Print dit verslag
Verslag 102 - Naar de gletsjers

Vandaag, dinsdag 4 juni, rijden we naar Franz Jozef, waar zich de gelijknamige gletsjer bevindt. Maar voordat we daar aan zullen komen, hebben we een dag vol bezienswaardigheden gepland.

Eerst gaan we naar de zeehondenkolonie op Gillespies Beach, enkele kilometers ten zuiden van Westport en dichtbij Cape Foulwind. Deze kaap dankt zijn naam aan kapitein James Cook, die hier in 1770 tijdens een zeer zware storm verbleef. We kunnen op twee manier bij de zeehondenkolonie komen: we kunnen via de Cape Foulwind Walkway in 1,5 uur naar de kolonie lopen of we rijden naar de parkeerplaats in Tauranga Bay om daarvandaan in 10 minuten naar de zeehondenkolonie te lopen. We kiezen voor het laatste. Het is vandaag namelijk een beetje mistig en er staat een behoorlijk sterke wind. Misschien houden we het wel niet droog vandaag.
Het is nog erg vroeg als we de auto parkeren en er is nog geen toerist te bekennen. Over de rotsen is een mooi wandelpad aangelegd.

De Weka
De Weka

Als we een paar meter hebben gelopen, schiet er een vreemde vogel voor onze voeten het pad over. Eerst denken we dat het een Kiwi is, maar die gekke kromme snavel hebben we niet gezien. Een groot informatiebord wijst uit dat het een Weka is, een algemeen voorkomende bruine vogel zonder vleugels. Hij schijnt een voorliefde te hebben voor picknickplaatsen die hij afstruint in de hoop iets te eten te vinden.

We wandelen verder over het pad en zien al snel de eerste zeehonden op de rotsen liggen. Door een eiland dat vlak voor de kust ligt, liggen ze hier enigszins uit de wind. Achter het eilandje heeft zich een plas water gevormd waar enkele jonge zeehonden zich vermaken. Vanaf platforms boven de rotsen kunnen we ze goed bekijken. Er zijn opvallend veel jonge zeehonden. Ze moeten ergens in januari zijn geboren en enkele jongen zogen nog bij hun moeder.

Zeehonden op de rotsen bij Gillespies Beach
Zeehonden op de rotsen bij Gillespies Beach

Op een wegwijzer staan een paar wereldsteden met de afstand vanaf dit punt. Als we terug willen naar Moskou hoeven we maar 14.223 kilometer af te leggen. Wat een omweg hebben wij genomen om hier te komen!

We stappen weer in de camper en rijden verder naar Punakaiki, zo'n 60 kilometer ten zuiden van Westport. Hier bevinden zich de Pancake Rocks en blowholes. Eerst brengen we een bezoek aan het Visitor Information Centre. Hier krijgen we veel informatie over de Pancake Rotsen en de blowholes. Er hangt echter ook een gedenkteken met foto's van slachtoffers van een ongeluk dat hier in 1995 heeft plaatsgevonden. Er is toen een uitzichtplatform ingestort en daarbij zijn 14 doden gevallen. Het is te hopen dat men van dit ongeluk geleerd heeft en dat de vlonders nu betrouwbaar zijn!

Pancake Rocks
Pancake Rocks

Aan de overzijde van de weg lopen we het park in. We lopen over een smal pad tussen bijzonder bomen door die een combinatie van palmen, vetplanten en varens zijn. Als we langs de ruige kust lopen, zien we als snel de eerste Pancake Rocks. De rotsen bestaan uit kalksteen en ze zijn ontstaan door de eroderende werking van zeewater, zout en wind. En de naam zegt het al... Ze hebben veel weg van op elkaar gestapelde pannenkoeken.

 

Door de erosie zijn er ook rotsen afgebroken en zijn er grotten en natuurlijke bruggen ontstaan. Op deze manier zijn er ook blowholes ontstaan. Een blowhole is een diep gat in de rotsen dat aan de onderkant in verbinding staat met de zee. Als het hoog water is en de golven slaan tegen de rotsen aan, wordt het water door het gat omhoog geblazen. Hier in Punakaiki is dit fenomeen het best te zien bij hoog water en een westenwind. Omdat het nu eb is, zien wij het water alleen bij een goedgemikte golf door de blowhole omhoog komen. Als je op het pad staat, voel je de kracht van het water dat tegen de rotsen beukt. Erg spectaculair.

