Verslag 61 - Dalat

Zaterdag 16 februari. We gaan vandaag naar Dalat. We hebben tickets gekocht bij Sinh Café. We zijn er inmiddels achter gekomen dat de regering het toeristenvervoer zeer goed heeft georganiseerd. Ze hebben een route door het land uitgezet, waarbij je alle belangrijkste plaatsen aandoet en onderweg nog stops maakt bij bezienswaardigheden.

De tickets zijn goedkoop, zelfs goedkoper dan de kaartjes voor de locale bussen die minder comfortabel zijn en waarvoor je als buitenlander meer moet betalen dan de locale bevolking (voor meer informatie zie Achter de schermen-Vietnam). Volgens ons een prima manier voor een communistische regering om de toeristen in de gaten te houden.

Om 6.45 uur stappen we voor Sinh Café in een luxe airconditioned bus waar 'Dalat' op staat. Behalve Chiel en Cindy, blijkt die rare Taiwanees ook weer van de partij te zijn. Met enige vertraging gaan we op weg. De weg slingert zich langzaam omhoog langs rijstvelden, bananen-, koffie- en theeplantages. Bij één van de theeplantages stoppen we. In verband met het tet-festival zijn er niet veel mensen aan het werk op de plantage. We zien slechts drie dames die de kleine theeblaadjes aan het plukken zijn. Ze dragen hierbij een karakteristieke Vietnamese rijsthoed (non La) die een goede bescherming tegen de zon (en eventueel regen) biedt, vederlicht is en erg goedkoop schijnt te zijn.

Het laatste gedeelte van de rit voert ons omhoog de bergen in. Rond 15.30 uur arriveren we in Dalat en we worden in de buurt van het Xuan-Huongmeer in het centrum van de stad afgezet. We moeten veel moeite doen om een kamer te vinden omdat de meeste hotels al volgeboekt blijken te zijn of meer dan 20 US$ per nacht kosten. We lopen al snel meer dan een uur met onze zware rugzakken te sjokken en de hoogteverschillen in het dorp maken het er niet gemakkelijker op. Ook de Vietnamese hoteleigenaren beginnen op onze zenuwen te werken. Als we ze vragen hoeveel een kamer kost, duurt het lang voor ze een antwoord geven. Ze moeten blijkbaar eerst nadenken hoeveel geld ze zullen vragen. Meestal volgt er eerst een heel verhaal; Ze hebben hele mooie kamers en willen we die eerst zien? Nee, we willen eerst weten wat de prijs voor een kamer is. Je ziet ze nogmaals denken: "hoeveel geld kan ik voor een kamer vragen?". Het gebeurt vervolgens regelmatig dat ze een prijs noemen, bijvoorbeeld 7 US$. Als we dan de rugzak afdoen, de vele trappen naar boven zijn gestrompeld en een kamer hebben gezien, vertellen ze op de terugweg naar beneden met een glimlach op hun gezicht dat de kamers van 7 US$ helaas vol zijn en dat de kamer die we zojuist hebben gezien "maar" 20 US$ kost. Aaaaaargggggg.... Als we uiteindelijk bijna alle hotels in Dalat hebben bekeken, gaan we terug naar het hotel dat we als één van de eerste hebben gezien. Voor 7 US$ checken we in. Deze kamer hebben we in eerste instantie afgekeurd, maar de kamers blijken het geld toch meer dan waard te zijn. Er staan wel twee hele rare bedden in de kamer; Ze hebben de vorm van een raceauto. Vannacht dromen we vast over Jos Verstappen.

Dalat ligt op een hoogte van 1500 meter en was in de koloniale tijd een populaire plaats om de hitte van de Mekongdelta te ontvluchten. Door de hoge ligging heersen er hier het hele jaar aangename temperaturen. Dalat is momenteel één van de meest romantische oorden voor de Vietnamezen en veel pasgetrouwde stelletjes brengen hier hun wittebroodsweken door. Ook nu met het tet-festival is het dorpje afgeladen met Vietnamese toeristen.
In Dalat bevinden zich nog een aantal oude, in koloniale stijl gebouwde, villa's. Het is opvallend dat de huizen en hotels in Vietnam vaak smal en hoog zijn en er op het dak vaak betonijzer uitsteekt zodat er altijd nog een verdieping opgebouwd kan worden. Vaak is ook alleen de voorkant van een huis geschilderd in één van de pastelkleuren geel, groen, blauw of roze of is alleen de voorkant van het huis voorzien van tegeltjes die in een badkamer niet zouden misstaan.

's Avonds gaan we met Chiel en Cindy Dalat verkennen. We wandelen over de markt. De kraampjes bieden een breed assortiment aan groenten aan, iets dat je elders in Azië niet snel zal zien. Ook de specialiteit van deze streek, aardbeien (mjammie), ontbreekt niet. Je zou kunnen zeggen dat Dalat de groenteboer van Zuid-Vietnam is omdat door de relatief lage temperatuur veel verschillende (en vaak uitheemse) groenten verbouwd kunnen worden (en dat zeggen wij als echte stadsmensen).
Bij het hotel bespreken we voor de volgende dag een meer dan 20 jaar oude Russische legerjeep (met chauffeur en gids) om de bezienswaardigheden van Dalat en omgeving te bekijken.

