Reisverslag 06 Chinese muur

De laatste etappe is in zicht. Met een brandend gevoel in onze bovenbenen en kuiten zetten we ons er toe aan om het laatste gedeelte van de "marteltocht" te voltooien. Onze benen staan op springen. Bijna aan het eind van de tocht is een steile trap naar beneden naar een lange hangbrug. Ook hier staat weer een bewaker die enkele yuans wil ontvangen voor het passeren van de brug. Na betaling van 5 yuan mogen we over de brug naar de andere kant van de rivier. Aan de andere kant van de brug staat echter weer een Chinees. Moet er weer betaald worden, nu om van de brug af te mogen? Nee, gelukkig niet. Met een vriendelijke welkomstgroet (Ni hao) passeren we het mannetje en beginnen aan de laatste steile klim naar boven.
Moe en voldaan genieten we van een lunch. Vervolgens klauteren we strompelend de bus in die drie uur later bij het hotel in Beijing arriveert. Al met al een vermoeiende, maar hele leuke dag. We zullen nog lang herinnerd worden aan deze tocht door de spierpijn in onze kuiten en bovenbenen.

Na een kort middagslaapje gaan we 's avonds weer naar het grote warenhuis om te eten en te internetten. Morgen de laatste dag in Beijing. Morgenmiddag vertrekken we met de nachttrein naar Xi'an.

