Reisverslag 09

Print dit verslag

Verslag 09 - Op weg naar Xiahe
Chinees meisje vertoont haar kunsten	Om 16.15 uur staat iedereen bepakt en bezakt klaar voor vertrek. Met een grote zware rugzak op je rug, een kleine volgepakte dagrugzak op je borst en een los plastic tasje met wat eten en drinken voor tijdens de treinreis, lopen we naar het treinstation. We dringen ons tussen de winkelende Chinezen door en trekken veel bekijks. Volgens ons lachen ze ons uit omdat we zo zwaar beladen zijn. Bij het treinstation krijgen we de treinkaartjes uitgereikt. Ook hier moet onze bagage eerst weer door de scanner. Het enige verschil met de vorige treinreis is, dat er nu niemand op het scherm zit te kijken. Het is zeker etenstijd. Rosalie ontvangt een treinkaartje van 175 yuan (het onderste bed) en Leo ontvangt een treinkaartje van 169 yuan (het middelste bed). We wachten weer in een luxe soft seats wachtruimte tot we naar de trein kunnen lopen. Deze trein naar Lanzhou is in principe gelijk aan de trein van Beijing naar Xi'an. Als iedereen de juiste coupé heeft gevonden, blijkt dat we de coupé delen met Eijte en Yteke en twee Chinezen. De Chinezen lijken te schrikken van het feit dat ze de coupé moeten delen met een stel langneuzen. Het ziet ernaar uit dat ze bij de treinstewardess een ander bed proberen te regelen, maar tevergeefs.
Enkele coupés verder zitten twee Chinese meisjes die goed Engels spreken en dit graag willen oefenen. Saskia (één van onze reisgenoten) blijkt een goede gesprekspartner te zijn. Het andere Chinese meisje raakt in gesprek met Frans (één van onze Belgische reisgenoten). Iedereen kan meegenieten van het enerverende gesprek tussen een Engels sprekende Belg en een Engels sprekende Chinese. De communicatie loopt niet altijd even soepel maar Frans is erg creatief in het uitbeelden. Grote hilariteit als Frans met gebaren vraagt of ze Manneke pis kent. Ook meer serieuze onderwerpen als de één kind-politiek passeren de revue. Een ander Chinees meisje geeft nog even een showtje weg. Ze toont hoe lenig ze is. Terwijl ze op één been staat, strekt ze haar andere been verticaal omhoog. Ook doet ze een spagaat waarbij haar bovenlichaam op haar benen ligt. Deze kunsten hebben we alleen nog maar gezien in het Chinese Staatscircus. Als het meisje wederom een spagaat toont en met haar lichaam naar achter gaat hangen, krijgen we te zien hoe het komt dat ze zo lenig is. Haar moeder staat op en druk haar bovenlichaam nog eens verder naar de grond. Waarschijnlijk wordt het meisje van kinds af aan gedwongen om (soms) dubbelgevouwen door het leven te gaan. Eén kind-politiek Zoals iedereen waarschijnlijk wel weet is het in China wettelijk niet toegestaan om meer dan één kind te hebben. Reden: er zijn momenteel al meer dan 1,3 miljard Chinezen en de regering wil een verdere groei van het aantal Chinezen zoveel mogelijk beperken. Het gevolg is wel dat veel kinderen bij de geboorte niet worden aangegeven en dus eigenlijk niet bestaan. Dit heeft voor het kind als het ouder wordt, verstrekkende gevolgen. Ze komen niet in aanmerking voor een goede baan, een huis etc. Vaak wordt een kind ook afgestaan (of erger) als bij de geboorte blijkt dat het een meisje is. In grote steden wordt de één kind-politiek streng gecontroleerd. Werknemers kunnen bijvoorbeeld hun baan kwijt raken of in salaris worden gekort, als blijkt dat ze meer dan één kind hebben. Op het platteland, waar de mensen in hun eigen behoeften kunnen voorzien, is controle moeilijker, zo niet onmogelijk. Daar komt het dus vaker voor dat een echtpaar meer dan één kind heeft. Ook voor minderheidsgroeperingen