Reisverslag 11 Xiahe

Op het binnenplein bekijken we de prachtige gekleurde thangka's.
Thangka's zijn wandversieringen die in elke tempel en in elk klooster worden opgehangen. Hierop zijn geschilderde of geborduurde afbeeldingen te zien binnen een breed, gekleurd kader. Ze variëren in afmetingen van een boekpagina tot de voorgevel van een bouwwerk. De afbeelding wordt gewoonlijk aangebracht op papier of canvas en met een dun schutvel beschermd tegen stof. Het paneel is meestal bespannen met gekleurde zijde. Een dikke stok aan de onderzijde maakt het mogelijk de thangka op te rollen als hij verplaatst moet worden en om fladderen in de wind tegen te gaan. Zij behandelen een groot aantal onderwerpen zoals Tibetaanse theologie, astrologie, farmacologie, de levens van Boeddha, heiligen, godheden en mandala's. Thangka's kunnen verrassend eenvoudig of uiterst complex van opzet zijn.

In februari vindt er in Xiahe een gigantisch grote ceremonie plaats waarbij er duizenden pelgrims naar het Labrangklooster trekken. Het hoogtepunt van het festival is het uitrollen van een tientallen meters grote thangka op de speciaal hiervoor gebouwde muur.

Verslag 11 - Xiahe (dag 2)
Reisgenoten op de fiets. Klaar voor vertrek	Terwijl de meeste groepsleden bij het hotel een fiets huren om een fietstocht te gaan naar de uitgestrekte graslanden in de omgeving van Xiahe, besluiten wij vandaag in Xiahe te blijven om nog een dag te genieten van de mooie mensen hier. We kunnen geen genoeg krijgen van de unieke sfeer die hier hangt. Rond 10.00 uur zijn we dan ook weer present in het Labrangklooster. Plotseling horen we vanuit het ernaast gelegen gebouw de inmiddels bekende hoorngeluiden. We haasten ons naar het betreffende gebouw om maar niets te hoeven missen van het schouwspel dat gaat komen. Er zijn vandaag aanzienlijk meer monniken op straat. Iedereen zegt ons vriendelijk gedag en lacht ons toe.
Het valt ons op dat er vandaag veel jonge monniken op straat zijn. De meeste dragen een ouderwetse "lei" bij zich. De lei is ingesmeerd met vet (jakboter?) en met een fijne pen schrijven ze teksten in het vet. We komen ook tot de conclusie dat monniken onder hun kleding geen ondergoed dragen. Vlak voordat de ceremonie begint, komen er namelijk nog enkele monniken aangerend. Aan de rand van de straat zakken enkele van hen door de knieën en gaan op hun hurken zitten. De rok ligt netjes om hun heen. Zitten ze op straat te doen wat we denken? Als ze na enkele seconden weer opstaan, zien we dat ze in de goot hun (kleine) boodschap hebben gedaan. Handig zo'n rok.		Jonge monnik met lei
Monniken op de trappen van het klooster	Als de eerste monnik plaats heeft genomen op de trappen voor het gebouw begint hij met het opzeggen van zijn gebed. Al snel wordt hij gevolgd door de tientallen monniken die naast hem gaan zitten. Het indrukwekkende geluid zwelt aan. Het klinkt nog mooier dan gisteren. Als er een bel klinkt staan ze op, doen hun laarzen uit en verdwijnen in het gebouw. Ondertussen klinkt vanuit het hoofdgebouw een oergeluid dat we nog niet eerder hebben gehoord. We snellen ons terug en zien tot onze grote verbazing dat een monnik op het dak zijn longen uit zijn lijf staat te brommen. Hij buigt voorover, haalt diep adem en slaat een hele diepe oerkreet. Zou hij zijn hoorn vergeten zijn?