Op de afgesproken tijd staat er een chauffeur en een gids met de Jeep op ons te wachten voor onze dagtoer. Leo gaat achterin de achterbak zitten. De chauffeur zet er goed de vaart in. We racen over de bergwegen. Eerst bezoeken we het Truc Lam Monastry. Het is er erg druk omdat de Vietnamezen nog steeds vakantie hebben als gevolg van het Chinese Nieuwjaar. Vanaf het tempelcomplex hebben we een mooi uitzicht over de mooie tuin en het Tuyen Lam Lake, een groot stuwmeer. We lopen er een rondje, bekijken een fototentoonstelling en zijn al snel weer op pad voor de volgende bezienswaardigheid.

We brengen vervolgens een bezoek aan Chicken Village dat circa 20 kilometer van Dalat ligt. De naam dankt het dorpje aan een enorm stenen beeld van een kip aan het begin van het dorp. De betekenis van dit beeld is niet. Volgens sommige inwoners stelt het beeld geen kip voor, maar een haan en staat het beeld symbool voor beginnend leven.
De inwoners van dit dorpje woonden vroeger in de bergen. Omdat ze tijdens de Vietnamoorlog samenwerkten met de Amerikanen, zijn velen na 1975 in heropvoedingskampen terechtgekomen en vervolgens gehuisvest in dit dorp zodat de overheid hen beter in de gaten kan houden.

Het dorpje is redelijk primitief; Er zijn geen verharde wegen en dus is het er erg stoffig en de huisjes zijn gebouwd van hout en bladeren. In het dorp is het nu erg rustig, op een paar kinderen na die onze handen vastpakken en ons door het dorp begeleiden. Voor dit soort gelegenheden hebben we altijd een voorraadje ballonnen bij ons. Hoewel ze waarschijnlijk van alle toeristen ballonnen krijgen, blijft de reactie van de kinderen leuk.
De inwoners van dit dorpje leven voornamelijk van de opbrengsten van de landbouw. Er zijn echter ook vrouwen die met een weefgetouw doeken weven. Deze doeken verkopen ze aan de toeristen die het dorp bezoeken.

Dan gaan we op weg voor een bezoek aan de Prennwaterval, 13 kilometer ten zuiden van Dalat. Deze waterval is één van de grootste en meest bezochte watervallen in de omgeving van Dalat. En dat zullen we weten... Het is er ongelooflijk druk. Er blijkt een soort "pretpark" om de waterval heen gebouwd te zijn. Eerst lopen we via een trap langs de waterval naar beneden. De waterval is mooi; Van 15 meter hoogte valt het water vanaf een vooruitstekende rots in een klein meertje.

Bij dit meertje verkleden tientallen Vietnamezen zich als cowboys (??) en laten zich op een paard vereeuwigen door professionele fotografen. We lopen over een brug onder de rots achter de waterval langs. Plotseling ziet Cindy dat een vrouw de rugzak van Roos probeert open te ritsen. Cindy geeft haar een flinke duw en de vrouw druipt af. Gelukkig heeft ze niets uit de rugzak kunnen halen.
Dan blijkt er ook nog een kleine "dierentuin" te zijn. Er zijn onder andere krokodillen, herten, apen en een Tibetaanse beer te zien. De hokken van de dieren zijn echter beneden peil. Via de trap gaan we naar de uitgang. We zouden ook met een kabelbaantje naar boven kunnen, maar daar wagen we ons maar niet aan.

Cremaillere Railway, het treinstation van Dalat is het volgende op ons programma. Het stationnetje is een lief gebouwtje; In pasteltinten geschilderd, glas in lood ramen en op het spoor een oude stoomlocomotief. De gids vertelt lachend dat de stationsklok nog steeds de goede tijd aangeeft. Blijkbaar is hij er nogal verbaasd over.

De ingang van Crazy House

Na de lunch brengen we een bezoek aan het Hang Nga Guesthouse & Art Gallery, in Dalat beter bekend als Grazy house. Het complex is ontworpen en gebouwd door een Vietnamese kunstenares en dochter van een oud minister (rechterhand van Ho Chi Minh). Je kan hier overnachten en de art gallery bevindt zich onder een reusachtig spinnenweb in de tuin. Als je hier rondloopt verwacht je Alice (van Alice in Wonderland) ieder moment tegen te komen. Een grote giraffe siert de tuin en via zijn nek loop je naar de hotelkamers. Iedere kamer is gebouwd volgens een bepaald thema. Zo is er bijvoorbeeld een Adelaarskamer waar een grote adelaar op een ei de open haard vormt.

Als laatste brengen we een bezoek aan het Bao Dai's Summer Palace, de zomerresidentie van Bao Dai, de laatste keizer van Vietnam. De gele villa is gebouwd in de jaren '30, is nog volledig ingericht en gemeubileerd en verkeert nog grotendeels in de oorspronkelijke staat. We wandelen (met zachte hoesjes over onze schoenen) door de vertrekken van het paleis. De keizer is overigens gedwongen om af te treden en is gevlucht naar Frankrijk waar hij is gestorven.

We gaan weer terug naar het hotel. Morgen reizen we verder naar Nha Trang om lekker een dagje aan het strand te liggen.