Om 7.30 uur sta ik (Leo) op. Roos draait zich nog even lekker om. Het is erg bewolkt en het regent een beetje. Na een snelle douche haast ik mij naar het adventure centre. Dat dacht ik al... Alle helikoptervluchten zijn voor vandaag afgelast in verband met het slechte weer. Het is nu niet veilig om naar de gletsjer te vliegen. Dit gebeurt hier overigens wel vaker. Dit gebied wordt namelijk ook wel 'Wetland' genoemd omdat er vaak grijze, laaghangende bewolking hangt en door het grote aantal dagen met regen. De gemiddelde jaarlijkse regenval bedraagt aan de kust 3.000 mm, maar in dit gebied bedraagt het 5.000 mm, en boven de 1.500-metergrens zelfs 10.000 mm.

Als alternatief kan ik de heli-hike omzetten naar een gletsjerhike van een halve of hele dag. Dit is dus een wandeling onder leiding van een ervaren gids op een lager gedeelte van de gletsjer. Omdat het zo slecht weer is, besluit ik de gletsjerhike van een halve dag te gaan doen. We krijgen speciale schoenen met klimijzers en regenkleding mee.

Met behulp van ladders klimmen we over rotsen en bereiken we het begin van de Franz Josef gletsjer. Door al het gruis en stenen is de gletsjer niet zo mooi wit als ik had verwacht. We verwisselen onze normale schoenen voor de schoenen met klimijzers. De gids gaat voorop en via een smal pad waarin een paar treden zijn uitgehakt in het ijs beklimmen we de gletsjer. De diepe gletsjerspleten en gaten zijn goed zichtbaar. Het regen- en smeltwater stroomt over het pad naar beneden en de gids stopt regelmatig om een afvoerkanaal te hakken zodat het water niet al te veel schade aanricht aan het wandelpad.

Ik wil eigenlijk nog een paar foto's nemen, maar het regent zo hard dat de fotocamera als snel drijfnat is. Dit betekent dus snel even poseren en de camera weer snel opbergen. Mijn natte kleding is inmiddels behoorlijk zwaar geworden en ik krijg het nu ook koud.

Dan komen de mensen voorbij die de wandeling van een hele dag hebben geboekt. Een aantal besluit met ons mee terug naar beneden te gaan. Ze vinden het té nat en té koud om de hele dag te wandelen. Het afdalen van de gletsjer blijkt moeilijker te zijn dan het beklimmen. Ik glijd bijna drie keer onderuit, maar weet me nog net te corrigeren. Onderaan de gletsjer wisselen we snel onze schoenen en lopen we in een hoog tempo naar de bus. De riviertjes die we moeten oversteken lijken nu veel dieper dan op de heenweg, maar de terugtocht door de rivierbedding gaat nu wel een stuk sneller dan de heenweg. We gaan snel de bus in en trekken de natte regenkleding uit. Bij het kantoortje lever ik de natte schoenen en regenkleding in en ren hard terug naar de camping. Ik kom als een verzopen kat bij de camper aan. Roos zit lekker droog met de kachel aan te genieten van een kop thee. Ik ben tot op mijn onderbroek nat. Ik trek snel mijn natte kleding uit en neem een warme douche. Roos wast mijn natte kleding terwijl ik met een warme kop soep bij kom van de natte maar enerverende tocht op de gletsjer. 's Nachts beleef ik de tocht in mijn droom nogmaals, maar dan is de lucht stralend blauw.

Het klimaat is hier erg veranderlijk, want de volgende dag schijnt de zon en is de hemel prachtig blauw. De mensen die vandaag gaan wandelen, treffen het wel.

We besluiten nogmaals een kijkje te nemen bij de Franz Jozef gletsjer. We wandelen naar een uitzichtpunt bij de parkeerplaats en bekijken op afstand de gletsjer. Er staan hier informatieborden met oude foto's waarop goed te zien is dat de gletsjer enkele tientallen jaren geleden aanmerkelijk groter was. In 1974 was de gletsjer het kleinst, maar als gevolg van de sneeuwrijke winters van de laatste jaren groeit de gletsjer weer snel aan. Dat proces zal nog wel enige tijd aanhouden, want het duurt ongeveer zeven jaar voordat de sneeuw die bovenaan de gletsjer valt, het uiteinde heeft bereikt.

Koude kont

Via de bochtige Haast-pas rijden we verder. De aanleg van deze pas heeft ruim een eeuw in beslag genomen. De weg volgt een oud bergpad dat de Maori's gebruikten voor het transport van groensteen en in 1863 was Julius von Haast de eerste Europeaan die dit pad volgde. In 1880 gaf de overheid het sein om het pad te verbreden zodat ook postkoetsen en paard en wagens deze route konden volgen. De Haast-pas werd op 12 november 1960 geopend.
De bergtoppen zijn al bedekt met een dun laagje sneeuw. De winter is nu in Nieuw Zeeland begonnen en over enkele weken zal hier overal sneeuw liggen en zal de pas misschien alleen met sneeuwkettingen begaanbaar zijn.

De hele middag komen we geen andere auto's tegen en om 16.00 uur bereiken we het plaatsje Wanaka. Het is een leuk, levendig dorp met veel (wintersport)winkels aan de rand van het gelijknamige meer. In de winter bieden de omliggende bergen veel skimogelijkheden.
Aan de rand van het dorp vinden we een plaatsje op een camping. Morgen rijden we door naar adrenalinestad Queenstown.