|
Geschiedenis van de Trans Siberië
Express
De eerste man die het idee had voor een stoomtrein traject door Siberië
was de Amerikaan Perry Mc. Donough Collins. Hij diende een voorstel in
bij de Russische regering maar het werd afgewezen. Daarna kwam de Engelse
ingenieur Dull op het idee een tramtraject tussen Nizhni Novgorod (het
huidige Gorki) en Perm aan te leggen. Hij wilde de trams door paarden
laten trekken (totdat de financiële situatie het toe zou laten stoomlocomotieven
in te zetten). Dit voorstel werd ook afgewezen, net als de variant van
een andere Rus die paarden, over een lengte van 3.000 km, door houten
tunnels wilde laten galopperen. De volgenden die zich aan dit project
waagden waren drie Engelsen: Morison, Sleigh en Horn. Maar ook zij faalden.
Het duurde ongeveer 30 jaar tot een ingenieur, een stadhouder, een schatbewaarder
en een minister overeenkwamen een plan te maken, en nog eens drie jaar
tot er een goed uitvoerbaar plan was. Op 24 februari 1891 werd, met toestemming
van het ministerie, het plan ondertekend die de bouw van de Trans Siberië
spoorlijn vastlegde. Tsaar Alexander III was zeer tevreden over dit plan.
Hij besloot rond 1884 dat er een verbinding moest komen tussen het westen
van Rusland en het uitgestorven maar grondstofrijke oosten van de Siberische
laaglanden. Na lang discussiëren
werd een route uitgestippeld die begon in Moskou en de reiziger vervolgens
langs Perm, Yekaterinburg, Omsk, Novosibirsk, Krasnojarsk, Irkutsk en
Chita bracht om uiteindelijk in Vladiwostok, aan de uiterste oostkust
van het continent, te eindigen. In
1886 werd begonnen met de aanleg van het traject. Onder de arbeiders waren
soldaten en veroordeelden. Het duurde 25 jaar om de volle 9.000 kilometer
rails aan te leggen. Uiteindelijk hebben ruim 90.000 arbeiders hun steentje
bijgedragen; velen lieten het leven tijdens de werkzaamheden.
Het West Siberische traject
De verbinding tussen Perin
en Sverdlovsk die reeds in 1878 was aangelegd werd zeven jaar later verlengd
naar Tyumen. De verbinding tussen het oorspronkelijke vertrekpunt van
de Trans Siberië Express, Chelyabinsk en het huidige vertrekpunt
Sverdlovsk kwam tot stand in 1896. Het traject was in twee gedeeltes op
te delen, van Chelyabinsk tot Omsk en van Omsk tot de rivier de Ob. In
de zomer werd er per dag meer dan 3 km traject aangelegd. Het eerste gedeelte
kwam in 1894 klaar, het tweede gedeelte in 1895. Omdat op het traject
veel ongelukken gebeurden en men de bruggen op dit traject wilde zegenen
ging dit traject pas een jaar later open.
Het Ussuri traject
Hoewel tsaar Alexander al in 1891 de eerste spade in de grond stak, duurde
het 6 jaar om het 767 km lange traject naar Khabarovsk te bouwen. Ook
hier was er een tekort aan arbeidskrachten. Om de situatie te verbeteren
werden er arbeiders uit Sakhalin geworven. De aanlevering van bouwmateriaal
duurde vaak maanden. Talloze muggenzwermen verspreidden ziektes, rivieren
stegen tot enorme hoogten en daardoor overstroomde het gebied waarin het
traject lag en Mansjoerische tijgers vielen steeds weer de arbeiderskampen
aan. In 1897 reed de eerste officiële trein over dit traject naar
Wladiwostok met 16 km per uur.
Het Midden Siberië traject
De aanleg van het deeltraject van Novonikolayevsk (het huidige Novosibirsk)
naar Irkutsk begon in 1893. Dit traject werd aangelegd in twee delen.
