Print dit verslag
Verslag 72 - Mai Chau
Het piept en kraakt
Het piept en kraakt

We vertrekken vroeg in de ochtend uit Son La. Vandaag staat de rit naar Mai Chau op het programma. Op straat kopen we nog snel een stokbroodje dat op een houtskoolvuurtje vers wordt gemaakt.
Ook vandaag rijden we weer door een panoramisch landschap van karstgebergte, rijstvelden en theeplantages. Bij een oude bamboe hangbrug steken we even de rivier over. De brug schommelt hevig heen en weer. Ook moeten we goed oppassen waar we onze voeten neerzetten. De dunne bamboestokjes zijn niet berekend op een zware westerling.

Om circa 15.00 uur komen we in Mai Chau aan. Eigenlijk is Mai Chau geen centrale plaats, maar een verzameling kleine dorpjes. De dorpjes liggen ten midden van de rijstvelden die weer worden omgeven door karstgebergte.
In de vallei wonen vooral mensen van de Thai. Ze wonen in op palen gebouwde huizen en in één van die paalwoningen zullen we bij een familie overnachten. We moeten - net als de overige leden van de familie - op de grond slapen. We krijgen een matrasje, kussens en een dekbed. In de ruimte kunnen ongeveer 12 mensen slapen, maar er zijn geen andere toeristen. We hebben dus lekker veel ruimte.

Als we de ramen openen hebben we een wijds uitzicht op de rijstvelden. We maken de "bedden" op en hangen de klamboe op. Als alles klaar is voor de nacht gaan we het dorp verkennen. Omdat Mai Chau relatief dicht bij Hanoi ligt, wordt het dorp door veel toeristen bezocht. Onder de meeste paalwoningen zijn dan ook kleine winkeltjes ingericht waar handwerkproducten worden verkocht.

Uitzicht op de rijstvelden
Uitzicht op de rijstvelden

Als we de rijstvelden inwandelen komt er een dame achter ons aan. Ze vraagt of we vanavond bij haar eten. Het blijkt de eigenaresse van ons "hotel" te zijn. Aangezien we in dit dorp geen restaurant hebben kunnen ontdekken, gaan we in op haar voorstel. Vanavond eten we met de pot mee.

Armbandjes te koop
Armbandjes te koop

Op een bruggetje zitten kleine kinderen zelfgemaakte armbandjes te verkopen. We kopen van elk kind een armbandje.
Als we door de rijstvelden lopen, zien we een aantal dames wegrennen. Ze blijken op de vlucht te zijn voor twee vechtende buffels. De buffels rennen als gekke koeien door het rijstveld. Ook wij doen voor de zekerheid een stapje opzij en kijken tot het geweld is geëindigd.

We lopen nog een paar uur dwars door de rijstvelden. Onderweg worden we vriendelijk toegezwaaid door meisjes die tot aan hun knieën in de modder staan te werken. Net voordat het donker is, zijn we weer in het dorp. We ontmoeten de stoere motorrijders die we in Son La tegen zijn gekomen. Ze zien er gehavend uit. Ze blijken vandaag een ongeluk te hebben gehad. Volgens de passagier is het een geluk dat ze niet zwaar gewond zijn. Op enkele flinke schaafwonden en pijn in zijn benen na gaat alles goed. De Vietnamese gids heeft een grote wond op zijn gezicht. Strompelend lopen ze weg...
Vanaf ons bed genieten we van de zonsondergang boven de rijstvelden.

's Avonds wordt er een heerlijke uitgebreide maaltijd voorgeschoteld. We zitten - net als de rest van de familie - aan een lage tafel op de grond. We worden door de eigenaresse uitgenodigd voor een dansvoorstelling. Eigenlijk hebben we niet zo veel zin om deze plaatselijke folklore te gaan bekijken, maar we vinden ook dat we eigenlijk niet kunnen weigeren.

 

Aan tafel
Aan tafel

Dus trekken we na het eten onze schoenen aan en worden we naar een andere paalwoning gebracht. Er blijken al een groot aantal Duitse toeristen aanwezig te zijn. Ze kijken naar meisjes en jongens die onder begeleiding van muziek simpele danspasjes maken. Cindy krijgt spontaan de slappe lach. Uit beleefdheid blijven we enkele dansjes kijken maar proberen dan toch ongezien het huis uit te sluipen. Helaas laat Leo zijn hoesje van zijn camera liggen, zodat alle Duisters hem tegelijkertijd terugroepen en iedereen door heeft dat we vertrekken.

We gaan vroeg slapen. Ondanks de harde matrassen, het gesnurk van de eigenaar, de vele hanen onder het huis die het 's morgens op een kraaien zetten en een man met een luidspreker die om 5.00 uur het laatste nieuws (?) voorleest, slapen we toch redelijk.
Na het uitgebreide ontbijt begint onze laatste etappe van de Jeeptocht. Vanaf de berg werpen we een laatste blik op Mai Chau en rijden over een goede weg naar Hanoi. Het wordt steeds drukker met het verkeer. Duizenden brommertjes en fietsen kondigen het centrum van Hanoi aan. Om 13.30 uur worden we voor het reisbureau afgezet en nemen we met een fooi afscheid van onze chauffeur. We hebben weinig met hem kunnen communiceren, maar het was een goede chauffeur die precies deed wat we wilden. De afgelopen zeven dagen waren mooi, indrukwekkend en gezellig trip.

In het hotel leveren we snel de was in, we rennen naar het internetcafé, halen onze vliegtickets (Hanoi - Vientiane) op en gaan ook nog even pinnen. 's Avonds eten we heerlijk in het restaurant boven de markt. Na het eten pakken we onze spullen in voor onze tweedaagse trip naar Halong Bay die morgen start.

Fotoserie 81
Achter de schermen
Volgend verslag