Xiahe bestaat eigenlijk alleen uit een lange hoofdstraat. In het oostelijk deel van de stad wonen voornamelijk Hui (Chinese moslims) en Han-Chinezen. Er zijn hier veel theehuisjes, restaurantjes en winkeltjes, veelal gedreven door Hui. In het westelijke deel wonen voornamelijk Tibetanen. De scheidingslijn ligt halverwege, bij het Tibetaanse Labrangklooster, naar onze mening de belangrijkste bezienswaardigheid van Xiahe.

Het Labrangklooster, één van de zes grote Tibetaanse kloosters van China, is het belangrijkste Tibetaanse klooster buiten Tibet. Het klooster werd in 1709 gesticht door een "levende boeddha", afkomstig uit het naburige Ganjia.

Vóór 1949 woonden hier 3.000 monniken van de Tibetaanse, boeddhistische geelkap-orde (Gelukpa-orde). Dit aantal nam later sterk af, in het bijzonder tijdens de culturele revolutie. Toen werden de gebouwen en de kunstschatten door de Chinezen op grote schaal verwoest en werden de monniken gedwongen een andere levensvervulling te zoeken. De gebouwen zijn inmiddels grotendeels hersteld en er wonen weer zo'n 1.000 monniken, voornamelijk afkomstig uit Winghai, Gansu, Sichuan en Binnen-Mongolie. Ze variëren in leeftijd van 5 tot 95 jaar.

De monniken leiden een actief kloosterleven met dagelijkse activiteiten zoals mediteren, musiceren, het maken van thangka's etc. Tijdens het middaguur houden de monniken debatten rondom het klooster, anderen oefenen op muziekinstrumenten.

Overigens mogen alleen monniken het klooster in. Door de deur van het klooster mogen we echter naar binnen kijken. De ruimte is schemerig en wordt verlicht door kaarsen die branden op scherp geurende jakboter. De monniken zitten op kussens op de grond, hebben hun gele kappen op en het prachtige geluid van de gebeden is duidelijk te horen. We mogen er helaas geen foto's van maken.

Op een gegeven moment krijgen we in de gaten dat enkele toeristen door de zij-ingang naar binnen mogen. Vlug lopen we naar de ingang. Bij de ingang staat een monnik. Hij biedt ons de mogelijkheid om deel te nemen aan een rondleiding door het imposante gebouw. Omdat we het klooster niet via de hoofdingang binnen zijn gekomen, hebben we de ticketoffice gemist. Het binnenplein en de omgeving van het klooster is vrij te bezichtigen, maar als je het klooster in wil, moet je deelnemen aan de rondleiding en moet je een kaartje kopen van 23 yuan. Gelukkig zijn er meer mensen die geen kaartje hebben. De monnik besluit dan ook dat we ook bij hem een kaartje kunnen kopen. Hij heeft precies in de gaten wie er nog geen kaartje heeft.

Als iedereen een kaartje heeft gekocht, kunnen we eindelijk het klooster in. De monnik zegt ons uitdrukkelijk dat we geen foto's mogen maken. Hij vertelt ons dat er gisteren zelfs een camera van een toerist is afgepakt omdat hij toch een foto maakte. In de slecht verlichte meditatieruimte lopen we via de zijkant naar de heilige beelden. We krijgen uitvoerig uitleg in moeilijk verstaanbaar Engels. Waarschijnlijk spreekt hij wel Engels maar verstaat hij het slecht want bij bijna alle vragen begrijpt hij ons niet (of ons Engels is zo slecht). Regelmatig worden we opzij gedrukt door pelgrims die voor de beelden willen bidden. Ze offeren onder andere yakboter (om de tientallen boterlampen van brandstof te voorzien) en geld. De gids vertelt de geschiedenis van het Tibetaanse boeddhisme in het algemeen en van het klooster in het bijzonder. In het klooster bevinden zich meer dan 60.000 boeddhabeelden en een grote verzameling boeddhistische geschriften en wetenschappelijke werken. Er is ook een drukkerij waar gebedenboeken worden gedrukt.
Het klooster bevat vijf colleges: Esoterisch boeddhisme, Hogere en Lagere College van Theologie, Medicijnen en Wetten. De monniken moeten de colleges volgen en moeten daarnaast nog te studeren. Ze moeten regelmatig examens afleggen. Als ze slagen mogen ze bepaalde diensten bijwonen. Als ze zakken, mogen ze bepaalde tempels niet meer in. Waarschijnlijk is er gisteren een heel moeilijk examen geweest; relatief weinig monniken wonen de dienst bij. In 1985 woedde er een grote brand in het instituut van het Esoterisch Boeddhisme. Talrijke kostbare relikwieën gingen in vlammen op. Bijzonder was wel dat de belangrijkste twee boeddhabeelden nog volledig intact waren. De hal werd in de jaren '90 weer geheel opgebouwd en ziet er nu prachtig uit.