Het eerste gedeelte, dat liep van de rivier de Ob naar Krasnoyarsk, langs
de westoever van de rivier de Yenisei, was klaar in 1898. Het tweede gedeelte,
dat liep van Krasnoyarsk naar Irkutsk, was klaar in 1899. In Engeland
werden er een keer 6.000 spoorstaven besteld die via het Karameer over
de Poolcirkel naar de Yenisei rivier getransporteerd moesten worden. Tegelijkertijd
werd het traject tussen Irkutsk en de havenplaats Baikal aan het meer
van Baikal met enorme kosten aangelegd. Het traject moest hieren daar
op de rotsen gemaakt worden waarvoor er rotsen opgeblazen moesten worden.
Daardoor ontstonden over de lengte van 65 km, 50 bruggen. De aankomst
van de eerste trein in Irkutsk op 16 augustus 1898 werd uitbundig gevierd.
De Baikalmeer overtocht
Tussen 1898 en 1905 reikte de spoorlijn slechts tot de haven van Baikal.
Het spoorlijn comité werd gedwongen om het plan voor een zuidelijke
omweg om het meer op te geven, vanwege de steile bergen die oprezen vanuit
het meer. In 1895 werd besloten dat het Baikalmeer zou worden overgestoken
per schip. De order voor dit schip ging naar een Engelse firma. Het schip
werd in Engeland gebouwd is toen naar St. Petersburg gevaren, daar is
het schip uit elkaar gehaald en is in onderdelen per trein naar het Baikalmeer
vervoerd (dit alles nam 12 maanden in beslag). Er werden Britse technici
aangesteld om de lading met onderdelen te ordenen en met hulp van de Russische
collega's weer in elkaar te zetten. Verbazingwekkend hebben de belangrijkste
onderdelen de lange reis onbeschadigd overleefd. In april 1900 was het
schip compleet en kon er een reguliere veerboot verbinding onderhouden
worden. Het schip de "Baikal" kon met een snelheid van 22 km
per uur 28 goederenwagons of een gehele exprestrein transporteren. Op
het hoofddek waren er daarom rails aangebracht. Aan boord bevond zich
onder andere een kapel (hier trouwen was een waar genoegen voor de bevolking),
een luxe lounge, een buffet en er was plaats voor 650 passagiers in de
derde klasse en er waren coupes voor 150 personen in de eerste en tweede
klasse. In 1898 kwam er een order voor een tweede, kleiner schip, bij
dezelfde Britse firma die de "Baikal" bouwde. De "Angara"
was kleiner dan de "Baikal", maar kon toch nog 150 passagiers
en enige tonnen vracht vervoeren. Hoewel de "Angara" speciaal
gemaakt was om als ijsbreker te dienen, kon het schip het dikke ijs in
de winter en het voorjaar niet breken. Als de schepen dan in het ijs vastgevroren
waren, werden de passagiers in schapenvellen gewikkeld en in grote korven
gepakt die door paardensleden getrokken werden. Soms staken er ongeveer
2.000 sleden het ijs over. De reis van 50 km, werd in minder dan 5 uur
uitgevoerd.
De Baikalmeer-omleiding
Het traject liep van de haven van Baikal naar Mysovsk, langs de oever
van het Baikalmeer, het bergrijkste gebied van de hele reis. De boot was
vaak de enige mogelijkheid om materiaal en gereedschap op de steile bergwanden
te bevestigen en om tunnels te boren. Uiteindelijk kwamen er 33 tunnels
en 200 bruggen. In dit gedeelte bevindt zich het hoogste punt van de Trans
Siberië spoorlijn (1025m).
Het Trans-Baikal traject
Dit gedeelte begon aan de Oostoever van het Baikalmeer in Mysovsk (het
huidige Babushkin, ter nagedachtenis aan de Irkutskerse revolutionair)
en liep langs Verkheudinsk (het huidige Ulan Ude) en Chita naar Sretensk.
Totdat het Amur traject in 1916 klaar was, gebruikten de reizigers vanaf
Sretensk de boot en voeren de Shilka en Amur rivieren af tot Khabarovsk
en van daaruit ging men verder over het, reeds in 1897 gereed gekomen,
Ussuri traject. De allergrootste catastrofe bij het aanleggen van het
Trans Siberië Express traject deed zich voor bij het Yablonovy gebergte.
Een vier meter hoge vloedgolf verwoeste binnen 24 uur alle bouwwerken,
overspoelde honderden dorpjes en duizenden runderen langs de Ingoda, Onon,
Schilka en de Amur rivier. Dit ongeluk vertraagde de bouw van het Trans
Siberië Express traject meerdere jaren.
