Reisverslag 04 Beijing

De wandeltocht duurt ongeveer 20 minuten en dan hebben we ons eerste uitzicht op het plein. We lopen via een voetgangerstunnel onder de weg door en staan op het plein. Het immense plein is ondanks het vroege uur al redelijk gevuld. Chinese en buitenlandse toeristen kopen van straatverkopers Chinese vlaggetjes. Beijing (en waarschijnlijk heel China) is in de ban van de Olympisch spelen van 2008, die enkele weken geleden aan Beijing zijn toegewezen. De verkopers doen goede zaken met de verkoop van vlaggetjes en souvenirs met het Olympische logo en de tekst Beijing 2008. Deze verkopers zijn in elk geval de komende 7 jaar voorzien van een veilige voorraad en een goede verkoop. Het is maar moeilijk voor te stellen dat ruim 10 jaar geleden de studentendemonstraties hier met veel geweld zijn neergeslagen en waarbij veel doden zijn gevallen. We herinneren ons vast allemaal het beeld van de dappere student die voor de tank stond en de opmars van de tanks enige tijd kon verhinderen.

Verslag 04 - Vrijdag 28 september
China here we are !!!! Het is vrijdag 28 september 2001. De klok wijst aan dat het 6.00 uur in de ochtend is. De Trans Mantsjoerije Express rijdt na een lange reis van 9.001 kilometer het station van Beijing binnen. Het einde van een bijzondere reis. We staan in het smalle gangpad bepakt en bezakt klaar om de trein te verlaten. Door het raam zien we een bordje Tiara-tours dat wordt opgehouden door een Chinese gids. Onze Tiara-reis eindigt hier. Op het perron nemen we afscheid van onze reisgenoten en lopen de trap af. We lopen met trillende benen door de zware rugzakken en de vaste grond onder onze voeten. Het blijkt al snel dat we niet de enige zijn die naar de uitgang van het station lopen. Massa's Chinezen begeleiden en duwen ons vanzelf in de juiste richting. In de voetgangerstunnel kopen we direct een plattegrond van Beijing waar alle straten, bezienswaardigheden, metrostations, buslijnen en belangrijkste hotels in zowel het Chinees, als in het Engels op staan.		Aankomst op het treinstation van Beijing
Als we naar buiten het grote plein op lopen, komen we eerst even bij van de eerste indrukken en maken we direct enkele foto's. Het is buiten redelijk fris. Gelukkig hebben we onze jassen aan (die passen namelijk niet meer in de rugzakken). Natuurlijk hebben we ook hier direct aanspraak van de vele taxichauffeurs. Als echte wereldreizigers slaan we alle aanbiedingen af en bestuderen eerst op ons gemak de kaart. De straat van het hotel lijkt niet al te ver weg. Als een taxichauffeur ons duidelijk maakt dat een taxi niet noodzakelijk is, besluiten we geen taxi te nemen. Over het algemeen zijn de Chinezen wel te vertrouwen, en zeker als een taxichauffeur ons vertelt dat het niet nodig is om een taxi te nemen. We besluiten om te gaan lopen. Na enkele meters neemt de twijfel toe als dezelfde chauffeur naar een fietstaxi wijst. Eigenwijs slaan we dit aanbod af en besluiten om als echte low-budget-reizigers te gaan lopen. Met ruim 25 kg bagage op ons lijf krijgen we het al snel warm. De eerste Chinese geuren en klanken komen ons tegemoet als we langs de honderden eetstalletjes lopen. Veel Chinezen zitten snel een bak noodles of vers gebakken brood weg te proppen. We lopen de straat uit en stoppen op het eerste kruispunt. Met behulp van de stadskaart proberen we ons te oriënteren. De afstanden op zo'n kaart lijken aanmerkelijk kleiner dan dat ze in werkelijkheid zijn. We troosten ons met de gedachte dat het altijd nog mogelijk is om een taxi of fietstaxi te nemen. Er zullen tijdens de reis vast nog wel meer momenten komen dat we gedwongen worden om in slechtere omstandigheden grote afstanden bepakt en bezakt te overbruggen.
Een toren op de hoek van het Plein van Hemelse Vrede	Op het volgende kruispunt bestuderen we de kaart nogmaals en constateren dat we in de goede richting lopen en er bijna zijn. Een Chinees bevestigt ons vermoeden en maakt ons duidelijk dat we in de juiste straat staan, vlak voor de ingang van het Xinqiao Hotel. Het hotel hadden we nog niet ontdekt. Het is maar goed dat de Chinees ons dit vertelt, anders hadden we er vast voorbij gelopen. We hebben dit hotel via Ashraf Reizen geboekt, omdat de groep hier ook over 2 dagen arriveert. Het is een prachtig hotel met een grote marmeren lobby. In dergelijke hotels zullen we vast niet vaak meer slapen het komende jaar! Om 7.30 uur kunnen we inchecken. We kunnen gelukkig direct onze kamer in. We gooien de rugzakken op het bed en stappen direct onder een warme douche. Lekker je haar wassen met warm water, zeep en shampoo. Geheel schoon gewassen en met schone kleding aan, besluiten we de omgeving te gaan verkennen. Volgens de kaart loopt de straat vóór het hotel rechtstreeks naar het Plein van de Hemelse vrede. Voor het hotel is een metrostation dat maar één station verwijderd is van het plein. Aangezien we al genoeg in een vervoermiddel met veel stalen wielen hebben gezeten, besluiten we te gaan lopen. In de verte zijn de torens die op het plein staan al zichtbaar.
