Op donderdag 13 juni vertrekken we uit Dunedin voor een lange rit naar Mount Cook National Park. Dit park omvat een groot deel van de Zuidelijke Alpen, waaronder de hoge bergen Mount Cook (3.754 meter), Mount Tasman (3.499 meter) en Mount Dampier (3.440 meter). Verder bevinden zich in de park een aantal gletsjers, waarvan de Tasman gletsjer de grootste in Nieuw Zeeland is.

We nemen Highway 1 in noordelijke richting. Ongeveer 40 kilometer ten zuiden van Oamaru liggen de merkwaardige Moeraki Boulders op Hampden Beach. We stoppen en stappen het strand op om een kijkje te nemen.

De Moeraki Boulders zijn ronde, gladde, grijze bollen in verschillende groottes. Ze zijn van vulkanische oorsprong en zijn ongeveer zestig miljoen jaar geleden gevormd door chemische processen in de zeebodem. Omdat de kliffen aan de kust steeds kleiner worden als gevolg van erosie, komen ze tevoorschijn. De grote bollen hebben een omtrek van vier meter en er zijn bollen die door erosie uit elkaar zijn gevallen en hun rood generfde binnenkant laten zien.

Iets ten noorden van het plaatsje Oamaru nemen we de afslag naar Highway 83 en rijden het binnenland in. Het weer is vandaag wederom goed. Onderweg stoppen we bij een hoge rotswand waar Maori-tekeningen te bezichtigen zijn. Achter hoge hekken zien we enkele primitieve tekeningen in rode en zwarte lijnen die dieren en boten voorstellen. Op een bordje is te lezen dat de mooiste tekeningen van de rotswand zijn verwijderd en naar een museum zijn gebracht.

De weg gaat dwars door het gebied van de Waitaki Hydro Power Development, een gebied dat belangrijk is voor de opwekking van hydro-elektriciteit waarmee het Zuidereiland geheel in zijn eigen energiebehoefte kan voorzien. Om 14.30 uur stoppen we zo'n 70 kilometer voor Mount Cook in het plaatsje Twizel. Het lijkt erop dat het hier een paar uur geleden enorm heeft geregend. Er staan nog grote plassen op de weg, terwijl wij toch lekker in het zonnetje hebben gereden. Twizel is een troosteloos plaatsje. Het werd in 1969 gebouwd als tijdelijke verblijfplaats voor de arbeiders die zich bezighielden met de aanleg van de kanalen en kunstmatige meren van het Benmore Hydro Power Project. Toen dit project in 1980 werd afgerond, wilde de overheid alle huizen van het dorp slopen. De bevolking kwam met succes in opstand en men probeert nu toeristen te trekken door zichzelf het dichtstbijzijnde dorp bij het Mount Cook National Park te noemen.

We vinden een camping. De cabins op deze camping zien er een beetje ranzig uit, maar de sanitaire voorzieningen op de camping zijn nieuw. Er is zelfs vloerverwarming in de toiletruimte. We zijn de enige gasten op de camping en kunnen een mooi plaatsje uitzoeken. Aan het eind van de middag krijgt de bewolking een vreemde groen kleur en 's avonds zien een mooie heldere sterrenhemel. Er zijn zoveel sterren te zien dat er een witte baan ontstaat. Is dat de melkweg?

De volgende ochtend weten we niet waar we naar toe zullen gaan. Het is zwaar bewolkt en in Mount Cook National Park schijnt het weer erg slecht te zijn en er ligt nog te weinig sneeuw om te skiën. Rijden we naar Kaikoura voor een walvissentocht of naar Christchurch?

Net buiten Twizel volgen we de oever van het Pukakimeer. Dit stuwmeer wordt gevoed door de Tasman gletsjer en het water heeft een groene kleur door de vele steen- en modderdeeltjes in het water. Nu weten we ook gelijk waar gisteren die vreemde groene wolken vandaan kwamen. De kleur van het water werd gereflecteerd op de wolken!
Als we getankt hebben in Geraldina besluiten we de toeristische route naar Christchurch te nemen. Het wordt voor het verslag eentonig, maar we rijden wederom in enkele uurtjes door een schitterende omgeving naar Christchurch.