is het toegestaan om meer dan één kind te hebben. De treinreis verloopt eigenlijk hetzelfde als de treinreis van Beijing naar Xi'an. In het gangpad ontstaan leuke gesprekken. Het eten in de restauratiewagon valt dit keer een beetje tegen omdat onze vis niet gaar is. Het vlees is nog rood. Het lijkt ons dus niet verstandig om dit te eten, tenzij we de rest van de nacht boven het gat (dat de wc voorstelt) willen hangen. We eten dan ook alleen maar rijst met groente. Over eten gesproken. Als je trek of honger krijgt, hoef je in China niet lang te zoeken naar een eetgelegenheid. In elke prijscategorie is er wel wat te vinden. Voor een paar yuan kan je heerlijk eten op straat bij één van de vele eetstalletjes. Voor ongeveer 20 yuan per persoon kan je goed eten in een simpel restaurant en natuurlijk zijn er ook de duurdere restaurants.
Het eten is in China lekker en goedkoop. Wij hebben tot nog toe elke dag Chinees gegeten. We bestellen gewoon wat ons lekker lijkt, vaak van een Engelstalig menu. Tot nu toe hebben we ook vlees gegeten ondanks dat we regelmatig op markten hebben gezien dat het vlees ongekoeld en niet onder de meest hygiënische omstandigheden wordt verwerkt. We letten er goed op dat het vlees goed doorbakken is zodat alle bacteriën dood zijn. Als we namelijk onze Westerse hygiëneregels zouden hanteren, gaan we hier dood van de honger (helaas zal ooit blijken dat we deze gedachten niet kunnen volhouden, maar zolang het goed gaat, gaat het goed). Leo eet regelmatig een vleesspies of een spies met inktvis bij één van de vele eetstalletjes op straat. De spiezen met sprinkhanen, larven en ander ongedierte laten we maar links liggen. Natuurlijk hebben we ons ook tegoed gedaan aan "Westers" voedsel, zoals Big Macs en visburgers bij McDonalds en croissantjes bij Delifrance. Ondanks het feit dat we elke dag tweemaal warm eten (en nog niet ziek zijn geweest) kunnen we de broekriem al wat strakker aantrekken (letterlijk gesproken).		Eten op straat
Om tien uur 's avonds gaat het licht in de trein weer uit. We zorgen er dus voor om vóór tien uur in bed te liggen. We kunnen nog even meegenieten van het gesprek dat Saskia heeft met het Chinese meisje. Het meisje vertelt dat ze vrij veel last heeft van de druk die door haar ouders wordt opgelegd. De kinderen in China worden erg prestatiegericht opgevoed. Iedereen moet de beste van de klas zijn of moet in ieder geval ergens in uitblinken. Het meisje vertelt dat ze per week maar één middag voor zichzelf heeft. Ze kan zich dan wat ontspannen en heeft dan tijd voor hobby's. Normaal zou ze nu al lang op bed moeten liggen, maar haar ouders vinden het op dit moment belangrijker dat ze met Westerse toeristen praat (om hiervan te leren). We vallen vrij snel in slaap op het bekende ritmische geluid van de trein. Op de "onmenselijke" tijd van 6 uur 's morgens wordt het licht weer aangedaan. Het lijkt wel of we onder een zonnebank wakker worden. Vrijwel direct heerst er weer de inmiddels bekende Chinese bedrijvigheid in de trein. Iedereen loopt door elkaar heen, maakt gebruik van het toilet en de wasruimte of is alvast de spullen bij elkaar aan het zoeken. Rond de klok van zeven uur rijdt de trein het station van Lanzhou binnen. Als de trein tot stilstand is gekomen, laten we eerst alle Chinezen uitstappen zodat we de ruimte hebben. In het station laten we ons weer met de stroom meevoeren naar de uitgang. Buiten verzamelt de groep zich en we lopen naar een hotel voor het ontbijt. Het ontbijt is wat karig (maar er zijn wel gekookte eieren!). Vervolgens stappen we in een busje voor de rit naar Xiahe.