De Oost Chinese spoorlijn
Het spoorlijn comité was tegen een spoorlijn langs de Amur rivier
in verband met het overstromingsgevaar en stelde daarom voor met de Chinezen
te gaan onderhandelen over de bouw van een kort traject door Mantsjoerije.
De hoofdreden voor de Russen was natuurlijk de doorgang naar zee, naar
een ijsvrije haven en heersschap over Korea en Mantsjoerije. De bouw van
twee deeltrajecten welke de Oost Chinese spoorlijn in het oosten met het
Ussuri traject en in het westen met het Trans Baikal traject verbind,
begon in 1897. Het oostelijke deeltraject werd in 1899 geopend en liep
van Ussuriysk tot de Mants-Joerische grens. Het westelijke deeltraject
werd in 1901 geopend en begon in de buurt van Kaidolovo (het huidige Tarskaya),
ca. 10 km ten zuiden van Chita en liep verder tot het Mantsjoerische treinstation
(het huidige Manzhouli).
Het Amur traject
Toen de Japanners in 1904 op een overwinning aandrongen, was de Mantsjoerische
route een perfect doel om aan te vallen. Daarom besloot het spoorlijn
comité om een spoorlijn langs de Amurrivier aan te leggen. Met
de bouw werd in 1908 in Kuenga begonnen en het liep verder, met uitzondering
van de rivierlinie, in een wijde boog via Skovorodino naar Khabarovsk.
De arbeidskrachten versloegen de Taiga en vochten tegen de aanhoudende
koude en de talloze insecten. Met de opening van het Amur traject was
de Trans Siberië spoorlijn klaar. Dat was in 1916.
|
|
|
Met de Transsiberië Express
naar Japan
De Transsiberië Express rijdt vanuit Moskou naar Beijing in China
of naar Wladiwostok aan de andere kant van ons continent in Rusland. Vanuit
Wladiwostok kan je de boot naar Nilgata of Fushiki, aan de Japanse westkust,
nemen. De bootverbinding is er echter alleen van half juni t/m half oktober
in gebruik. Vanaf Japan kan
je ook met de boot terug naar het Aziatische vasteland. Zo is er een wekelijkse
verbinding tussen Osaka in Japan en Shanghai in China. Volgens de dienstregeling
uit 1999 vertrekt de boot elke dinsdag uit Osaka en elke zaterdag uit
Shanghai. Deze tweedaagse reis zal je circa ƒ 550,00 kosten. Een andere
mogelijkheid is de dagelijkse bootverbinding tussen Shimonoseki, in het
uiterste zuiden van Japan, en Pusan in Zuid-Korea. Reken op circa ƒ 200,00
voor de nachtelijke oversteek.
Naar Beijing in China
Er zijn verschillende mogelijkheden
om naar Beijing of in omgekeerde volgorde te reizen. Je kan vanuit je
woonplaats helemaal met de trein naar Beijing reizen, maar je kan echter
ook naar Moskou vliegen en van daaruit de trein nemen. Dit scheelt twee
dagen en kost hetzelfde.
- Transmantsjoerije Express
(Transsiberië Express)
De Transmantsjoerije Express rijdt vanuit Moskou en via Mantsjoerije
rechtstreeks naar Beijing (Peking) in China. Deze treinreis duurt in
totaal 6 dagen en 7 nachten. De trein vertrek op vrijdagavond vanuit
Moskou en komt de volgende vrijdagochtend aan in Beijing. Het is niet
mogelijk om met hetzelfde treinkaartje onderweg uit te stappen om enkele
dagen later door te reizen.
- Transmongolië Express
(Transsiberië Express)
Vanuit Moskou is het ook mogelijk om via Mongolië naar Beijing
te reizen. Deze reis duurt 1 dag korter dan de Transmantsjoerije Express.
Om door Mongolië te reizen heb je echter wel een (transit)visum
nodig. In tegenstelling tot de Transmantsjoerije Express behoort het
hier wel tot de mogelijkheden om in Mongolië te overnachten en
daarom wint deze reis aan populariteit. Als je in Mongolië uitstapt
is het mogelijk om trips te maken over de uitgebreide toendra's en steppes
en naar het Baikalmeer. Ook heel leuk is een overnachting in een karakteristieke
Gher-hut.
