamer.

's Avonds mis ik wederom de groepsafspraak om te gaan eten aangezien Jorge eerder is vertrokken om naar de zonsondergang te gaan kijken. Hij heeft geen bericht achtergelaten naar welk restaurant ze zijn gegaan. Ik loop een paar keer door het centrum, maar kan de groep niet vinden. Op een leuk terrasje eet ik een grote steak. Op het plein speelt een goede band vrolijke locale muziek en de oude huizen zijn verlicht. Een geweldig atmosfeer !

Aan het eind van de ochtend verlaten we Colonia en gaan we op weg naar Montevideo. De busrit duurt 6 uur en voert ons over het platteland van Uruguay. De bus is zeer comfortabel en dat mag een wonder heten voor één van de armste landen van Zuid-Amerika.

Bij aankomst in Montevideo blijkt al snel dat dit een grote lelijke stad is. Het centrum wordt overspoeld met oude luid toeterende auto's en bussen. De straten zijn vuil en af en toe zie ik een paard en wagen waarmee vuilnis wordt opgehaald.

Het hotel is ook niet veel soeps. Ik heb een oude vieze kamer waar sinds de jaren ‘60 waarschijnlijk niets aan is veranderd. Zelfs het beddensprei is, zo te zien, in al die jaren niet vervangen.

Ik ga op zoek naar een wasserette om mijn kleding te laten wassen. De was wordt gewogen (je betaalt per kilo). Voor ongeveer 5 dollar kan ik de fris gewassen kleding enkele uren later weer ophalen. Enkele vrouwen uit onze groep hebben een vergelijkbare hoeveelheid kleding door de service van een hotel laten wassen zonder te vragen hoeveel het kost. In de meeste hotels wordt per item betaald. KASSA!

‘s Avonds gaan we met taxi's allemaal naar een fancy restaurant in de buurt van de zeehaven. Bijna alle restaurants zijn (nog) leeg, mede omdat we vandaag al vroeg (om 19.30 uur) zijn gaan eten. Het eten is goed. We krijgen heerlijke voorafjes en zelfs een gratis glas sangria. Als we de rekening krijgen, merken we dat al die extraatjes toch niet helemaal gratis waren. We moeten een toeslag betalen voor het gebruik van het tafelzilver (!) en 10% extra voor de bediening. Dit laatste is overigens heel gewoon in Argentinië, Uruguay en Brazilië.

Vandaag ben ik vroeg wakker. Het ontbijt is helemaal niets en kan morgen dan ook overgeslagen worden. Ik ga de stad verkennen en op zoek naar een nieuwe MP3-speler. Bij mijn vertrek uit Buenos Aires ben ik mijn USB-MP3 namelijk speler kwijtgeraakt (verloren of gestolen?).

De belangrijkste attractie van de stad is het centrale plein, dat helemaal niet zo interessant is. Er staat wel een bijzonder gebouw en onder het plein is een mausoleum. Na afdaling van de trappen kom je in een grote ruimte met zwart marmer. Er staan twee erewachten bij een urn.

Welke belangrijk persoon hier vereerd wordt, is mij even ontschoten.

Ik zoek voor een half uurtje verkoeling in de kathedraal en besluit ook naar de kapper te gaan.

De lunch gebruik ik in een buffetrestaurant...all you can eat voor een paar dollar. Bij terugkomst in het hotel staat een gedeelte van de groep klaar om naar het strand te gaan. Snel pak ik mijn zwemkleding en met taxi's reizen we af naar een mooi breed strand.

Zo krijgt deze dag in deze saaie stad toch nog een leuk einde.

's Avonds ga ik met Connie (uit Duitsland) uit eten

Aan het eind van de ochtend vertrekken we uit Montevideo voor een 6 uur durende busrit naar Salto. De ochtend spendeer ik met mijn notebook op schoot in de lobby van het hotel. Lekker skypen, chatten en foto's uploaden naar mijn site.

De bus is weer erg luxe. Onderweg zien we oude auto's rijden. Met oude auto's bedoel ik geen old-timers, maar echte oude auto's die in Europa al tientallen jaren niet meer worden gemaakt zoals Renault 4 en 12, Opel commodore, Ford Taunus, oude Citroens en een aantal hele oude Amerikaanse modellen.

Het mooiste is een auto die door midden is gezaagd en waarbij het achterste gedeelte van de auto (met achterbank) achter een paard is gespannen. Uruguay is voor mij het land van de oude auto's.

In de late namiddag komen we aan bij het hotel in Salto. Ik krijg weer een kamer voor mezelf. Ook Salto heeft de toerist niet zo veel te bieden (of word ik reismoe?) en dan te bedenken dat we ook hier weer bijna 2 dagen blijven. De meeste groepsleden zijn het er wel over eens... de dagen in Uruguay kunnen behoorlijk ingekort worden. GAP gebruikt deze dagen om op een goedkope manier naar Iguaçu te reizen.

Morgenavond vertrekken we met een nachtbus voor de lange reis naar de prachtige watervallen op de grens van Argentinië, Paraguay en Brazilië.

De volgende dag doden we de tijd (tot het vertrek van de nachtbus) met een bezoek aan een waterpark. In de ochtend vertrekken we met taxi's naar het park.

In het park zijn diverse warmwaterbaden (waarvan sommigen een temperatuur hebben van 37 graden), een golfslagbad en waterglijbanen. We vermaken ons kostelijk op de glijbanen. We glijden met een bootje met drie man naar beneden. Niet iedereen landt ongeschonden in het water. Zo stoot ik mijn hoofd erg hard toen we onderaan de glijbaan omsloegen.

Mede door het mooie weer was het een heerlijke dag. Na terugkomst in het hotel verzamelen we onze tassen en worden we met taxi's over de grens naar Brazilië gebracht.