Langkawi

Verslag 9 - Langkawi

Op zaterdag 11 oktober verlaten we Penang en gaan we op weg naar Langkawi. Vanuit het hotel worden de rugzakken en de koffers netjes met een truck naar de boot gebracht. Zelf reizen we met een bus naar de haven (5 minuten rijden).
De boot, de Bahagia Express vertrekt vanaf de Weld Quay in Georgetown. De boot maakt met een vaartje van zo'n 50 tot 55 kilometer per uur de overtocht. We verwachten slecht weer en dus nogal wat deining. We zoeken daarom een plekje op het benedendek. De airco staat op standje vriezen en de ijspegels hangen al snel aan onze neus. Zoals we al verwachtten, raken onderweg vrij veel passagiers ziek. Het zijn vooral Japanners, maar ook een enkel groepslid ziet wat bleek. Bij het toilet is het spitsuur. Leo heeft gelukkig nergens last van. Hij speelt vals; vanochtend bestond zijn ontbijt uit een reispilletje...

De Bahagia Express

Parelwitte stranden

Als we na ongeveer twee uur varen de haven van Kuah (de belangrijkste plaats op Langkawi) binnenvaren, regent het pijpenstelen. Vanaf de boot zien we een enorm groot beeld van een roodbruine adelaar die in een majestueuze vlucht is afgebeeld. Het beeld stelt een speciaal soort adelaar, een Brahmany Kite, voor. Volgens de lokale overlevering dankt Langkawi zijn naam aan deze adelaar. Langkawi betekent namelijk "roodbruine adelaar" (kite) en ze komen hier in groten getale voor.
De bus laat nog even op zich wachten, maar na een klein kwartiertje worden we welkom geheten door de Maleisische gids. Hij heeft een vlotte babbel (hij is ook de plaatselijke DJ op de radio) en geeft op een humoristische manier veel informatie over Langkawi.

Langkawi is een echt Maleisisch eiland. De bevolking bestaat voornamelijk uit Maleisiërs. Dit in tegenstelling tot Penang, waar de bevolking overwegend Chinees is. Langkawi is daarom waarschijnlijk ook een rustig eiland. Alles gaat er kalm en bedaard aan toe. Je vindt er geen massatoerisme. Wel landelijke dorpjes, wat winkels en lokale restaurantjes en veel prachtige, parelwitte stranden, tropische begroeiing, prachtige rustige baaien en een glasheldere zee met veel kleurige koralen en tropische vissen.

Langkawi bestaat uit 99 eilanden, maar als over Langkawi wordt gesproken, wordt eigenlijk altijd het hoofdeiland Pulau Langkawi bedoeld. De Maleisische regering heeft het eiland een toeristische status gegeven. Dit betekent dat het eiland een duty-free status, goede wegen, één rotonde, drie stoplichten, goede hotels en een internationale luchthaven kreeg.

Na een half uurtje rijden arriveren we in het Mutiara Burau Bay Resort. De ontvangst is hartelijk; er staan dames met een fleurige boog en mannen slaan op trommels. We krijgen een gekookt ei in een mandje, een drankje en een warme handdoek om ons op te frissen. Wat een ontvangst!
Het Mutiara Burau Bay Resort blijkt een groot, luxe resort aan een mooi strand te zijn met een groot zwembad. Het ligt wel wat afgelegen van de bewoonde wereld. De resort bestaat uit vele huisjes die tegen een heuvel, op verschillende niveaus zijn gebouwd in een mooie jungletuin. Iedere huisje beschikt over leuk balkonnetje en het is van alle gemakken voorzien; een badkamertje, airco, koelkast en zelfs een TV.

Het resort ligt direct aan het strand

Neushoornvogel

Vanaf het balkon van onze cabana hebben we een mooi uitzicht op de eekhoorns die van tak tot tak springen. Vlak bij ons zit een grote Neushoornvogel in de boom. De mooie vogel blijft netjes voor een foto zitten. Als er nog een kleinere neushoornvogel langs vliegt, gaat de grote vogel er achteraan. Als we naar het strand lopen stuiten we op een grote leguaan. Met zijn grote poten maakt hij grote stappen en telkens steekt hij zijn tong uit.
Als we de rugzakken hebben uitgepakt, besteden we de rest van de middag aan het strand. Als we bij de rotsen aan het strand zitten, zien we een groep van 6 zeeotters. Ze zijn erg speels; ze klauteren de rotsen op, springen over elkaar heen en duiken weer het water in.

