Het is 14 april en vandaag verlaten we Koh Tao. We gaan terug naar Bangkok, want daar vandaan vliegen we over een paar dagen naar Indonesië. Gisteren is in Thailand het Songkranfestival begonnen. Het is één van de belangrijkste feesten in Thailand en het is het begin van het traditionele Thaise Nieuwjaar en het boeddhistische nieuwjaar.
Het feest begint met een gang naar de tempel. Er moeten punten gescoord worden, dus wordt wordt er veel voedsel gegeven aan monniken, worden vogels en vissen vrijgelaten en worden boeddhabeelden gewassen. Belangrijk is ook het betuigen van eerbied aan (voor)ouders, ouderen en monniken. Hiervoor gieten jongeren water in de handen van hun ouders en ouderen als teken van respect en om hun zegen te vragen. De mensen dragen nieuwe kleren, het huis wordt schoongemaakt en alles wat kapot is wordt weggegooid, zodat het geen ongeluk kan brengen.

In sommige plaatsen wordt er tijdens Songkran echter ook met water gegooid. Deze gewoonte stamt af van een regenceremonie. Volgens de legenden brachten de naga's (mythologische slangen) regen door water uit de zee te spugen. Hoe meer water ze spuugden, des te meer regen was er te verwachten en dit is weer goed voor de oogst.

Op Koh Tao merken we niet zoveel van het festival. Hier en daar staat iemand met en klein waterpistooltje, maar daar blijft het dan ook bij. Ook op de terugweg naar Bangkok is niet zoveel te merken van het feest. Dit verandert echter zodra we in de buurt van Khaosan Road komen! Overal liggen lege plastic flessen en de straten zijn wit. Wat zou dat witte spul toch zijn? We beginnen enigszins ongerust te worden als blijkt dat de bus Khaosan Road niet in kan. We moeten een flink stuk lopen naar het hotel en omdat we onze rugzakken bij ons hebben, houden we het liever droog. Als we de beschermhoezen om onze rugzakken hebben gedaan, gaan we op weg. Leo loopt voorop en kijkt iedereen die water wil gooien indringend aan. Gelukkig is het al laat op de avond en zijn er niet zoveel mensen meer op straat. Het gaat lang goed. Niemand durft ons nat te gooien. Vlak bij het hotel gaat het echter toch mis. Een voltreffer. Met natte kleding lopen we het hotel in...

De volgende ochtend worden we wakker van een enorm kabaal. Voor de deur van het hotel is het feest is ontaard in een reusachtig waterballet. Niets en niemand (ook de met camera's behangen toeristen niet) wordt ontzien. We zien nu ook waar dat witte spul vandaan komt. Door talkpoeder en kalk met water te mengen ontstaat er een papje waarmee kwistig gesmeten en gesmeerd wordt. Het lijkt op het Indiase Holi-festival, maar er wordt hier maar één kleur gebruikt, namelijk wit. Waar hebben we gelezen dat de Thai van die bedaarde mensen zijn?
Men is niet karig met water. Grote tonnen water zijn achterop pick-up trucks gezet en hele families hebben rond die ton postitie ingenomen om met emmers en waterpistolen de mensen nat te gooien. Flessen water, brandslangen, pannen, potten, bekers, waterpistolen en emmers. Letterlijk alles dat water kan bevatten wordt gebruikt om elkaar nat te gooien.

Na een paar uur verlaten we het strijdgewoel en nemen een douche. We willen nog een paar foto's nemen van dit festijn en we hebben gemerkt dat dit op straat niet zo gezond voor de camera is. Gelukkig hebben we een balkon. We kunnen foto's maken zonder zelf nog getrofffen te worden.

Gelukkig nieuwjaar!