Via de zijderoute
Behalve de hierboven genoemde routes naar Beijing, zijn er ook trajecten
via de voormalige Sovjet republieken Kazachstan, Oezbekistan en Kirgizië.
Hierbij volg je gedeeltelijk de oeroude zijderoute en doorkruis je het
hele westen van China. Je kunt dan ook een bezoek brengen aan steden als
Samarkand, Dunhuang en Xi'an.
|
|
|
In de Transsiberië Express
heb je - net als in Nederland - een eerste klasse en een tweede klasse.
De eerste klas heeft twee- en vierpersoonscoupés. In een tweepersoonscoupé
vind je een wastafel met spiegel, gordijnen en een makkelijke stoel. De
vierpersoonscoupés zijn ruim opgezet, maar hebben geen wastafel.
Die vind je aan beide uiteinden van de wagon.
In de tweede klasse zijn er
alleen vierpersooncoupés. Per wagon zijn twee toiletten, twee kleine
wastafels met koud water en een 220 volt-aansluiting aanwezig. Het is
dus niet mogelijk om te douchen. In iedere coupé bevinden zich
aan weerszijden twee banken; overdag kan je erop zitten en 's avonds dienen
ze, naast twee andere die uitgeklapt kunnen worden, als bed. In elke wagon
staat een verder een samovar (een op kooltjes gestookte waterketel)
waar je onbeperkt warm water kan tappen.
In elke wagon is een provodniki
(gastheer/gastvrouw) aanwezig. Deze man of vrouw zorgt voor enig toezicht,
zorgt voor warm water en maakt af en toe de wagons en het toilet schoon.
Je krijgt van hem of haar ook een laken, sloop en een deken waar je de
hele reis gebruik van moet maken.
Er is een restauratiewagon waar ongeveer
50 mensen tegelijk kunnen eten. De menulijst is uitgebreid, maar helaas
komt het bijna altijd voor dat diverse gerechten niet te bestellen zijn.
Dit is namelijk afhankelijk van de voorraad. Aan het eind van de reis
is het aanbod helemaal beperkt. De medewerkers schijnen een centje bij
te verdienen door onderweg de voorraad te verkopen aan de plaatstelijke
bevolking. Het is daarom aan te bevelen om zelf een voorraad eten mee
te nemen. Onderweg wordt regelmatig gestopt. Het is meestal niet duidelijk
hoe lang de stop gaat duren. De stops duren van 1 minuut tot 20 minuten.
Tijdens deze stops kan je bij de verkopers fruit, drinken en eten kopen.
|
|
|
Iedere reiziger moet beschikken
over geldige visa van alle landen die gedurende de reis worden aangedaan
. Voor het aanvragen van een Russisch visum moet je in het bezit zijn
van een uitnodigingsbrief. De autoriteiten beperken hiermee de komst van
individuele reizigers. De uitnodigingsbrief krijg je van de reisorganisatie
waar je de reis hebt geboekt. Een visum kan je aanvragen bij de ambassade
van Rusland in Den Haag. Als je geen tijd hebt om alle visa te regelen
is het mogelijk om dit door je reisorganisatie te laten doen.