Het hotel heeft aan het strand een heel gezellig restaurantje, The Seashell. In een sfeervolle omgeving kun je hier heerlijke maaltijden bestellen. Er is zelfs live muziek. Het is alleen jammer dat men de kaart heeft aangepast aan de Westerse toeristen; er staan bijna geen Aziatische gerechten op de kaart. Omdat het resort vrij afgelegen ligt, heeft men weinig concurrentie en is het eten en zijn de drankjes hier duurder dan elders. Maar ja, we zitten natuurlijk niet voor niets in een luxe resort.
Als we in bed liggen, horen we de vreemdste dierengeluiden. De gekko's, krekels, neushoornvogels en ander loslopend wild houden een wedstrijdje wie het meeste geluid kan produceren.

Op zondag 12 oktober worden we opgehaald bij het hotel voor een (optionele) excursie naar het mangrovebos. Het is een prijzige excursie (170 RMS) die, na later zal blijken, zeker de moeite en het geld waard is. Met twee kleine busjes rijden we naar noordoosten van het eiland. Hier stappen we op de boot. De groep wordt verdeeld over 3 longtailboten. Elke boot is voorzien van een afdakje en daar zullen we later vandaag nog dankbaar gebruik van maken.
Behalve de kapitein is er ook een gids aan boord. Onze gids blijkt een leraar biologie te zijn. Hij woont hier al jaren en weet erg veel van de omgeving, de planten en dieren. Als we in de bootjes stappen, zien we aan de overkant van het water een groep apen tussen de wortels van de mangrovebomen. We zien ook overal gaten in de grond, waaruit regelmatig blauwe en rode krabben van zo'n 5 centimeter en maar één schaar kruipen. We wisten niet dat er krabben in zoveel verschillende kleuren bestaan.

Behalve de kapitein is er ook een gids aan boord. Onze gids blijkt een leraar biologie te zijn. Hij woont hier al jaren en weet erg veel van de omgeving, de planten en dieren. Als we in de bootjes stappen, zien we aan de overkant van het water een groep apen tussen de wortels van de mangrovebomen. We zien ook overal gaten in de grond, waaruit regelmatig blauwe en rode krabben van zo'n 5 centimeter en maar één schaar kruipen. We wisten niet dat er krabben in zoveel verschillende kleuren bestaan.

Eerst brengen we een bezoek aan een viskwekerij. De vissen die de vissers op zee vangen, maar die nog te klein zijn voor de verkoop, worden hier in simpele bassins verder vetgemest. Voor de toeristen houden ze hier nu ook enkele andere interessante vissen. In het eerste bassin zit een grote pijlstaartrog. De gids heeft een klein emmertje met vis bij zich. Leo krijgt een stukje vis en houdt zijn hand bij het water. De rog komt aangezwommen en klappert flink met zijn vinnen om boven het water uit te komen. Aan de onderzijde heeft hij een grote mond en met een krachtige zuigbeweging zuigt hij het visje naar binnen.

Leo voert een rog

"Spuugvisjes"

In een ander bassin zitten hele opmerkelijke visjes die hun prooi op een hele speciale manier vangen. De gids legt enkele stukje vis op een balk aan de rand van het bassin. De visjes krijgen hun prooi al snel in de gaten. Ze nemen een flinke slok water in hun bek en spugen een grote straal water in de richting van de prooi. Bijna elke poging treft doel. Na enkele pogingen valt het stukje vis in het water. Op de manier schieten de visje insecten uit de struiken die boven het water hangen!
We vervolgen de tocht door het mangroven woud. De gids geeft uitleg over de groei van de mangroven, de soorten planten en de dieren die er leven. We varen door een kleine grot en zien aan het plafond vele tientallen vleermuizen hangen. Het is wel raadzaam op met je mond dicht naar boven te kijken.

