Verslag 03 - Vanaf vrijdag 21
september |
||
De Trans Siberië
Express heeft ook voor ons een legendarische, bijzondere klank vol met
avontuur, romantiek en nostalgie. De Trans Siberië Express is immers
de langste spoorlijn van de wereld; de oorspronkelijke route brengt de
reiziger van Moskou naar Wladiwostok aan de andere kant van ons continent.
Vanuit Wladiwstok kan je overvaren naar Yokohama in Japan. In totaal duurt
deze reis circa 8 dagen en de bootovertocht komt daar nog bij. |
![]() Op pad met de Trans Mantsjoerije Express |
|
De drie spoorlijnen
worden willekeurig onder Trans Siberië Express gerangschikt, maar er is
dus wel degelijk een verschil; de route en de enorme afstanden die de drie
spoorlijnen overbruggen, wijken behoorlijk van elkaar af. Wij kiezen de
gulden middenweg; wij laten ons met de Trans Mantsjoerije Express van
Moskou - via de Chinese provincie Mantsjoerije - naar Beijing brengen. Deze
treinreis van 9.001 kilometer zal ons door de twee (oude) wereldgrootmachten
Rusland en China voeren, waarbij we 10 tijdszones zullen passeren. We hebben nog getwijfeld of we niet de kortere Trans Mongolië Express zouden nemen. Ook in Nederland zijn we namelijk niet gecharmeerd van het - in vergelijking met deze trein - ultramoderne en zeer comfortabele treinverkeer. Desalniettemin hebben we toch gekozen voor de langere route via Mantsjoerije. Redenen? Het levert ons een besparing op in visumkosten (we treinen namelijk niet door Mongolië). Daarnaast zal de treinreis niet heel veel langer duren. We zullen dus op het ritmische geluid van de rijdende trein 6 dagen en 7 nachten in een 4 persoons-coupé verblijven. Het grote voordeel is dat we alle tijd hebben om te onthaasten; geen verplichtingen, geen afspraken, geen telefoons. Dat zal wel even wennen zijn! |
||
's Avonds op 21 september vertrekken
we uit het hotel. Onze Russische gids brengt ons - samen met acht andere
Nederlanders die deze reis bij Tiara Tours hebben geboekt - naar het Yaroslavsky
station in Moskou. Om 23.40 uur zal trein nr. 20 met bestemming Beijing
vertrekken en om 23.00 uur mogen we instappen. De provodniki (conducteur
- in ons geval conductrice) neemt ons plaatsbewijs in. Dit zullen we weer
terugkrijgen als we over 6,5 dag het station van Beijing binnenrijden.
Wij reizen op basis van 2e klasse.
Dit betekent dat wij de coupé moeten delen met twee andere Nederlandse
mannen, John en Jan uit Groningen. Volgens Tiara Tours zouden het ruime
4-persoonscoupés zijn. Het zijn inderdaad 4-persoonscoupe's, maar
echt ruim zijn ze niet. Aan weerzijden bevinden zich boven elkaar twee
bedden. De bedden zijn wel vrij breed, maar het blijft een hokje van ongeveer
2 meter lang en 2,5 meter breed. Er kunnen geen ramen open en het is dus
best even wennen. Roos besluit op het onderste bed te gaan slapen en Leo
gaat boven liggen. De bagage kunnen we kwijt in een bak onder het onderste
bed en in een ruimte in het plafond. Het toilet/wasruimte bevindt zich
in de ruimte naast onze coupé. Gedurende de reis hebben we hier
regelmatig "plezier" van. We kunnen namelijk goed horen wat
iedereen uitvreet op het toilet en met name de rochelende Chinezen zijn
luid en duidelijk te horen. |
||
![]() Eén van onze Chinese buren |
Het
leven in de trein De dagen in de trein kenmerken zich door slapen, lezen, puzzelen, slapen en naar buiten kijken. Het enige uitstapje dat we hebben, is buurten bij de andere groepsleden in de 1e klas-coupé een paar wagons verderop. De eerste dagen zien we alleen berkenbomen, berkenbomen en berkenbomen en af en toe kleine dorpjes met primitieve, kleine huisjes en een enkele berkenboom. Het is hier volop herfst, de zon schijnt en de kleuren zijn dus prachtig. Het begint op den duur echter wel te vervelen. De laatste dagen zien we alleen steppen en grote bevroren vlaktes. De temperatuur is inmiddels flink gezakt en 's nachts vriest het stevig. Het is Siberisch koud! De communicatie met de Chinezen gaat steeds beter. We hebben geen idee waar ze het over hebben, maar zij en wij lachen ons rot. |
![]() Nog meer Chinese buren |
![]() |
![]() |
![]() Eindeloze vlakten |
Tijdens de reis stopt
de trein slechts ongeveer 40 keer en de meeste stops duren meestal niet
langer dan 10 minuten. Iedere keer als de provodniki de wc op slot draait
(het teken dat de trein op een station gaat stoppen), trekken wij snel
onze schoenen aan om heel even een frisse neus te kunnen gaan halen of
snel wat te eten of te drinken te kopen. Er kunnen geen ramen in de trein
open en het wordt - zeker als het zonnetje naar binnen schijnt - flink
benauwd in de kleine coupé. Elk beetje frisse lucht is dus van
harte welkom, niet in de minste plaats omdat er na een paar dagen een
penetrante, zure lucht (zweetvoeten en drank?) in onze coupé hangt.