Verkoop van kilo's prei	Volgens het programma zouden we nu naar Liujiaxia rijden om een bezoek te brengen aan de grotten van Binglingsi. Deze grotten zijn alleen per boot toegankelijk en omdat de waterstand nu te laag is, kunnen we de grotten niet bereiken. Er is dan ook besloten dat we direct doorrijden naar Xiahe, zodat we daar een extra dag hebben en daar hebben we geen spijt van gekregen. Xiahe (spreek uit: sjagge) ligt ruim 240 km ten zuidwesten van Lanzhou. Om deze afstand te overbruggen zullen we bijna 8 uur in de bus zitten. De rit naar Xiahe is dus lang, maar mooi. We rijden door de provincie Gansu, het centrum van de Dongxiang, een moslim-minderheid met een heel eigen taal en cultuur die alleen hier voorkomt. Het gebied waar we doorheen rijden is onherbergzaam en indrukwekkend. De dorpen die we onderweg tegenkomen zijn dus overwegend Islamitisch. De vrouwen dragen hier witte kappen, vaak bedekt met zwart of groen kant, afhankelijk van hun huwelijkse status. Bijna elk dorp heeft een moskee. We passeren dorpjes met oude en nieuwe moskeeën en koranscholen. De moskeeën zijn niet altijd gemakkelijk te herkennen, omdat ze zijn gebouwd in een Chinese bouwstijl. Verder komen we veel marktjes tegen waar de locale bevolking de eigen oogst verkoopt. Ieder dorp is weer "gespecialiseerd" in een ander product. De ene keer komen we markten met prei tegen en de andere keer worden er alleen aardappels verkocht.
Het weer is een beetje triest. Het regent soms een beetje en de chauffeur rijdt als gevolg hiervan erg voorzichtig. De rit duurt dan ook een paar uur langer dan gepland. Onderweg wil de chauffeur lunchen, maar dit is niet volgens de afspraak. Pech gehad dus. We stoppen nog een keer om te tanken en we willen deze stop ook gebruiken om even naar het toilet te gaan. Als we het toilet zien, besluiten we onze plas nog even op te houden (de foto hiernaast zegt genoeg). De chauffeur heeft voor de gezelligheid overigens ook zijn vrouw meegenomen. Tijdens de rit worden er snoepjes uitgedeeld en ook de Chinese vrouw krijgt iets aangeboden. Ze begint met een pepermuntje. We weten niet of ze het lekker vindt. Na een half uur zien we dat ze het pepermuntje nog steeds in haar mond heeft en soms even naar buiten steekt. Met het dropje dat ze krijgt, maakt ze korte metten. Na een paar seconden proeven, trekt ze een vies gezicht en het dropje belandt op de grond. Dat vond ze dus echt niet lekker!		Het openbare toilet
We rijden over een slechte weg	Het laatste gedeelte van de weg is in erbarmelijke staat. Op veel plaatsen wordt er door mannetjes aan de weg gewerkt. De tweebaansweg wordt verbreed tot een vierbaansweg zodat in de toekomst de toeristen goed vervoerd kunnen worden. Het werk wordt met de hand verricht. Zo staan er mannetjes de stenen wanden met beitels af te schrapen, worden grote stenen klein geslagen en worden gaten in de weg met een schep kiezels gevuld. Regelmatig moet de bus de weg verlaten om over een pad van stof en losse stenen langs de wegwerkzaamheden te rijden. Het is ongelofelijk dat er op zoveel plaatsen tegelijk met de hand wordt gewerkt. De werkzaamheden krijgen ze nooit af voordat de winter intreedt.
Aan het eind van de middag arriveren we in Xiahe. De chauffeur stopt voor een schitterend hotel en zegt ons de bus te verlaten. We staan echter niet voor het goede hotel. We blijven dus lekker zitten. Na een aantal minuten kiest de chauffeur eieren voor zijn geld en stapt weer in. Na een kwartiertje worden we dan toch nog afgezet voor het juist hotel, de Overseas Tibetan Hotel. Omdat we een dag eerder aankomen dan gepland, zijn er niet voldoende kamers met eigen badkamer. Wij slapen dan ook aan de overzijde van het hotel in een leuke kamer in Tibetaanse stijl, zonder badkamer. We kunnen gebruik maken van de etagetoiletten en etagedouches. Het lijkt wel of we aan het kamperen zijn.
Uitzicht op Xiahe	Xiahe is een klein dorpje met ruim 13.000 inwoners dat ligt aan de Daxia-rivier op 2.920 meter hoogte. Er is ons dan ook aangeraden om rustig te acclimatiseren en veel te drinken (geen alcohol). De hoogte en de ijle lucht kunnen hoofdpijn veroorzaken en bij inspanning ben je snel kortademig. Xiahe is bekend om het lamaïstische kloosterdorp Labrang dat zich hier bevindt. We besluiten direct Xiahe te gaan verkennen. Met de groep maken we een wandeling. Nou een wandeling... We gaan direct met een behoorlijke klim de heuvels in. Buiten adem komen we een half uurtje later aan op de top. Is dit acclimatiseren? De inspanningen worden wel beloond met een een prachtig uitzicht over het Tibetaanse gedeelte van Xiahe en het Labrangklooster. We lopen verder over de heuveltoppen en lopen achter het klooster de heuvel weer af.
Via de pelgrimsroute om het labrangklooster lopen we terug naar het hotel. Onderweg maken we foto's van kinderen, pelgrims en monniken. Als de zon ondergaat wordt het koud. In het hotel is de temperatuur ook aanzienlijk gedaald. Als we na het eten onze kamer betreden, lijkt het wel of we een iglo binnenstappen. De verwarming in het hotel is nog niet aan en zal voorlopig niet aangaan ook. Gelukkig beschikken we over lekkere dikke dekbedden. We besluiten dan ook vroeg naar bed te gaan en onze sokken houden we aan...

Verslagenoverzicht

Volgend verslag