De wandeltocht duurt ongeveer 20 minuten en dan hebben we ons eerste uitzicht op het plein. We lopen via een voetgangerstunnel onder de weg door en staan op het plein. Het immense plein is ondanks het vroege uur al redelijk gevuld. Chinese en buitenlandse toeristen kopen van straatverkopers Chinese vlaggetjes. Beijing (en waarschijnlijk heel China) is in de ban van de Olympisch spelen van 2008, die enkele weken geleden aan Beijing zijn toegewezen. De verkopers doen goede zaken met de verkoop van vlaggetjes en souvenirs met het Olympische logo en de tekst Beijing 2008. Deze verkopers zijn in elk geval de komende 7 jaar voorzien van een veilige voorraad en een goede verkoop. Het is maar moeilijk voor te stellen dat ruim 10 jaar geleden de studentendemonstraties hier met veel geweld zijn neergeslagen en waarbij veel doden zijn gevallen. We herinneren ons vast allemaal het beeld van de dappere student die voor de tank stond en de opmars van de tanks enige tijd kon verhinderen.
Het mausoleum van Mao		Chinese vrouw poseert bij bloemen
Op het plein worden honderden foto's per minuut geschoten. Alle aanwezige Chinezen en toeristen lijken in het bezit van een fotocamera. Het lijken wel Japanners. Ze maken honderden foto's van de beelden, het mausoleum van Mao en vooral van zichzelf. Vooral bij Chinezen is een foto pas een foto als een familielid erop staat. Als er één foto is geschoten met een familielid, wordt zijn plaats ingenomen door een ander famielid voor exact dezelfde foto. Dit herhaalt zich tot de hele familie heeft geposeerd. Ook wij kunnen het niet laten om te poseren met op de achtergrond de toegangspoort van de Verboden stad.
Leo voor de ingang van de Verboden Stad	Op het plein zijn opvallend veel kleine kinderen. Ondanks dat in China nog steeds de één kind-politiek van kracht is, lijken alle Chinezen wel in het bezit van een klein kind. De straatverkopers die vliegers verkopen doen goede zaken. De ouders laten de meest leuke vliegers op en overhandigen met moeite het vliegertouw aan hun kind. Ook dit levert weer leuke foto's op.	Meisje met vlieger
Het plein is rijkelijk versierd met grote kleurrijke bloemperken. Elk bloemperk heeft een eigen thema, zoals Chinese landschappen en de Olympische spelen. Op het plein de gebruikelijk hoeveelheid soldaten die twee aan twee patrouilleren over het plein of staan opgesteld bij een beeld of strategisch punt. Op gezette tijden worden de soldaten, pelotonsgewijs afgemarcheerd en komt er een nieuw peloton soldaten aangemarcheerd. Het mausoleum van Mao is maar op bepaalde tijden geopend. Nu wij er zijn, is het helaas gesloten. Wellicht komt er de komende dagen nog een mogelijkheid om Mao te zien. Op de terugweg naar het hotel kopen we op een plaatselijke markt enkele bananen en heerlijke druiven. Aangezien we eerst kopen en dan pas vragen hoeveel het kost (stom) betalen we waarschijnlijk te veel. Even zijn we in de luren gelegd door die vriendelijk glimlachende Chinezen. Als we zijn aanbeland in het hotel hebben we onze eerste wandelkilometers erop zitten en gaan we een heerlijk middagdutje doen om nog even in het ritme te blijven van de treinreis.
's Avonds besluiten we met de metro naar het centrum te reizen. Ook in Beijing betaal je voor een metrokaartje een vast bedrag (3 yuan = f 0,60) ongeacht te afstand. Het metronetwerk van Beijing is niet zo uitgebreid als dat van Moskou, maar het is even efficiënt. Er is een circle-metrolijn, waarmee je rond het centrum kan reizen. Deze circle-lijn wordt gekruist door Line 1 die van oost naar west loopt. Het overstappen van de ene metrolijn naar de andere kan zonder een nieuw kaartje te kopen. Op het Tiananmenplein (plein van de Hemelse Vrede) is het veel drukker dan vanmiddag. Het plein is prachtig verlicht en er zijn veel activiteiten. Kleine kinderen rijden op skates in het rond, er wordt veel gevliegerd en natuurlijk wordt er ook weer uitbundig geposeerd. Als we langs een McDonald lopen, kunnen we ons niet bedwingen en bestellen een typisch Amerikaans menu. Het valt ons op dat je hier 's avonds met een veilig gevoel over straat kan lopen. De sfeer is zeer vriendelijk en absoluut niet bedreigend. Waarschijnlijk komt dit door het feit dat de straffen voor gewelddadigheden tegenover buitenlanders zeer hoog zijn. Rond 22.00 uur slenteren we over een markt terug in de richting van het hotel. Met een duik in het riante, zachte bed wordt de eerste dag Beijing afgesloten. Heerlijk slapen zonder de stank van zweetvoeten, gewiebel, gekraak, gehobbel en gesnurk.
Beijing by Night	Meisjes op skates rijden erg hard	Kleurrijke markt
Fotoserie 04	Verslagenoverzicht	Volgend verslag