Het is vandaag weer vroeg dag. Om 6.30 uur zitten we buiten, ondanks de kou, te genieten van een uitgebreid ontbijt. Versgebakken pannenkoeken, toast, eitjes, vers fruit en een lekkere kop thee. Om 7.00 uur worden we opgehaald door onze bootsjongens en tegenover het hotel stappen we in een lange, smalle boot. We moeten achter elkaar gaan zitten.
Het is nog schemerig en koud, maar zodra de eerste zonnestralen achter de bergen vandaan komen, kunnen we genieten van een mooi ochtendgloren. We varen met hoge snelheid naar de andere kant van het meer om daar de markt te bezoeken. Hadden we maar een trui aangetrokken...

Het Inle Lake is ongeveer 32 km lang en 6 km breed. Het ligt op 900 meter hoogte en is helemaal door bergen omsloten. Het meer is één van de meest bezochte bezienswaardigheden van Myanmar en terecht.

Eerst varen we over het kanaal dat Nyaungshwe (Yaungshwe) met het Inle Lake verbindt en ondanks dat het nog vroeg is, zijn er al veel boten die komen en gaan. Het water is glashelder. We zien dat het maximaal 4 meter diepe meer dicht begroeid is met waterplanten. Verder drijven er veel waterhyacinten op het water. We begrijpen al snel dat het hele leven zich hier afspeelt op en aan het water.

Na een paar minuten varen we het Inle Lake op. We zien hoe de locale bevolking hun smalle, onstabiele bootjes staande voortbewegen door één been om een roeispaan te slaan en daarmee te roeien. Op deze manier hebben ze een hand vrij voor de bewerking van de drijvende tuinen (waarover later meer) en de visvangst en bovendien hebben ze zo een beter overzicht op het meer en wat er zich onder water bevindt. Wij vinden het alleen maar knap dat ze zich in evenwicht kunnen houden op de smalle, wankele bootjes.

Bij een visser laten we de boot even stoppen. Hij plaatst kegelvormige bamboefuiken in het water. Daarna slaat hij met zijn peddel op het water. Waarschijnlijk is het de bedoeling dat de vissen van schrik de fuik inzwemmen. Een hele speciale manier van vissen!

We varen meer dan een uur naar het zuiden en passeren daarbij dorpjes die volledig bestaan uit op palen gebouwde huizen die in het water staan. Deze huizen zijn alleen per boot bereikbaar. Onder sommige huizen heeft men houten vlonders gebouwd waarop enkele varkens en kippen gehouden worden.

Het meer is overwoekerd door waterhyacinten en soms is de begroeiing zo dicht dat we alleen door "kanalen" kunnen varen.