Ik (Leo) word om 8.30 uur bij het hotel opgehaald door een medewerker van de Eurodive. Roos blijft vandaag lekker relaxen bij de bungalow en gaat alvast snorkelend het koraalrif voor de deur verkennen. Bij de duikschool maak ik kennis met de mededuikers voor vandaag. Het blijkt dat de groep uit drie Nederlanders, twee Fransen en één Deense bestaat. Ik teken enkele contracten en pas vervolgens een duikpak, trimvest en zwemvinnen en zoek mijn duikapparatuur uit.

Om 9.30 uur vertrekken we met het busje ondanks het feit dat de Fransen en de Deense nog niet zijn gearriveerd. Als we een paar meter hebben gereden, komen de Fransen de hoek om (Franse slag zullen we maar zeggen). Als we keren om op de twee jongens te wachten, komt ook de Deense aangehobbeld. Ze is te laat omdat ze vanochtend vroeg met een Balinees is mee geweest naar de festiviteiten in een tempel. Uiteindelijk gaan we om 10.00 uur op weg naar Tulabem, waar zich de duikspot bevindt.

We lunchen in het restaurant op het strand en er ontstaat een leuk gesprek met de Fransen en de Deense. De Deense blijkt een operazangeres te zijn die over heel de wereld optreedt. Ze woont regelmatig in New York en was daar ook toen de terroristische aanvallen op 11 september 2001 plaatsvonden.

Na een pauze van bijna twee uur is het tijd geworden voor de tweede duik. Deze duik zal enkele honderden meters verderop plaatsvinden en dit zal een wrakduik worden. Net voor de kust ligt namelijk de 'US-Liberty', een Amerikaans cargoschip uit 1915 van 100 meter lang. Het schip is ooit defect geraakt en op het strand gelopen. Vervolgens heeft de bevolking het schip leeggehaald en heeft het een aantal jaren op het strand gelegen. Door de aardbeving in 1960 is het schip het water ingegleden en in vier stukken gebroken. Het schip ligt nu op een diepte van 4 tot 30 meter. In de loop van de jaren heeft zich op het schip vele soorten koraal gevormd en is het de leefomgeving van vele soorten vissen geworden.
De divemaster vertelt dat we eerst aan de linkerzijde langs het schip zullen duiken naar een diepte van maximaal 20 meter, dan over het schip zwemmen om via de rechterzijde het schip binnen te gaan. Op de terugweg zullen we wederom een veiligheidsstop van drie minuten op 5 meter diepte maken.

We worden geboeid door het wrak, het koraal en de vele vissen. Het duikplan wordt uiteindelijk niet gevolgd. We duiken dieper en zwemmen een andere koers. Ik moet weer als eerste aangeven dat ik nog maar 50 bar heb, het teken om omhoog te gaan. De divemaster besluit echter om nog even door te zwemmen en mijn meter zakt tot 40 - 30 bar. Ik laat hem mijn meter zien en maak hem duidelijk dat het toch echt tijd wordt voor de veiligheidsstop van vijf minuten. Tijdens de veiligheidsstop blijft de divemaster bij me en biedt zijn reserveregulator aan. Ik heb echter nog voldoende perslucht en sla dit aanbod af.

Als ik terugkom in het hotel, zit Roos al op me te wachten met haar snorkelspullen. In de baai voor het hotel blijkt een prachtig koraalrif te liggen op maar enkele meters afstand van het strand. De baai is verboden gebied voor boten en daarom is het koraal nog grotendeels onaangetast. Op sommige plekken is er bij laag water geen ruimte om over het koraal te zwemmen. Het is dus allemaal goed te zien en dat zonder te duiken!

We zien de mooiste levende koralen, sponzen, zeedrollen en gekleurde vissen zoals de bannerfish, triggerfish, murenen, vissen met een hoorn op hun voorhoofd, boxfish, enz. Op enkele meters afstand zien we een grote school vissen passeren. Het is ons nog steeds onduidelijk wat voor soort vissen dit waren. Ze waren in ieder geval heel groot en dik, met een bult op hun kop en het licht weerkaatste heel mooi op hun aluminiumgekleurde schubben. Ze leken een beetje blauw/paars te zijn. Wie het weet, mag het mailen. We spartelen zo'n twee uur in de baai rond en stoppen als we het koud krijgen. Dit is absoluut de mooiste plek waar we ooit gesnorkeld of gedoken hebben!

Gisteren zijn we door de jongen van het hotel uitgenodigd om vanavond mee te gaan naar een dorpsvoorstelling ter ere van het Galungan-festival. Het wordt gehouden in een dorpje enkele kilometers van Amed. De jongen komt ons om 22.00 uur ophalen. Na een vermoeiende dag duiken en snorkelen kunnen we amper onze ogen openhouden en blijven we eigenlijk liever in het hotel. Maar helaas hebben we toegezegd om met hem mee te gaan en we vinden het sneu om hem nu te laten zitten. Om 22.30 uur komt de jongen in gezelschap van enkele vrienden ons ophalen. Of zijn vrienden ook mee mogen in de Jeep? Met veel moeite past iedereen in de auto en we gaan op weg. Als we in het dorpje aankomen is het al erg druk en begint het ook nog eens te regenen. Bij het dorpshuis is een grote tent met een podium gebouwd. Als de jongen kaartjes voor ons heeft gekocht gaan we de tent in en zien dat bijna alle stoelen nog leeg zijn. Het is er nu drukkend warm en vochtig. Als we plaats willen nemen, blijken we kaartjes voor staanplaatsen achter in de tent te hebben. Niemand kan ons vertellen hoe laat de voorstelling begint. Na een half uurtje wachten - onze ogen vallen nu echt dicht - houden wij het voor gezien. Het ziet er niet naar uit dat de voorstelling snel gaat beginnen. We zoeken de jongen op en vertellen hem dat we teruggaan naar het hotel. Wil hij mee terugrijden? Hij maakt dankbaar van het aanbod gebruik. Blijkbaar heeft hij er ook niet zoveel zin meer om hier rond te blijven hangen.

De volgende ochtend gaan we nogmaals een paar uur snorkelen op het mooie rif in de baai. Om 12.00 uur nemen we nog éénmaal zo'n heerlijk bord Nasi Goreng Speciaal om vervolgens terug te rijden Kuta Beach. Morgenochtend moet de auto weer ingeleverd worden en willen we doorreizen naar Lombok.

Onderweg komen we regelmatig een processie tegen. De mensen die meelopen in de processies dragen over het algemeen traditionele Balinese kleding. De vrouwen dragen grote offerschalen op hun hoofd, waarop fruit torenhoog is opgestapeld. De mannen, veelal gekleed in witte colberts, dragen parasollen of spelen op traditionele muziekinstrumenten. Men loopt heel wat kilometers af in de brandende zon. We stoppen een paar keer om te genieten van de mensen, de muziek, de kleding en de typische Balinese sfeer.

Aan het eind van de middag komen we in Kuta Beach aan. We verblijven in het hotel waar we eerder sliepen en genieten de volgende dag van een relaxdagje aan de rand van het zwembad. Overmorgen is het weer vroeg dag. Om 6.00 uur worden we opgehaald voor de reis naar Lombok.