Verslag 7 - Naar Penang |
Vandaag,
woensdag 8 oktober, staat er een lange busrit van Kota Bharu aan de oostkust
naar Penang aan de westkust op het programma. Op het nieuws hebben we in
de afgelopen dagen veel onheilspellende berichten en beelden gehoord en
gezien over het gebied waar we vandaag doorheen moeten rijden. De afgelopen
dagen heeft het namelijk onophoudelijk geregend. Veel straten zijn ondergelopen
en mensen staan tot aan hun middel in het water. De situatie schijnt sinds
gisteren een beetje verbeterd te zijn, maar de chauffeur en de Maleisische
gids houden er rekening mee dat we vandaag toch een stuk moeten omrijden.
Vanuit Kota Bharu rijden we in een klein uurtje naar een plaatsje aan de Thaise/Maleisische grens. Uit een smal straatje komen zwaar beladen brommertjes rijden. In een hoog tempo wordt smokkelwaar vanuit Thailand het land in gesmokkeld. Als de jongens doorkrijgen dat Leo foto's neemt, zijn ze niet blij. Ze maken hem in woord en gebaar duidelijk dat ze niet gefotografeerd willen worden. De smokkel wordt (tijdelijk) gestopt en iedereen druipt af. |
![]() Smokkelaars |
Als we verder naar de rivier lopen die Thailand en Maleisië scheidt, zien we een vlot met een afdakje in de rivier drijven. In de schaduw van het afdakje "bewaken" twee zwaar bewapende militairen de grens. Ze kijken stoer de andere kant op als smokkelaars de rivier oversteken. Waarschijnlijk hebben deze militairen de best betaalde baan van Maleisië. Voor wat smeergeld zien ze niet wie de grens oversteekt en wat zij bij zich hebben. |
We hebben nog wat tijd over en wandelen een rondje door het dorp. Op straat staan diverse mobiele winkeltjes. Op kleine handkarren wordt eten bereid en verkocht. Zo staat er ook handkar waarop "oliebollen" worden verkocht. Een man maakt van deeg een creatieve oliebol en bakt de bal in een wok met olie. Het ruikt goed. Ook staat er een karretje waar mierzoete felgekleurde drankjes wordt verkocht. |
![]() Mobiel winkeltje met felgekleurde drankjes |
![]() Beperkt zicht door laaghangende bewolking |
We rijden nog enkele
uren door de heuvelige, dichtbegroeide omgeving. Ook vandaag geeft de
Maleisische gids weer veel informatie over het land, de gewoontes, de
mensen etc. Leo besluit weer zijn hoofdtelefoon op te zetten en te genieten
van zijn muziek. Halverwege de ochtend maken we een fotostop op een bergpas.
Helaas is het zicht beperkt door de laaghangende bewolking.
De lunch gebruiken we in een resort dat is gelegen aan een groot kunstmatig meer dat is ontstaan na de bouw van een elektriciteitscentrale. Er komen een paar vreemde auto's langs gereden. De auto's zijn gecamoufleerd en afgeplakt om de vormen te verbergen. Als we goed kijken, zien we dat het hier om de nieuwe modellen van het merk Honda en Proton gaat. Tijdens de lunch horen we van de gids dat het water inmiddels zo ver is gezakt dat de weg naar Penang weer is vrijgegeven. |
In
de Straat van Malakka liggen de eilanden Penang, Langkawi en Pangkor. Penang
is het bekendste eiland en wordt ook wel "the Pearl of the Orient"
genoemd. Penang is tegelijkertijd ook een deelstaat. Tegen de avond rijdt de bus over de Penang Bridge het eiland op. Penang Bridge verbindt sinds 1985 het eiland Penang met het vaste land en de brug is met een lengte van 13,5 km één van de langste bruggen in Azië. Vanaf de brug zien we de bedrijvigheid in de haven en de stad Georgetown doemt in de verte op. |
||
![]() City Bay View Hotel |
Ons hotel, het City Bay View Hotel,
bevindt zich in het centrum van Georgetown. Het blijkt opnieuw een erg luxe
hotel te zijn. Vanuit ons kamer hebben we een uitzicht op het Eastern Oriental
Hotel (uit 1885) en de zee die achter dit hotel ligt. Op de bovenste verdieping
van het City Bay View Hotel bevindt zich een groot ronddraaiend restaurant,
waar we morgen zullen dineren. Voor de avond hebben we met groepsgenoten afgesproken voor een verkenningstocht door Georgetown. We zullen elkaar ontmoeten in de kelder waar de - ook bij de plaatselijk bevolking - favoriete Carmen Club is gevestigd. Bij bestelling van een biertje (3,99 ringgit) mag je gratis gebruik maken van het buffet. We bestellen en drankje en eten een snelle hap voordat we de stad ingaan. De Filippijnse band speelt, op luide toon, oude hits uit de jaren '70 en '80.