Pancake Rocks
Pancake Rocks

We vervolgen onze rit en rijden verder in zuidelijke richting. In de buurt van Greymouth stoppen we in het goudzoekersstadje Shantytown. Dit stadje is niet authentiek, maar een nagebouwd goudzoekersstadje anno 1880. Je zou het als een openluchtmuseum kunnen beschouwen. De huisjes en winkeltjes zijn volledig ingericht met oude spullen. We wanen ons even in het Wilde Westen.

Shantytown
Shantytown

Er is een kapper, een postkantoor, een schoenenwinkel, een saloon, een gevangenis, een smederij en natuurlijk enkele banken waar het gevonden goud in bewaring werd gegeven. In sommige gebouwen, zoals het ziekenhuis en het schooltje, is een complete tentoonstelling ingericht. In het volledig ingerichte kerkje schijnt nog regelmatig getrouwd te worden.

Vanaf het station vertrekt er op bepaalde tijden een oude stoomtrein voor een rit naar een houtzagerij. Volgens de folder duurt de tocht 20 minuten. We kunnen nog net op tijd instappen. We rijden door een bos met boomvarens en passeren de oude houtzagerij. Na circa 3 minuten (!) houdt het spoor op en kan iedereen uitstappen om foto's van de stoomtrein te maken en om de locomotief van binnen te bezichtigen. Na circa tien minuten mag iedereen weer instappen en rijdt de trein hetzelfde traject terug. Bij de houtzagerij stappen we uit. De tocht heeft inderdaad 20 minuten geduurd, maar we hebben maar 5 minuten gereden. Wat een nepzooi!

 

 

Stoomtrein
Stoomtrein

Via een goudwasserij wandelen we terug naar het stadje. In de goudwasserij kan je met een goudpan naar goud zoeken; Je krijgt een bakje grind en zand uit de mijn en vervolgens kan je met een goudpan gaan zeven. Als je het grind op de juiste manier zeeft, is het vinden van goud(schilfers) gegarandeerd. Het gevonden goud wordt in een klein plastic flesje gedaan en dat mag je meenemen.

Na het bezoek aan Shantytown vervolgen we de reis naar Franz Jozef. In totaal rijden we vandaag 300 kilometer langs de kust en over een mooie scenic route door donkere bossen. Op de weg zien we regelmatig grote roofvogels die aan doodgereden opossums knabbelen. Inmiddels is de zon gaan schijnen en wordt het behoorlijk warm in de camper. We krijgen er slaap van.

In Franz Jozef vinden we een prachtige camping met ruime plaatsen midden in het regenwoud. We wandelen naar het dorpje en winnen informatie in over de mogelijke tochten naar de gletsjer. Na lang wikken en wegen besluit Leo een heli-hike te boeken. Bij een heli-hike word je met een helikopter op de gletsjer afgezet en kan je onder begeleiding van een gids wandelen op de gletsjer. Je bezoekt dan ook een paar ijsgrotten. Roos vindt deze dure trip zijn geld niet waard en besluit niet mee te gaan.

Na het eten en een warme douche gaat Leo nog even tv kijken in de tv-kamer van de camping. Er zit ook een Nederlandse jongen die in gezelschap van twee Engelse meisjes reist. Hij heeft een paar maanden door Australië gereisd en heeft een aantal leuke tips voor ons. Vandaag zenden de locale tv-zenders geen WK-voetbal uit en dat terwijl er vandaag vier wedstrijden worden gespeeld. De Nieuwzeelanders vinden voetbal een sport voor watjes. De Kiwi's zijn helemaal in de ban van Rugby. Hun nationale team de 'All Blacks' behoort tot de sterkste ploegen ter wereld. Ze moeten tijdens een voetbalwedstrijd hard lachen als spelers moord en brand schreeuwen als ze zijn neergehaald. Ze lachen zich helemaal rot als tijdens de herhaling blijkt dat de speler niet eens werd geraakt. Inderdaad, wat een watjes...

's Nachts worden we regelmatig wakker van de grote regendruppels die op de camper vallen. Zo te horen regent het flink. Het is te hopen dat het weer morgen beter is anders gaat de heli-hike niet door.

Fotoserie 112
Achter de schermen
Volgende verslag