We lopen ondertussen het binnenplein op en proberen op de trap een gesprek aan te knopen met een monnik. De monnik spreekt geen woord Engels en wij geen Tibetaans/Chinees. Het gesprek verloopt dus wat moeilijk. Leo besluit daarom zijn geheime wapen in de strijd te gooien; met zijn digitale fotocamera met LCD-scherm heeft hij al heel wat contacten kunnen leggen. De gemaakte foto's zijn direct terug te zien op het schermpje en iedereen vindt het reuze interessant om zichzelf in zo'n klein kastje te zien. Soms begrijpen mensen het echter niet; er zijn diverse mensen geweest die gillend wegrennen als ze zichzelf terug zien op die kleine televisie. Het "gesprek" met de monnik komt helemaal op gang als Leo enkele foto's van hem heeft gemaakt en met behulp van zijn landkaart en foto's laat zien waar we vandaan komen. Met de name de foto's van Leo in de besneeuwde bergen met zijn snowboard maken veel indruk. Ondertussen heeft de monnik gezelschap gekregen van enkele collega's die allemaal geïnteresseerd meekijken. Uit de gebaren van de monnik begrijpen wij dat het hier straks flink drukker moet worden. Hij maakt een gebaar en een geluid of straks de hele trap vol zal zitten met mompelende monniken.		Monnik
Monniken op de trappen van het klooster	En inderdaad. Een paar minuten later hebben zich circa 100 monniken verzameld die allemaal hun gebeden opzeggen. Het is nog indrukwekkender dan gisteren. De meeste van hen dragen traditionele leren laarzen, maar er zijn er ook een paar die simpele gympen aan hebben. Het geluid dat ze voortbrengen is moeilijk te beschrijven, maar het zal ons altijd bijblijven.
	Als de dienst begint, trekt weer iedereen zijn laarzen uit en gaan ze de gebedsruimte binnen. De zaal is bijna volledig gevuld. We weten dat we hier geen foto's van mogen maken, maar van buiten kunnen we er toch ééntje stiekem schieten. Als de dienst is begonnen komen er novicen (iemand die net monnik is geworden) aangesneld met grote kannen warme melk. De novicen vullen de kroezen van de oudere monniken.
Novicen komen aangesneld met melk	Op het binnenplein bekijken we de prachtige gekleurde thangka's. Thangka's zijn wandversieringen die in elke tempel en in elk klooster worden opgehangen. Hierop zijn geschilderde of geborduurde afbeeldingen te zien binnen een breed, gekleurd kader. Ze variëren in afmetingen van een boekpagina tot de voorgevel van een bouwwerk. De afbeelding wordt gewoonlijk aangebracht op papier of canvas en met een dun schutvel beschermd tegen stof. Het paneel is meestal bespannen met gekleurde zijde. Een dikke stok aan de onderzijde maakt het mogelijk de thangka op te rollen als hij verplaatst moet worden en om fladderen in de wind tegen te gaan. Zij behandelen een groot aantal onderwerpen zoals Tibetaanse theologie, astrologie, farmacologie, de levens van Boeddha, heiligen, godheden en mandala's. Thangka's kunnen verrassend eenvoudig of uiterst complex van opzet zijn. In februari vindt er in Xiahe een gigantisch grote ceremonie plaats waarbij er duizenden pelgrims naar het Labrangklooster trekken. Het hoogtepunt van het festival is het uitrollen van een tientallen meters grote thangka op de speciaal hiervoor gebouwde muur.
	We vervolgen onze weg via de pelgrimsroute. De meeste pelgrims zijn op hun paasbest gekleed. Ons oog valt op een echtpaar. Ze zijn ontzettend mooi gekleed. De man heeft erg lang haar dat als een knotje op zijn hoofd is gebonden. Opvallend bij de vrouw is de prachtige ketting. Deze keer zijn de kostuums niet speciaal aangetrokken voor de foto's van toeristen, maar is alles authentiek. Eerst willen ze eigenlijk niet op de foto, maar wanneer Leo zijn toverlantaarn laat zien, moet hij zelfs enkele foto's maken en poseren ze gewillig.
Oude vrouw zet gebedsmolens in beweging	Een stukje verder komen we een heel klein oud vrouwtje tegen die zich moeizaam voortbeweegt. Het lijkt wel of ze met haar laatste krachtinspanning de pelgrimsroute aflegt. Het liefst willen we haar helpen met het ronddraaien van de zware gebedsmolens en haar dragen naar de volgende pagode. Als we een uur later langs de pelgrimsroute een leuk plekje hebben opgezocht en onze gekochte appeltjes zitten te schillen, komt het oude vrouwtje langs geschuifeld. We bieden haar een halve appel aan. Eerst weigert ze maar na enig aandringen pakt ze het toch aan. Ze lacht als de heks in het sprookje van Hans en Grietje. Enkele meters verderop gaat ze op haar gemak aan het appeltje zitten knabbelen. Leo mag enkele foto's maken. We hebben de indruk dat ze niet weet wat hij aan het doen is.	Knibbel knabbel knuisje...