|
Georgetown is de
tweede stad van Maleisië. Penang heeft hoofdzakelijk een bevolking
van Chinese afkomst en dat is te merken in Georgetown. Het is er druk
en hektisch en doet Chinees aan. In de wijk achter het hotel zien we veel
leuke oude, Chinees aandoende huizen en veel reclameborden hebben Chinese
opschriften. Er is veel verkeer en er rijden fietstaxi's rond. Er heerst
een gezellig drukke bedrijvigheid op straat en in de vele winkeltjes en
langs de kant van de weg kan je heerlijk eten bij een van de vele eetstalletjes.
|
![]() Georgetown |
We wandelen door
de smalle straatjes. Onze gids, Robert, neemt ons mee naar één
van meest chaotische winkeltjes van de wereld. De maffe eigenaar, een
Chinees met een hele grote dikke bril, weet zelf niet meer wat hij inkoopt
of verkoopt. De winkel is een echte puinhoop. Het feit dat hij vele soorten
sterke drank in kleine flesjes verkoopt, is de reden dat een aantal groepsleden
toch zeer geïnteresseerd is in het winkeltje. Ze verdubbelen waarschijnlijk
in één keer zijn hele maandomzet door enkele flesjes te
kopen.
Aan de overkant van de straat staat voor een restaurant een klein karretje met een barbecue. Volgens Robert wordt hier de lekkerste saté van Maleisië verkocht. De man achter de kar verkoopt saté van zowel lams-, als kipvlees. Leo bestelt gelijk 50 stokjes. Uiteraard niet alleen voor onszelf. We delen met Monika en Brenda. We nemen plaats op het terras van het restaurant en bestellen een drankje. In het restaurant draait een DJ swingende muziek. Als hij in de gaten krijgt dat wij er zitten, komt hij met Cd-hoesjes aan en kunnen we zelf de muziek uitkiezen. Binnen staat de plaatselijk dorpsgek op een hele aparte manier te dansen. Ondanks zijn vreemde bewegingen is duidelijk te zien dat hij een uitstekend gevoel voor ritme heeft. Het wordt pas echt feest als iedereen begint mee te klappen en de dorpsgekspeciaal voor ons een showtje komt dansen. De gekke Chinees van het winkeltje aan de overkant komt ook bij ons zitten en krijgt een glaasje sterke drank. Hij heeft de grootste lol en doet net of hij telkens een slokje uit zijn glas neemt. Hij zit echter de boel te beduvelen want het glas blijft vol. Als hij het glaasje aan Monika aanbiedt, neemt ze het glas aan en drinkt het glas in één teug leeg. Zo doe je dat! De Chinees zit er met grote ogen naar te kijken en valt bijna onder de tafel van het lachen. Hij pakt het glaasje waaruit Monika net heeft gedronken en lik het hele glas uit. De viezerik. Het feest is helemaal compleet als de gekke Chinees enkele groepsleden uitnodigt voor een dansje. Dat aanbod laat Netty niet lopen. Ze draait hem helemaal dol op de dansvloer. Iedereen heeft de grootste lol (behalve de Chinees). Als de saté en het eten worden gebracht, keert de rust enigszins terug. De saté is werkelijk heerlijk, net als de bijzondere satésaus. Als we 's avonds teruglopen naar het hotel regent het pijpenstelen. Eigenlijk willen we nog even internetten, maar alle internetcafé's zitten - waarschijnlijk door het slechte weer - vol. We besluiten dan ook door te lopen naar het hotel. Om een beetje droog te blijven rennen we van luifel tot luifel. Als we de hoofdstraat bereiken, zien we in het duister onder de luifels veel prostituees staan. Als we goed kijken, blijken het allemaal boygirls (transseksuelen) te zijn. We staan toch wel even vreemd te kijken. We hadden dit niet verwacht in een streng Moslimland. Als we verder lopen blijkt er achter ons hotel ook enkele nachtclubs te zitten waarvan er één de toepasselijke naam Slippery Signoritas heeft. |