Het is vandaag donderdag 13 december en het is weer tijd om verder te reizen. Om 10.05 uur vertrekken we met de Mumbai - Kanniyakumari express vanaf het station van Varkala. We gaan naar Kanniyakumari (Cape Comorin). We hebben de goedkoopste treinkaartjes gekocht, namelijk voor de tweede klasse. We doen alsof we gek zijn en zoeken een leuke plekje in een sleeperscoupe. Na 1,5 uur zijn we de pineut. We worden tijdens de kaartjescontrole naar de 2e klasse gestuurd. Op het volgende station stappen we uit en moeten we met onze rugzakken naar de laatste wagon van de trein rennen. De wagons van de 2e klasse zitten helemaal vol. Met enige moeite weten we een plekje te bemachtigen op een keiharde houten bank. Gelukkig duurt de treinreis nog maar 3,5 uur.

Kanniyakumari is het zuidelijkste puntje van India en hier komen de Arabische Zee, de Golf van Bengalen en de Indische Oceaan samen. Kanniyakumari is voor de hindoes een belangrijke pelgrimsplaats en van belangrijke spirituele betekenis. De plek is opgedragen aan Devi Kanya, de 'jeugdige godin'. Zij is één van de verschijningsvormen van Devi, de vrouw van Shiva.
De Kumari Amman Tempel vormt het middelpunt van deze pelgrimage. Sinds kort mag de tempel ook bezocht worden door toeristen. Mannen moeten de tempel met ontbloot bovenlijf betreden.

Naast de tempel bevindt zich de Gandhi Memorial. Deze plek is voor de Indiërs heilig. Hier werd de as van Gandhi bewaard voordat ze boven de zee werden verspreid. Op Gandhi's verjaardag (2 oktober) schijnt de zon precies om 12 uur 's middags op het monument. Een eenvoudig gedenkteken roept de mensen op vreedzaam samen te leven (zoals Gandhi ook deed).
Vanuit onze kamer hebben we uitzicht op het Vivekanda Memorial dat is gebouwd op een eilandje vlak voor de kust. Vivekanda staat ook bekend als the Wandering Monk. Hij besloot rond 1880 India rond te trekken en maakte zich sterk voor sociale gerechtigheid.

Veel pelgrims dragen zwarte kleding. In de afgelopen dagen hebben we al veel mannen gezien die in het zwart gekleed gaan, een houten kralenketting dragen en met een zware zak op hun hoofd lopen. In de zak zitten geen persoonlijke bezittingen. Het lijkt wel of ze deze zak als een soort boetedoening of test op hun hoofd moeten dragen. Leo probeert diverse te malen een gesprek aan te knopen met één van de mannen. Helaas spreekt er niemand Engels. Welk geloof ze aanhangen zal dus altijd voor ons een raadsel blijven.

Op de pier branden verkopers in een ijzeren schaal met zand olienoten. Bij een heel oud vrouwtje kopen we voor 10 rupees twee zakjes olienoten. Ze smaken heerlijk.

's Avonds lopen we nogmaals in de richting van de kerk. De duizenden lampen zien we al van ver branden. Vanuit de verte horen we ook een hels kabaal uit de luidsprekers komen. Er blijkt een dienst aan de gang te zijn. Op het plein voor de kerk zitten honderden vrouwen in felgekleurde sari's op de grond aandachtig te luisteren naar een geestelijke. De kinderen zitten apart op het binnenplein voor de kerk. We mogen doorlopen en stellen ons verdekt op. De dienst wordt door een tv-camera opgenomen. Als alle vrouwen gaan staan en mee gaan zingen, lijkt het wel of we in de bedevaartsplaats Lourdes zijn.

Volgens alle boeken zijn de zonsopgang en zonsondergang in Kanniyakumari spectaculaire belevenissen. 's Morgens wordt er vanaf 5.15 uur regelmatig (ongevraagd) op de deur geklopt. Als we proberen verder te slapen, wordt er nogmaals geklopt, en nogmaals, en nogmaals. We zijn schijnbaar verplicht om ons bed uit te gaan om naar de zonsopkomst te kijken. Zo te horen hebben zich buiten al heel wat mensen zich verzameld. Om 5.30 uur staan ook wij met slaperige ogen buiten in het donker naar de zee te staren. Als de zon opkomt kleurt de lucht prachtig rood. Helaas hangt er aan de horizon bewolking waardoor de zonsopkomst niet goed te zien is. De opkomende zon verdwijnt eerst achter de bewolking.
We duiken nog een paar uurtjes ons bed in. Helaas staat er om de 10 minuten een man op onze deur te bonzen met de vraag of we willen ontbijten.

Vanmiddag reizen we met de trein verder naar Madurai. De laatste uurtjes van de ochtend besteden we op de pier. We bekijken de pelgrims die bij de ghats een bad in zee nemen, kopen nog enkele zakjes olienootjes voordat we gaan lunchen. Tijdens de lunch bestellen we nog twee sandwiches die we laten inpakken voor de treinreis naar Madurai. We komen daar namelijk pas in de loop van vanavond aan.