Fijn al die mannen om je heen!
De restauratiewagon is op de lijn Moskou - Beijing een Russische. De restauratiewagon doet ook dienst als winkeltje en je kan er ook snoep (snickers etc.), flesjes limonade en water kopen. Het aanbod van het "restaurant" zelf is niet veel soeps, de kwaliteit van het eten laat te wensen over en als het even iets te druk wordt voor het bedienend personeel dan weigert men je gewoon wat te eten te geven. Daarnaast hanteert men voor de openingstijden de Moskou-tijd. Dit wordt wat lastig als het na een paar dagen 6 uur later is dan in Moskou. Je kan dan 's avonds om 19.00 uur een lunch krijgen. |
||
Hier
hadden we al wat verhalen over gelezen en we waren er dus op voorbereid.
Naast de rugzakken en onze handbagage hebben we ook nog een plastic zak
met eten en drinken de trein mee ingenomen. We hebben voor vertrek nog even
wat inkopen gedaan in de supermarkt vlak bij ons hotel. We hebben noodles
(je weet wel, waar je warm water bij moet gooien), stukje verpakte kaas,
twee flessen cola en een fles water gekocht. Daarnaast hebben van huis theezakjes,
zoetjes, cup a soup, wc-papier en wat te snoepen meegenomen. Iedere wagon is voorzien van een samovar, een op kooltjes gestookte waterketel. Je kan hier ongelimiteerd heet water aftappen. Prima dus om je noodles te bereiden, thee te zetten en een beker soep te maken. Onderweg kan je op de perrons ook fruit, drank, snacks en brood bij de babuschka's (moedertjes van Rusland) kopen. De trein stopt echter niet zo vaak en ook niet zo lang. Het is dus soms haasten geblazen, anders is de trein al vertrokken en sta je met je halfje brood op een leeg perron. Ook moet je uitkijken dat er geen andere trein tussen jou en je eigen trein stopt. Het wordt dan erg moeilijk om bij de trein terug te komen omdat sommige treinen wel 500 meter lang zijn. Onder de trein doorkruipen is dan vaak de enige mogelijkheid. |
![]() De samovar |
|
De
verjaardag van Leo op 25 september laten we in stilte voorbijgaan. Op dezelfde
dag passeren we het Baikalmeer, met een oppervlakte van 35.000 vierkante
kilometer het grootste meer ter wereld. Het meer is 636 kilometer lang en
79 kilometer breed. Vroeger werden hier de treinen overgevaren van de ene
naar de andere oever. Nu rijdt de trein circa 600 kilometer langs de oevers
van het meer en het levert weer een ander uitzicht op. Vervolgens gaan we de bergen in. De trein heeft inmiddels een extra locomotief gekregen en rijdt uiterst langzaam naar boven. Naar beneden gaat veel vlotter. Het lijkt wel of we zweven. Op woensdag 26 september komen we om 19.00 uur aan in Zabaikalsk op 6666 kilometer van Moskou. Zabaikalsk is een plaats op de grens met China. Hier vinden de douaneformaliteiten van de Russen plaats. De trein wordt grondig doorzocht op smokkelwaar. Zelfs de plafondplaten worden losgeschroefd om te zien of er niets verborgen ligt. De Chinezen naast ons zijn opvallend stil en hebben zich teruggetrokken in hun coupé. We zien dat ze geld geven aan de douanebeambte en plotseling zijn ze weer heel vrolijk. Daar klopt dus iets niet. Na de controle gaan we de trein uit. De trein wordt namelijk vanwege de andere spoorbreedte in China met behulp van hydraulische liften op een ander onderstel gezet. Dit gaat een paar uur duren. We hebben dus ruim de tijd om onze overgebleven roebels te wisselen voor Renminbi's. Het is wel koud en omdat we zo lang moeten wachten vriezen onze tenen er langzaam af. Vijf uur later mogen we de trein weer in. De trein rijdt vervolgens 12 kilometer verder in de Chinese grensplaats Manzhouli op 6678 kilometer van Moskou. Ook hier ondergaan we weer de gebruikelijke douaneformaliteiten. Onze paspoorten en visa worden gecontroleerd en om 2.00 uur 's nachts gaan we eindelijk verder richting Beijing. Volgens de boeken zouden we nu stukken van de Chinese muur kunnen zien. Het is echter donker en dit plezier gaat dus aan onze neus voorbij. |
||
Op vrijdag 28 september komen we om 6.00 uur 's ochtends eindelijk aan in Beijing. Het einde van een lange en bijzondere reis. We nemen afscheid van onze reisgenoten en gaan op zoek naar ons hotel. China here we come!!!! |
![]() Het station in Beijing |
|