| Verslag 82 - Naar Lovina Beach |
| Vroeg
in de ochtend gaan we na het ontbijt op pad. De rugzakken zijn weer ingepakt
en we gaan naar Lovina Beach. Het is nog vroeg, maar het kwik komt al weer
ver boven de 30 graden uit. Gelukkig beschikt de auto over een airco zodat
we heerlijk kunnen afkoelen tijdens het rijden. De eerste bestemming van
vandaag is Mengwi. Hier bevindt zich namelijk de Pura Taman Ayun,
het op één na grootste tempelcomplex in Indonesië. De tempel wordt ook wel de koninklijke tempel genoemd omdat het complex wordt onderhouden door afstammelingen van de koninklijke familie die regeerde toen Mengwi een onafhankelijk koninkrijk was. Het oorspronkelijke bouwwerk dateert uit circa 1740, maar het is in 1937 gerestaureerd en uitgebreid. |
||
 Pura Taman Ayun |
Het tempelcomplex is vrij groot van afmeting en het wordt omringd door een muur en een brede gracht. Binnen de muren van het complex zijn zo'n 50 torens en gebouwen gebouwd. Na het betalen van het entreegeld betreden we eerst de grote tuin. Een vrouw met offers en wierook passeert ons en voert op verschillende plaatsen bij beeldjes een ceremonie uit. | |
| Het
was ons al opgevallen dat de Balinezen het
grootste deel van de dag bezig zijn met hun religie. Voorouderverering
speelt een grote rol en hoewel de meeste Balinezen hindoeïstisch zijn,
domineren boze geesten hun leven en zijn ze altijd bezig met het offeren
van vruchten en bloemen om de boze geesten tevreden te stemmen. In elke
tuin en op iedere hoek van de straat is wel een altaar of tempel gebouwd
en processies zijn aan de orde van de dag. Overal trap je op de ngedjot,
kleine schaaltjes gemaakt van bananenbladeren, gevuld met rijst, bloemetjes
en fruit. Niemand begint te werken, te eten en gaat naar bed voordat er
een ngedjot is neergezet. Dat de schaaltjes vervolgens door de honden worden
opgegeten, door auto's worden overreden of worden vertrapt door mensenvoeten,
kan niemand iets schelen. De essentie is al lang door de geesten opgenomen.
Toen wij de huurauto ophaalden, stond er ook een ngedjot op het dashboard.
Het is inmiddels al redelijk verdord, maar we laten het maar staan. Je weet
nooit waar het goed voor is. |
||
 |
 |
| Na een bezoek aan de tempel vervolgen we onze weg in de richting van Lovina Beach. We laten de doorgaande route via de grote weg links liggen en rijden over schitterende smalle weggetjes door de bergen en langs uitgestrekte rijstvelden. Af en toe passeren we een klein dorpje en natuurlijk stoppen we regelmatig om foto's te maken. De rijstvelden staan vol met jonge, frisse, groene rijstplantjes en ze staan allemaal met hun voetjes in het water. |
 Onderweg naar Lovina Beach |
|
|
Aan het eind van de middag arriveren we bij de noordkust. In de omgeving van Lovina Beach vinden we een luxe hotel. Het hotel heeft een mooi zwembad direct aan zee en de meeste kamers hebben ook uitzicht op zee. We kunnen de gevraagde prijs van US$25 naar 90.000 rupiah praten, maar dan krijgen we wel een kamer zonder uitzicht. Wat een onzin! Als we willen vertrekken, kunnen we toch een kamer bij het zwembad krijgen. Het is echter wel de hoekkamer die het verst van het zwembad ligt, geen uitzicht op zee heeft en in de schaduw ligt. Als we de rugzakken uit de auto hebben gepakt, mogen we (na enig aandringen) één kamer opschuiven zodat we nog even op het terrasje voor de kamer kunnen genieten van de ondergaande zon. We nemen een duik in het zwembad en genieten op een ligbed van het heerlijke zeewindje. De manager komt ons nog even vertellen dat we aan de andere gasten (Duisters) niet mogen vertellen hoeveel we voor de kamer hebben betaald. Zij betalen namelijk het dubbele voor hun kamer. Als we 's avonds willen douchen schiet de slang van de douchekop los van de kraan. De jongen van de receptie kan het niet direct repareren en besluit ons een andere kamer te geven. Of we het heel vervelend vinden om nog één kamer op te schuiven? Nou, vooruit omdat hij het zo aardig vraagt. Hij helpt ons met het verhuizen van de spullen en zo belanden we voor een prikje in één van de duurste kamers van het hotel; Centraal gelegen aan de rand van het zwembad en met uitzicht op zee. De manager zal wel opkijken als hij morgen ziet in welke kamer we hebben geslapen. 's Avonds rijden we naar het centrum
van Lovina Beach. Hoewel dit één van topbestemmingen van
Bali is, is het opvallend stil. De grote en dure hotels hebben weinig
gasten en ook de meeste restaurants zijn leeg. Het is goed zichtbaar dat
de toeristenindustrie in Indonesië is ingezakt door de problemen
in Indonesië en de terroristische aanslagen van 11 september. De
manager van het hotel heeft ons ook gevraagd om aan vrienden te vertellen
dat Bali veilig is. |
||