We verlaten de mangrove en varen de open zee op. In het water staan kalksteeneilanden. We varen in de richting van de Thaise grens. Hier patrouilleert de politie regelmatig en aangezien het verplicht is om een is zwemvest te dragen, wordt ons verzocht om deze aan te trekken. Met een flinke snelheid varen we tussen de eilanden door en hebben we een mooi uitzicht op de tropische stranden.
Slecht weer op komst	Bij een eilandje zien we grote vliegende honden in de bomen hangen. Het is even zoeken, maar ze hangen er echt. In het water verzamelen zich honderden kleine tropische vissen met alle kleuren van de regenboog. Als we stukje brood in het water gooien, breidt het aantal visjes zich snel uit. We maken nog even een stop op één van de eilandjes. Als er echter donkere wolken komen aandrijven, varen we met een hoge snelheid terug naar de beschutting van de mangrove.

Boven de mangrove cirkelen tientallen zeearenden rond. Er vliegen zowel witte, als bruine exemplaren. Ook in de toppen van de bomen zitten prachtige vogels. Als de boot stil ligt, zien we hoe de arenden visjes uit het water grijpen.
Vanuit het mangrovebos komt er een grote varaan aangezwommen. Waarschijnlijk is hij op zoek naar lekkere hapjes. Het beest zwaait met zijn grote staart en zwemt met een verbluffende souplesse door het water. Als de varaan onze boot heeft bereikt, besluit hij zijn poten over de rand van de achterzijde van de boot te zetten. Met zijn grote kop en lange tong neemt hij een kijkje in de boot. Als de varaan de boot inklimt, kruipen enkele groepsleden snel naar de andere kant van de boot (we zullen geen namen noemen). De gids, die voor in de boot zit, rent de andere kant op en duwt met zijn rugzak de varaan terug het water in. Het gaat helaas allemaal te snel om er foto's van te maken.

Zeearend

In de stromende regen varen we naar het restaurant voor de lunch. Als we na een uurtje weer buiten komen, is het gelukkig weer droog. We varen een klein stukje en stappen weer uit de boot voor een bezoek aan een grot. De kalksteengrot is verlicht en bevat veel stalagmieten en stalactieten. Het gepiep van de vleermuizen is goed hoorbaar en als we verder lopen, kunnen we de vleermuizen zelfs vanaf een kleine afstand bekijken. Wat zijn die beestjes lelijk!

Om drie uur staan de busjes weer te wachten om ons terug te brengen naar het resort. Bij aankomst staat Robert, onze Nederlandse gids, weer op ons te wachten. Hij vertelt dat het bij het resort de hele dag noodweer is geweest; gigantische regenbuien, hoge golven en veel wind. Dan hebben wij vandaag nog geluk gehad.

In het resort informeren we bij de informatiebalie naar de mogelijkheid voor een duik- en snorkeltrip. We boeken met zijn vijven voor de volgende dag een excursie. Leo gaat met Jan duiken en Rosalie gaat snorkelen met Hanna en Monika.

Klaar om te duiken en te snorkelen

De volgende ochtend (maandag) worden we al vroeg door de organisatie Langkawi Coral met een grote luxe bus opgehaald. Na een ritje langs andere hotels komt de bus aan in de haven waar een grote catamaran op ons ligt te wachten. Na een dik uur varen komen we aan bij een groot drijvend platform. We krijgen een tafel toegewezen en onder de tafel staat een mand waar je je droge kleding in kan doen. Het is inmiddels opgehouden met zachtjes regenen; het water komt met bakken uit de hemel. Maar ja, wat maakt het uit, met duiken en snorkelen wordt je toch ook nat!

Leo en Jan worden door de divemaster geroepen om duikmateriaal uit te zoeken. Er blijken geen wetsuits aanwezig te zijn (was wel beloofd). Volgens de divemaster is het water hier zo warm dat je geen duikpak nodig hebt. We krijgen een korte briefing. We moeten onze duikspullen op het platform aantrekken. In een kleine boot worden we, in gezelschap van een Chinees en een Engelse, naar de duikplek gevaren. We duiken op de plaats met de naam "Japanese Garden" waar grote velden bloeiend koraal staan en veel vis zwemt.

