Het is vandaag zondag 21 april. Na het ontbijt gaan we op pad. Eerst brengen we de vuile kleding weg in een winkel in Lovina Beach voor een wasje. Wat een genot is dat reizen toch; Zelf niet wassen, koken, afwassen en schoonmaken. Vandaag gaan we een rondje in het binnenland maken. Via de kustweg bereiken we de stad Singaraja. Hier slaan we af en rijden we de bergen in.

De eerste stop is bij de Gitgit Waterval. Vanaf de parkeerplaats is het nog een stevige wandeling naar de waterval. Het pad loopt de berg af en langs een rivier. Uiteraard zijn hier weer de nodige winkeltjes gebouwd. In de winkeltjes worden voornamelijk sari's, gekleurde doeken en souvenirs verkocht. Hoewel de meeste winkels nog gesloten zijn, staan er toch al veel verkoopsters die de weinige toeristen naar binnen proberen te lokken.

In veel dorpjes waar we doorheen rijden, staan nog grote monsters langs de kant van de weg. Deze afbeeldingen zijn speciaal gemaakt en gebruikt bij het nieuwjaarsfeest om de boze geesten te verjagen. Sommige zien er echt afschrikwekkend uit. Ze zijn het dorp rondgedragen en staan nu langs de kant van de weg te verpieteren. Zonde van al het werk.

Op weg naar Bedugul rijden we door de bossen langs het Bratanmeer. We verbazen ons om de enorme hoeveelheid apen. Op ieder paaltje zit wel een aap te wachten tot er toeristen stoppen en hun auto uitstappen. Het Bratanmeer is een kratermeer. Het meer vult namelijk de krater van de inmiddels uitgedoofde vulkaan Gunung Catur (2.096 meter). Als we het meer zijn gepasseerd, verlaten we de doorgaande weg en nemen we een hele smalle weg in de richting van de rijstvelden van Jatiluwih. De weg wordt steeds smaller en vooral slechter. De grote gaten in de weg zijn steeds moeilijker te ontwijken. De vering van de Jeep is duidelijk minder comfortabel dan de vering van de gemiddelde auto in Nederland.

Het valt op dat in de dorpjes die we passeren mannen zitten te kaarten terwijl de vrouwen hard aan het werk zijn. Ze passen op de kinderen, slepen met grote bossen hout en ook het werk op de rijstvelden wordt voornamelijk door vrouwen gedaan. In een heel klein dorpje rijden we langs een huis dat prachtig versierd is. Van bamboestengels is een mooie toegangspoort gevouwen en als we langs de kant van de weg stoppen om een foto te maken, worden we uitgenodigd om binnen een kijkje te nemen.

Een jonge man met traditionele Balinese kleding heet ons hartelijk welkom. Hij vertelt ons dat ze druk bezig zijn met de voorbereidingen van een huwelijksfeest dat morgen begint. Ze hebben een podium gebouwd en uitgebreid versierd met vele decoraties van bloemen en fruit. Een paar vrouwen staan achter grote pannen een overvloed aan hapjes klaar te maken. Er komen morgen meer dan 250 mensen op bezoek. Het blijkt dat de man zelf de bruidegom is. Hij (28 jaar) trouwt morgen met een meisje (25 jaar) uit een ander dorp. De uitnodiging om morgen terug te komen moeten we helaas afslaan. We wensen hem (en zijn vrouw) veel geluk en veel kinderen toe en nemen afscheid.

Op de toegangsweg naar Jatiluwih worden we midden in een klein dorpje tegengehouden door een jongen. Hij wil dat we entreegeld betalen om te rijstvelden te bekijken. Als we goed kijken zien we dat hij voor een kantoortje staat en in het bezit is van officiële toegangskaartjes. We moeten per persoon 3.300 rupiah en voor de auto 1.500 rupiah betalen. In totaal 8.100 rupiah. Als we twijfelen zegt de jongen opeens dat we maar 6.600 rupiah hoeven te betalen. De auto mag gratis mee. We betalen, nemen de tickets in ontvangst en rijden door. Als we eens goed naar de tickets kijken blijkt dat de jongen ons één ticket van 3.300 rupiah en één van 1.500 rupiah heeft gegeven. Zo heeft hij ons toch nog op een slinkse manier korting kunnen geven en zelf 1.400 rupiah in zijn eigen zak kunnen steken.

's Avonds wonen we in één van de luxe hotels in Lovina Beach een dansvoorstelling bij. Onder het genot van een uitgebreid dinerbuffet zien we enkele Balinese dansen. De traditionele Balinese dans neemt een centrale positie in in het leven van de Balinezen. Meisjes leren al op zeer jonge leeftijd hoe ze moeten dansen. De meeste dansen zijn bedoeld om de goden gunstig te stemmen.