Ondertussen is Lady Knox al aardig gaan bubbelen. Zeepsop stroomt over de rand en niemand luistert meer naar het verhaal van de medewerker van het park. Na een paar minuten spuit het hete water plotseling zo'n 20 meter de lucht in. Lady Knox is wakker. Eigenlijk is het een beetje nep, maar tegen de straalblauwe lucht geeft de geiser een schitterend beeld. Als we na 20 minuten vertrekken spuit de geiser nog steeds water, maar de straal is niet meer zo hoog. Als het reservoir helemaal vol is, duurt de uitbarsting ongeveer een uur.

We rijden terug naar het park en passeren daarbij kokende modderpoelen. Uiteraard stappen we even uit om een kijkje te nemen. De modder wordt door stoom en gassen in grote klodders de lucht ingeblazen. Hier vinden ware ontploffingen plaats. Op bordjes worden we gewaarschuwd om op afstand te blijven om niet geraakt te worden door de gloeiendhete modderspetters.

Het thermische gebied van Wai-O-Tapu is een beschermd reservaat en het grootste en meest kleurrijke thermisch actieve gebied in deze zone. Het gebied ligt vol met ingezakte kraters, koude en kokende poelen van modder, water en stoomwolken. Veel van het water en de modder die in dit gebied vrijkomt, stroomt in de Waikato Rivier. In deze stroom kunnen geen vissen leven door de aanwezigheid van chemicaliën in het water.

Terug in het park beginnen we opnieuw met de wandelroute, maar dit keer lopen we een lager tempo. We zien nu ook ineens de bordjes dat je hier niet mag roken in verband met brandgevaar en dat je op de aangelegde paden moet blijven. Dat laatste wisten we al, maar dat je ook niet mag roken... Ook hier hebben de poelen en krater mooie toepasselijke namen; Devil's Home is een ingeklapte krater met gele zwavelkristallen die gevormd zijn door de afgekoelde zwavelgassen en de Devil's Ink Pots zijn modderpoelen met een donkere kleur die veroorzaakt wordt door grafiet en ruwe olie. De Champagne Pool is echter de belangrijkste attractie in het park. In elke reisgids is een afbeelding van dit meer te zien. Het is een bron met een doorsnee en diepte van 60 meter. Het meer bevat goud, zilver, kwikzilver en arsenicum en de temperatuur van het water is 74 graden Celsius. De randen van dit meer hebben een mooie goudbruine kleur en de koolstofdioxide zorgt ervoor dat het meer bruist. Net champagne.

Het Ngakoro Meer is echter net zo indrukwekkend. Het water in dit meer is groen door het arsenicum dat het water bevat. Vlak erachter ligt Lake Whangi-o-terangi wat "kleur van de hemel" betekent. De reden? De kleur van het water is... blauw inderdaad.
Rond het middaguur houden we het voor gezien. We zijn een beetje misselijk geworden van de zwaveldampen. We rijden verder in zuidelijke richting. We zijn op weg naar de stad Taupo.

In Wairakei is een grote energiecentrale gebouwd en we besluiten een kijkje te gaan nemen bij de Aratiatia Rapids, een paar kilometer ten noorden van Taupo. We hebben immers geen haast. Als we om 13.30 uur aankomen zien we op een bord dat om 14.00 uur de sluizen worden geopend om het overtollige water uit het stuwmeer te laten stromen. Onder aan de sluizen is een diep meert dat nu bijna geheel leeg staat. Er liggen grote rotsblokken in die de toegang tot een smalle kloof blokkeren. We zijn benieuwd of het water uit het stuwmeer het hele meer en over de rotsblokken het nu droge rivier zal vullen. Er komen steeds meer mensen die het schouwspel willen zien. Er komt zelfs een Jaguar tourclub met prachtige Jaguars een kijkje nemen.