Als we bepakt en bezakt en met moeite het kleine bootje zijn ingestapt, vertrekt het bootje. Het regent nog steeds erg hard en de golven zijn vrij hoog (zeker in zo'n klein bootje). De regent striemt in mijn gezicht en ik krijg het zelfs koud. Waar ben ik aan begonnen?

Na een kwartiertje varen laten we ons zo snel mogelijk achterover uit de boot in het warme water vallen. De golven zijn hoog en daarom gaan we zo snel mogelijk onder water. Tijdens de eerste minuten van de duik is het zicht niet optimaal. Als we echter dieper komen, zien we het koraal in grote aantallen staan. Al met al is het weer een mooie duik waarin we veel soorten verschillend koraal en vissen zien. We duiken 40 minuten en bereiken een diepte van 19 meter. Als we weer boven water komen, is het opgehouden met regenen. Met het bootje varen we terug naar het platvorm.

Hanna, Monika en Rosalie hebben inmiddels hun zwemkleding aangetrokken en gaan via een trap het water in. Honderden gekleurde visjes liggen al op ons te wachten. Als we in het water liggen, komen de visjes vlak voor ons duikbrillen zwemmen. Je ziet alleen maar vis! Enkele knabbelen zelfs aan onze vingers. Behalve de kleine visjes, zien we ook veel grotere vissen waaronder glimmende aluminiumachtige vissen. Ze lijken een beetje op tonijn. Als we verder zwemmen zien we zelfs een redelijke grote rifhaai. Ook het koraal is mooi om te zien.		Zwemmen maakt hongerig
Na twee uur zwemmen we terug naar het platform waar Jan en Leo ook net aankomen. Het buffet voor de lunch is geopend. Na de lunch gaan de mannen weer duiken en varen wij met een glasbodemboot naar een pier aan het strand. Hier wordt een hele grote barracuda gevoederd. Een man ligt in het water en heeft visjes bij zich. De barracuda van zeker 1,5 meter ligt al te wachten. De man slaat op het water en gooit een visje in het water. De barracuda heeft in enkele slagen een verbluffende hoge snelheid bereikt en hapt met zijn imponerende bek het visje weg. En dan te bedenken dat we deze roofvissen gewoon tijdens het snorkelen en duiken tegenkomen! Met het kleine bootje varen Jan en Leo naar een klein eilandje voor hun tweede duik. Onder water blijkt er een redelijke stroming te zijn. We laten ons door de stroming langs het koraalrif drijven. Buiten het koraalrif, in het diepere gedeelte, is het zicht beperkt. We zien weer veel verschillende soorten koraal en vissen.
Nog even snorkelen	Een redelijke grote rifhaai komt ook een kijkje nemen. Ik weet dat een duikbril 20% vergroot, maar hiermee rekening houdend vind ik het toch een vrij groot formaat haai. Ik besluit op mijn rug te gaan zwemmen met mijn zwemvliezen in de richting van de haai. Als de haai mocht besluiten een aanvalletje te doen, dan bijt hij waarschijnlijk eerst in mijn zwemvliezen. Tenminste dat hoop ik. Ik wapper een paar keer met mijn zwemvliezen en de haai besluit eieren voor zijn geld te kiezen. Hij zwemt weg. We zien de gebruikelijke vissen zoals de felgekleurde koraalknagers, bannerfish en verschillende Lionfish. In het zand lagen pijlstaartroggen ingegraven. Alleen hun staart stak boven het zand uit. In totaal duiken we 45 minuten en we bereiken een maximale diepte van 13,5 meter.
Als de mannen terugkomen van de tweede duik, gaan ze nog een rondje snorkelen. Het platform heeft aan de achterzijde een onderwaterobservatorium. Door dikke ruiten heb je een prachtig uitzicht op de onderwaterwereld. Er zwemmen veel kleine en enkele grote vissen langs. Jan komt zelfs langs gezwommen zodat Hanna een paar leuke foto's kan nemen. Aan het eind van de middag varen we terug naar de haven en worden we weer bij het resort afgezet. Het was weer een hele mooie, maar vermoeide dag. 's Avonds vallen we al vroeg in slaap onder het genot van de junglegeluiden. Het is jammer dat we morgen Langkawi alweer gaan verlaten.

Fotoserie 7

Verslagenoverzicht

Volgende verslag