Ambassade van Rusland
Andries Bickerweg 2
2517 JP Den Haag
Telefoon: 070-3451300 / 3468888 / 3107506
Openingstijden: maandag-vrijdag 09.00-13.00 uur en 14.30-18.00 uur
Afdeling voor consulaire aangelegenheden
Laan van Meerdervoort 1
2517 AA Den Haag
Telefoon: 070-3467940
Openingstijden: maandag, woensdag en vrijdag 10.00-12.00 uur
Visumkosten: ƒ 125,00
Voor de aanvraag moet je het volgende
meenemen:
- Een geldig paspoort (geldig tot
3 maanden na terugkomst)
- Een ingevuld visumaanvraagformulier
(te downloaden via www. visumdienst.com)
- Eén pasfoto
- Uitnodigingsbrief of hotelvouchers
- Bewijs van medische verzekering
Ambassade van Mongolië
Avenue Besme 18
B-1190 Brussel
Telefoon: 00-322/3446974 of 00-322/3443215
Openingstijden: maandag-vrijdag 09.30-12.30 uur en 14.00-17.00 uur
Afdeling voor consulaire aangelegenheden
De Cuserstraat 5
1081 CK Amsterdam
Telefoon: 070-3467940
Aanvraagduur: 2 dagen of dezelfde dag
Visumkosten: BEF 1.500,00
(aanvraagduur 2 dagen) of BEF 2.500,00 (dezelfde dag)
Voor de aanvraag moet je het volgende meenemen:
-
Een geldig paspoort (geldig tot 3 maanden na terugkomst)
- Twee ingevulde visumaanvraagformulier
(te downloaden via www. visumdienst.com)
- Twee pasfoto's
- Uitnodigingsbrief
Ambassade van de Volksrepubliek
China
Adriaan Goekooplaan 7
2517 JX Den Haag
Telefoon: 070-3065603
Openingstijden: maandag-vrijdag 09.00-12.30 uur
Afdeling voor consulaire aangelegenheden
Anna Paulownastraat 26
Den Haag
Aanvraagduur: 4 dagen, 24 uur of
dezelfde dag
Visumkosten: ƒ 80, ƒ 130 of ƒ 150 (afhankelijk van de aanvraagduur)
Voor de aanvraag moet je het
volgende meenemen:
-
Een geldig paspoort (geldig tot 6 maanden na terugkomst)
- Een ingevuld visumaanvraagformulier
(te downloaden via www. visumdienst.com)
- Eén pasfoto
- Uitnodigingsbrief
|
|
|
Hoewel er
een restauratiewagon aanwezig is, is de kwaliteit van het eten niet altijd
even best. Het is daarom verstandig om zelf wat voedsel als crackers, koekjes
en pinda's mee te nemen. Iedere wagon is verder voorzien van een Samovar,
een heet water ketel, waar je ongelimiteerd water kan tappen. Het is dus
verstandig om instant noodles, bouillon en koffie/thee mee te nemen. Vers
fruit kan je het beste in Moskou kopen omdat het verboden is fruit en groente
in Rusland in te voeren. Ook kan je onderweg op de perrons volop fruit,
drank en lekkernijen kopen.
Wat is verder handig om mee te nemen?
- Toiletpapier. Dit is niet aanwezig
in de trein.
- Pakje wegwerp toiletbrillen is
aan te raden.
- Vochtige doekjes om tussendoor
je handen en gezicht te wassen.
- Oordopjes op 's nachts de geluiden
van de trein (en van de medepassagiers) enigszins weg te dringen.
- Handdoek en toiletartikelen als
zeep etc.
- Een thermosfles, een
drinkbeker, bestek en een zakmes met flesopener.
- Een schoonmaakdoekje om de buitenkant
van het raam van de coupé mee schoon te maken (belangrijk voor
foto's!).
- Makkelijk
zittende kleding, in het voor- en najaar ook een trui en een jack.
- Een Chinees en een Russisch taalgidsje.
- Geld (in kleine coupures) om
eten en drinken te kopen.
- Een horloge of wekkertje.
- Een verrekijker.
- Boeken en tijdschriften.
- Foto- en/of videocamera.
- Pen en schrijfblok om alle belevenissen
en indrukken op te kunnen schrijven.
- Hoewel er een restauratiewagon
aanwezig is, is de kwaliteit van het eten niet altijd om over naar huis
te schrijven. Het verdient daarom aanbeveling zelf enig voedsel, zoals
crackers, koekjes, pinda's e.d. mee te nemen.
- Enig vers fruit kunt u beste in
Moskou kopen aangezien het verboden is fruit en groente in het GOS in
te voeren.
- Fruit is volop te koop op de markt
vlak achter het Izrnailovo hotel en in de kiosken voor het hotel. Ook
kun je onderweg op de perrons volop fruit, home-made lekkernij en drank
etc. kopen. Niet teveel van huis meenemen dus!
- Iedere wagon is voorzien van een
Sarnowar, een op kooltjes gestookte waterketel. U kunt hier ongelimiteerd
water aftappen. Wij raden u daarom aan oploskoffie, thee, soep en enkele
in water oplosbare kleine maaltijden mee te nemen uit Nederland.
|
|