We hebben dus lekker de tijd om te relaxen en wat leuke uitstapjes te maken. Omdat we een paar jaar geleden al in Thailand zijn geweest, hebben we veel bezienswaardigheden in Bangkok al gezien. Chinatown hebben we echter nog niet bezocht en zo gebeurt het dat we op een mooie dag op de expresboot stappen om te gaan wandelen in Chinatown (Sampeng). We stappen bij de Tha Ratchawong Pier van de boot af en lopen de drukke, smalle straatjes van Chinatown in. We kunnen niets anders doen dan ons met de mensenmassa mee te laten drijven langs de honderden marktkraampjes. Het is hier een drukte van jewelste. Van aardappelen tot Chinese lantaarns, het is hier te koop!
We komen ook nog terecht in een doolhof van zijstraatjes en steegjes waar Indiërs met name textiel verkopen. Het lijkt wel of we weer terug in India zijn. Uiteraad komen we ook nog een aantal Wats (tempels) tegen.

We bezoeken ook nog wat shoppingmalls. We komen bij toeval terecht in Phanthip Plaza aan Phetburi Road vlak bij het WTC. Het blijkt een enorm winkelcentrum te zijn waar alleen maar computershops zijn gevestigd. Behalve hardware, wordt er erg veel illegale software en films verkocht. We kopen voor 100 baht per stuk video CD's met de nieuwste bioscoopfilms zoals Harry Potter, Return of the mummy, Training day en Lord of the Rings. Met behulp van onze portable MP3-speler kunnen we deze films bekijken op de TV op onze hotelkamer. Heb je de films gezien, dan kan je ze bij de meeste winkeltjes (ook in Khaosan Road) weer ruilen voor nieuwe.

En dan is het oudejaarsavond. In Khaosan Road is het enorm druk. Er hebben zich honderden backpackers verzameld op straat en je kan over de hoofden lopen. Leo verheugt zich al helemaal op het vuurwerk dat vanavond zal worden afgestoken. Maar daar vergist hij zich lelijk in. Om 24.00 uur gaat er een luid gejuich op in Khaosan Road, maar het vuurwerk blijft uit. Het enige vuurwerk dat we zien zijn wat kindersterretjes! Dit hadden we ons anders voorgesteld. Al met al is het een vreemde jaarwisseling. Zeker als we om 24.00 uur naar huis bellen om iedereen een gelukkig nieuwjaar te wensen. In Nederland is het dan pas 18.00 uur op oudejaarsavond en iedereen zit aan de oliebollen.

Op 2 januari gaan we 's morgens vroeg onze visa voor Myanmar regelen. Op een kaart van Bangkok hebben we gezien waar we ongeveer moeten zijn en met de expressboot varen we naar Tha Sathon, de pier waar ook het beginpunt van de skytrain is. Het blijkt dat de plattegrond flink vertekent. Het lijkt maar een klein stukje, maar we moeten een dik half uur lopen voordat we de ambassade van Myanmar bereiken. We moeten onze tassen inleveren en krijgen twee formulieren die we moeten invullen. Leo gaat vast in de lange rij wachtenden voor het loket staan terwijl Roos de formulieren invult. Als we aan de beurt zijn blijkt het visum 810 baht per persoon te kosten. Als we dat hadden geweten, dan hadden we het door het goedkoopste reisbureau laten regelen. Zij vroegen namelijk 850 baht per visum. Nu moeten we twee keer naar de ambassade reizen. We ontvangen een briefje waarop staat dat we onze paspoorten met visa morgen om 11.50 uur weer kunnen ophalen.

De volgende dag moeten we dus weer terug naar de ambassade om onze paspoorten op te halen. Helaas vergissen we ons een beetje in de reistijd. We weten dat de ambassade tussen 12.00 en 14.00 uur sluit en het is bijna 12.00 uur als we nog steeds op de expressboot zitten. Als de boot aanlegt rennen we naar de skytrain die gelukkig direct vertrekt. Bij de volgende halte sprint Leo naar beneden en rent naar de ambassade. Om 12.10 uur staat hij hijgend en dampend voor.... een gesloten deur. Tot overmaat van ramp hangt er nu opeens op de deur een bordje dat de ambassade in verband met een nationale feestdag vanmiddag is gesloten, evenals morgen. Met het tussenliggende weekend zou dit betekenen dat we pas maandag onze paspoorten kunnen ophalen. Het lukt Leo echter om de aandacht van een bewaker te trekken. Helaas wil de man hem niet binnenlaten. Na enig aandringen en een aantal zielige verhalen (ik kom alleen mijn visa ophalen, ik heb mijn vliegticket al gekocht en vertrek morgen) mag hij gelukkig toch nog naar binnen. Als hij een paar minuten later weer naar buiten komt, staan er een aantal vloekende toeristen om een grinnikende Roos heen, die niet wisten dat de ambassade de komende dagen gesloten is. Er staat zelfs een man die met een vliegticket voor morgen staat te zwaaien (hij wilde dus echt morgen vliegen!). De bewaker laat echter niemand meer binnen. Leo was de laatste die hij geholpen heeft en nu gaat hij een lang weekend feesten.

Nu we onze visa hebben kunnen we gaan shoppen voor de goedkoopste vliegtickets. Er blijken drie opties te zijn; op zondag vliegen met Biman Bangladesh Airlines (de goedkoopste optie), vliegen met Myanmar Airways International (de gevaarlijkste optie en door de Lonely Planet afgeraden in verband met de onbetrouwbaarheid van vliegschema's en vliegtuigen) of vliegen met Thai Airways International (de duurste optie). De vlucht op aanstaande zondag van Bangladesh Airlines blijkt al vol te zitten en is dus (gelukkig) geen optie meer. We besluiten dan ook een open retourticket van Thai Airways aan te schaffen. Zo zijn we lekker flexibel en kunnen op het laatste moment beslissen wanneer we terugvliegen. We vertrekken in ieder geval op maandag 7 januari a.s.

We hebben dus nog een paar dagen in Bangkok te spenderen en besluiten in ieder geval het Grand Palace te bezoeken. We zijn er een aantal jaren geleden geweest, maar vinden het toch leuk om dit enorme mooie complex nogmaals te bezoeken.

De beroemdste tempel van Bangkok, de Wat Phra Kaeo (De Tempel van de Smaragden Boeddha) bevindt zich samen met het Grand Palace in de Oude Koninklijke Stad. De bouw van het Grand Palace begon in 1782 nadat Bangkok de hoofdstad van Siam was geworden.
Het paleis is geen koninklijk verblijf meer en wordt alleen bij bijzondere staatsgelegenheden nog gebruikt. Toch is het grootste deel van de gebouwen en de tuinen voor het publiek gesloten. De Wat Phra Kaeo herbergt het meest vereerde boeddhabeeld van het land en deze tempel is de belangrijkste koninklijke kapel.