Locale bus naar Pokhara |
Pokhara is na Kathmandu de grootste toeristische trekpleister
van Nepal. De stad heeft deze populariteit te danken aan zijn locatie.
Pokhara ligt namelijk aan de rand van het Phewa meer en in de nabijheid
van 's werelds hoogste bergtoppen: Dhaula-giri, het Annapurna-massief,
Manaslu, Himalchuli en de spectaculaire grillige piek van de Machhapuchare.
Pokhara ligt in het geografische hart van Nepal op een hoogte van 884
meter. De stad ligt dus lager dan Kathmandu en heeft daardoor een hogere
gemiddelde temperatuur dan Kathmandu.
|
| Het
deel van Pokhara waar je als toerist over het algemeen verblijft (Lakeside)
is een groot Thamel. Er bevinden zich hier ontelbare hotels, restaurants
en winkeltjes. De sfeer in de stad is echter zeer ontspannen en rustig.
In Pokhara zelf is niet veel te doen. Het is leuk om een bootje te huren
en te gaan varen op het Phewa meer. Daarnaast zijn er enkele wandelingen
of fietstochten te maken naar tempels en uitzichtpunten op heuvel vlakbij
Pokhara. |
Wij zullen de komende dagen in Pokhara lekker rustig doorbrengen.
De dag na aankomst zijn we 's morgens vroeg op pad gegaan en zijn we naar
Devi's Fall gewandeld. Water uit de Pardi Khola-rivier verdwijnt hier in
een groot gat onder de grond. De waterval is vernoemd naar een Zwitserse
man met de voornaam David die hierin is meegesleurd en verdronken is. Het
riviertje bevat redelijk veel water, maar in het regenseizoen of net daarna
schijnt de waterval op zijn mooist te zijn.
|
Devi's Fall |
In
Pokhara bevinden zich twee Tibetaanse nederzettingen. Deze nederzettingen
werden gesticht door vluchtelingen die in 1959 Nepal binnentrokken na de
Chinese invasie van Tibet. Wij brengen een bezoek aan de nederzetting Tashi
Ling, vlakbij de Devi-waterval.
De Tibetanen verkopen hier voornamelijk souvenirs om in hun eigen onderhoud
te kunnen voorzien. We lopen een rondje door het dorp en worden door een
Tibetaanse vrouw haar souvenirwinkel in gepraat. We maken haar duidelijk
dat we niet willen kopen, maar moeten toch echt even haar winkeltje binnenkomen.
Ze roept steeds: "no buy, just lookie, lookie, no buy". Als ze
hoort dat we in Tibet zijn geweest, vraagt ze onze oren van ons hoofd: Hebben
we de Jokhang tempel gezien? Hebben we de Potala bezocht? Zijn we in Shigatse
geweest? Hoe vonden we Tibet? Als ze ons enkele kralen cadeau wil geven
voor geluk, weigeren we vriendelijk en nemen we afscheid. We maken haar
duidelijk dat ze de kralen beter kan verkopen.
Een bezoek aan de Tibetaanse tempel slaan we over. We hebben de afgelopen
weken zoveel mooie tempels in Tibet gezien, dat we deze een beetje gewoontjes
vinden. Ook het plaatsje maakt op ons geen grootse indruk. Als je Tibet
in het echt hebt gezien, is dit alles een beetje nep. Er schijnt echter
nabij Hyangja een grotere Tibetaanse nederzetting (Tashi Pakhel) te zijn
die een stuk interessanter is.
Vanaf de waterval nemen we een stadsbus terug naar Lakeside. Op het terras
van een restaurant met uitzicht op het meer genieten we van onze verlate
lunch. |
We laten de manager
van het hotel de bustickets voor het traject Pokhara - Kathmandu regelen.
Voor 200 rupees per persoon worden we op vrijdagochtend om 8.00 uur voor
de deur van het hotel opgehaald. Wat een luxe. We hebben goede plaatsen
voorin de bus en hebben behoorlijk veel beenruimte. In een half uurtje rijden
we heel Pokhara door om andere reizigers op te halen. Daarna begint de lange
busreis. De weg naar Kathmandu leidt grotendeels langs de Trisuli-rivier
en is ongeveer 200 kilometer lang. Gedurende het eerste gedeelte van de
reis is de kwaliteit van de weg slecht. We zweven regelmatig ergens halverwege
stoel en dak. En we hebben nog steeds een beetje zadelpijn!
Met een toeristenbus duurt de rit (inclusief plas-, ontbijt- en lunchstop)
gemiddeld 6 uur. Aan het eind van de middag, rond half vier, komen we in
Kathmandu aan.
|
Plaspauze |
Bij
het busstation is het weer een drukte van belang. Nog voordat de rugzakken
van het dak van de bus af zijn, wordt er al aan je getrokken door de taxichauffeurs
en riksjarijders. En uiteraard vragen ze weer belachelijke prijzen voor
een rit naar het hotel. We blijven rustig en negeren in eerste instantie
de chauffeurs. Pas als de meeste reizigers vertrokken zijn, beginnen wij
de onderhandelingen met de chauffeurs die nog geen rit hebben. Als de vraagprijs
belachelijk hoog ligt, barsten we in lachen uit en richten we ons tot een
andere chauffeur. Helaas blijft de vraagprijs van de paar chauffeurs die
nog geen rit hebben aan de hoge kant. We besluiten onze rugzakken op onze
rug te binden en te doen of we gaan lopen. Nu daalt de prijs wel, maar naar
onze mening nog niet fors genoeg. We besluiten de parkeerplaats af te lopen
en op zoek te gaan naar een motorriksja. Al snel stopt er een riksja die
ons wil vervoeren. We proppen onze rugzakken en onszelf in het kleine karretje.
Het verkeer in Kathmandu staat echter vast. Als de chauffeur Thamel wil
inrijden, blijkt de weg afgesloten. De straat staat vol met politie die
een grote mensenmassa in het gareel houdt. Het blijkt dat er hier gestart
gaat worden voor een belangrijke hardloopwedstrijd. De chauffeur wil niet
verder rijden en doet net alsof ons hotel één straat verder
is. Wij weten wel beter. Ons hotel is helemaal aan de ander kant van Thamel.
De chauffeur wil de afgesproken prijs hebben, maar met een derde zal hij
genoegen moeten nemen. Hij neemt vloekend zijn geld in ontvangst en als
hij wegrijdt, steekt hij nog even snel zijn middelvinger op.
We zijn nu genoodzaakt met volle bepakking door de mensenmassa naar het
hotel te lopen. We zullen weer in Hotel Ganesh Himal slapen.
Zondag vliegen we naar Bangalore (Zuid-India) en sluiten we onze relaxte
reis in Nepal af. |