Verslag 06 - Chinese muur
Op dinsdag 2 oktober loopt om 4 uur 's morgens onze wekker af (hoe bedoel je vakantie?). Wij moeten om 5 uur beneden in de lobby van het hotel klaar staan voor een excursie naar de Chinese muur. Rond de klok van vijf uur is bijna de gehele groep compleet. We missen alleen nog onze Nederlandse reisleider Dennis. Er loopt een Chinese meneer in paniek te ijsberen door de lobby van het hotel en hij belt constant met zijn mobiele telefoon. Vervolgens stapt hij naar Leo en drukt hem de telefoon in zijn handen. Er wordt in het Engels aan hem gevraagd waar onze reisleider is. Leo belooft de man aan de andere kant van de lijn en de chauffeur om na te gaan waarom Dennis er nog niet is. Het lukt Bernard (één van de groepsleden) uiteindelijk om Dennis met een wake-up call wakker te krijgen. Rond de klok van half zes stappen we met z'n allen (15 personen) in een minibusje en gaan we op weg naar Jinshanling. De rit duurt ongeveer 2,5 uur à 3 uur en we hebben dus nog wat tijd om bij te slapen. Het is mogelijk om de Chinese muur op verschillende plaatsten te bezoeken. De meeste toeristen gaan naar Bandaling of Mutianyu. Twee jaar geleden bezochten wij de Chinese muur in Mutianyu, 73 kilometer ten noordoosten van Beijing. Hier is sinds 1988 2.200 meter van de Grote Muur te bezichtigen. De muur is hier gemiddeld 5 tot 6 meter breed en slingert prachtig over de heuvels. Wij gaan echter nu op weg naar het niet toeristische Jinshanling, waar we een wandeltocht over de muur van 2 á 3 uur gaan ondernemen. We lopen van Jinshanling naar Simatai.		De trap op naar de Chinese muur
De huidige muur is 6350 kilometer lang en kronkelt door het landschap van de Beihai-kust en noordoosten van Beijing tot in het verre westen bij Jiayuguan in de Gobi woestijn. In de vijfde eeuw voor Christus werden de eerste hoge muren gebouwd om bescherming te bieden tegen invallen van nomadische volkeren uit het noorden. In 221 voor Christus werden de verschillende muren aan elkaar geschakeld. Volgens geschriften werden 300.000 mannen aan het werk gezet om de klus in 10 jaar te klaren. Latere heersers lieten de muur versterken en naar het westen uitbereiden. De muur werd ook gebruikt om soldaten, wapens en voorraden te vervoeren. Van de 6de tot de 14de eeuw raakte de muur in verval. Tijdens de Ming dynastie (1368-1644) werd de muur weer effectief gemaakt door hem te versterken met stenen en wachttorens. De muur heeft ruim 1000 versterkte poorten en 10.000 torens. Men zegt dat de Chinese Muur als enig bouwwerk op aarde vanaf te maan te zien is. Helaas hebben we dit nog niet kunnen controleren.
Onderweg naar de muur wordt één van de groepsleden onwel in het busje en valt flauw. We schrikken allemaal en laten het busje stoppen. Als ze na enige minuten weer bijkomt, besluiten we verder te rijden en even aan te kijken hoe het verder met haar gaat. Gelukkig knapt ze weer op en rijden we door naar Jinshanling. Na een busrit van circa 3 uur komen we aan bij de muur. Het is bewolkt en nog erg fris. Leo loopt in zijn T-shirt te rillen van de kou. Dennis besluit achter te blijven bij de zieke. Hij zal ons weer in Simatai ophalen. Hij loopt nog wel even mee naar het begin van de muur, die we via en steile trap bereiken. Onderweg krijgt iedereen van de groep gezelschap van een Chinese verkoper die heel de tocht bij ons zal blijven. De verkopers proberen direct hun waar aan de man te brengen; Boeken, ansichtkaarten en drinken wordt te koop aangeboden. Als Leo geen boek wil kopen en maar 10 yuan biedt voor een setje postkaarten van de muur (terwijl de vraagprijs 30 yuan is) haakt de dame die heel de klim naar boven naast hem heeft gelopen af. Rosalie heeft gezelschap van een oud vrouwtje die heel vriendelijk lacht. Ook aan Rosalie kan ze geen boek met foto's van de muur verkopen. We hebben namelijk al een prachtig boek gekocht tijdens onze vorige reis en we zouden het boek een jaar mee moeten slepen in onze bagage. We kunnen haar echter niet duidelijk maken dat we niet van plan zijn iets te kopen. De oude vrouw wijkt vervolgens geen meter van de zijde van Rosalie en loopt heel de wandeling mee. De "begeleidster" van Leo is heel wat slimmer en is op zoek gegaan naar een ander slachtoffer. Als we op de muur staan, hebben we een prachtig uitzicht op de bergen waarover de muur kronkelt. Alleen de eerste paar honderd meter van de muur zijn gerestaureerd.
	De wandeltocht gaat beginnen. We lopen eerst over een gerestaureerd gedeelte van de muur. Al snel loopt de muur steil omhoog en moeten we grote treden opklimmen. Niet alle treden zijn even hoog en het is dus lastig traplopen. De treden variëren in hoogte van enkele centimeters tot wel 75 cm. We krijgen het al snel warm. Toch is het nog erg bewolkt en enigszins mistig. Het uitzicht op de muur is fenomenaal. Al snel verlaten we het gerestaureerde gedeelte van de muur en lopen we over losse stenen. Soms moeten we de muur te verlaten en lopen we paralel aan de muur. Als we vooruit kijken zien we dat de muur soms recht omhoog tegen de bergen aangebouwd is en nog vele kilometers langs is. Moeten we dat helemaal lopen? Het antwoord is ja.
	De tocht is erg zwaar; een matige conditie, losse stenen, soms steil omhoog klimmend en dan weer steil naar beneden dalend, langs gevaarlijke passages. Bij bijna elke stap wordt Rosalie gewaarschuwd door haar begeleidster "Kellfull, kellfull". Het blijkt het enige Engels te zijn dat ze spreekt. Ondanks de bewolking krijgen we het door alle inspanningen erg warm. Wat te bedenken als je deze tocht loopt bij 30 graden met een felle zon op je hoofd of in de regen. De losliggende stenen zijn nu soms al glad en je moet bij elke stap nadenken waar je je voeten neerzet.
Nog kilometers lopen
De boekverkoopster	Na een paar uur bereiken we het gedeelte van de muur dat behoort bij Simatai. Hier moet 30 yuan betaald worden voordat we verder mogen lopen. Er zullen maar weinig mensen zijn die hier besluiten om niet te betalen en het hele vermoeiende stuk weer terug te lopen. We nemen na elke steile klim een rustpauze om op adem te komen en om water te drinken en genieten onderwijl van de schitterende panaroma's en vergezichten. Er zijn opvallend weinig andere toeristen op dit gedeelte van de muur. Het oude vrouwtje dat Rosalie begeleidt, probeert nogmaals haar boeken te verkopen. Ook nu houden we voet bij stuk en proberen haar duidelijk te maken dat we nog veel maanden op reis zullen zijn en dat we geen boek willen. We sponsoren haar en haar familie wel door veel te veel te betalen voor enkele blikjes cola. Bij het afrekenen haalt ze haar wisselgeld uit haar zak en zien we dat ze meer contant geld heeft dan dat wij in de afgelopen weken hebben opgemaakt. Als we volhouden dat we geen boek willen kopen, barst ze in snikken uit. De tranen rollen over haar wangen. Ze maakt met gebaren duidelijk dat ze heel dat stuk over de muur heeft meegewandeld om haar boeken te verkopen. We vinden het wel zielig voor haar, maar proberen haar toch duidelijk te maken dat we van het begin af aan geen boek wilden hebben.
De laatste etappe is in zicht. Met een brandend gevoel in onze bovenbenen en kuiten zetten we ons er toe aan om het laatste gedeelte van de "marteltocht" te voltooien. Onze benen staan op springen. Bijna aan het eind van de tocht is een steile trap naar beneden naar een lange hangbrug. Ook hier staat weer een bewaker die enkele yuans wil ontvangen voor het passeren van de brug. Na betaling van 5 yuan mogen we over de brug naar de andere kant van de rivier. Aan de andere kant van de brug staat echter weer een Chinees. Moet er weer betaald worden, nu om van de brug af te mogen? Nee, gelukkig niet. Met een vriendelijke welkomstgroet (Ni hao) passeren we het mannetje en beginnen aan de laatste steile klim naar boven. Moe en voldaan genieten we van een lunch. Vervolgens klauteren we strompelend de bus in die drie uur later bij het hotel in Beijing arriveert. Al met al een vermoeiende, maar hele leuke dag. We zullen nog lang herinnerd worden aan deze tocht door de spierpijn in onze kuiten en bovenbenen. Na een kort middagslaapje gaan we 's avonds weer naar het grote warenhuis om te eten en te internetten. Morgen de laatste dag in Beijing. Morgenmiddag vertrekken we met de nachttrein naar Xi'an.