DAG 1 - zaterdag 11 maart

We zijn gewaarschuwd. India, waar gekte, drukte, lawaai en viezigheid samengaan met natuurschoon, mooie steden en prachtige mensen. Vandaag gaan we erheen. We hebben de 28-daagse India/Nepal-reis geboekt bij Ashraf Reizen/Koning Aap. Met onze rugzakken zullen we met het openbaar vervoer een rondreis maken door de deelstaten Rajasthan en Uttar Pradesh in India en een bezoek brengen aan Pokhara en Kathmandu in Nepal. De afgelopen weken zijn we druk bezig geweest met de voorbereidingen. We hebben onze paspoorten verlengd en visa geregeld bij de Indiase ambassade in Den Haag en de Nepalese Ambassade in Amsterdam. Verder geld gewisseld, traveler's cheques en een EHBO-kit gekocht. Alle benodigde inentingen hadden we al. Op de dag van vertrek zijn we Paludrine (anti-malariatabletten) gaan slikken.

Om 7.30 uur worden opgehaald door de Schiphol taxi van de RTC. Er zitten al twee mensen in en we moeten nog twee mensen ophalen in IJsselmonde. Om 8.30 uur komen we aan op Schiphol. Stipt op tijd want we worden om 8.30 uur verwacht. We moeten even zoeken naar de Ashraf-medewerkster, maar uiteindelijk vinden we haar én een aantal van onze reisgenoten. De groep bestaat uit negen mensen: Huub en Lily, Ton en Gerda, Leo en Rosalie (wij), Kristel, Saskia, Arie en Martin (onze reisleider).

Na het inchecken winkelen we nog even taxfree. We kopen nog wat extra fotorolletjes, filmtapes en een luchtje. Om 10.55 uur staat KLM-vlucht KL-475 gepland.

Uiteindelijk stijgen we om 11.35 uur met een Boeing 747-300 op. Er bevinden zich veel Indiërs in het vliegtuig en het vliegtuig is bijna vol. Wonder boven wonder heeft Rosalie een lege stoel naast haar. Ze zit dus niet al te krap. Na een vlucht van zes uur en drie kwartier landen we op Indira Gandhi Airport in New Delhi. De vlucht over een afstand van 6.370 kilometer is sneller verlopen dan gepland. Bij de paspoortcontrole staan lange rijen. Het duurt dan ook even voordat onze paspoorten en visa gecontroleerd zijn. Als we de rugzakken van de band hebben gehaald, wisselen we geld bij het Thomas Cook-kantoortje op het vliegveld. Voor f 300,00 krijgen we 5.400 rupees. Eén rupee staat dus gelijk aan circa f 0,05. Dat is gemakkelijk rekenen.

Een biljet van 2 Rs

Wat we op dat moment niet weten is dat een biljet van 500 Rs bijna niet uit te geven is. Voor veel Indiërs is 500 Rs meer dan een maandinkomen. Verkopers in kleine winkeltjes en obers in restaurantjes blijken vaak niet te kunnen teruggeven van een biljet van 500 Rs. De biljetten van 500 Rs zullen we dus moeten zien te slijten in de hotels. Wel krijgen we allemaal hele biljetten. Beschadigde of gescheurde biljetten raak je namelijk bijna ook niet kwijt. Het geld is ontzettend smerig en vaak is niet te zien om welk bedrag het gaat. Als er een scheurtje in een biljet zit, is het echter vreemd genoeg een groot probleem. Later leren we echter ook daarmee om te gaan. We handelen als de Indiërs en stoppen gescheurde biljetten in een stapeltje andere biljetten als we betalen. Tja, je moet je aanpassen…In de hal van het vliegveld staat Martin, onze reisleider, op ons te wachten.

De groep blijkt nog niet compleet te zijn. Morgen zal Saskia zich bij onze groep voegen. Buiten het gebouw staat een grote menigte te wachten. Veel mannen spreken ons aan en allemaal weten ze een goed hotel voor ons en ze kunnen ook nog het vervoer regelen. De meeste van deze mensen zijn touts of klantenlokkers. Zij krijgen commissie voor hun werk van hoteliers, taxichauffeurs en winkeliers. Gedurende onze reis zullen we nog veel met deze mensen te maken krijgen… Wij hoeven echter niet te onderhandelen. In een kleine luxe bus (de laatste van deze reis) worden we in circa 20 minuten naar Hotel G.N. Regency gebracht. Het hotel ligt in de wijk Karol Bagh, New Delhi. Onderweg valt het ons al op dat er veel koeien op straat lopen. Verder is er veel vrachtverkeer. Martin vertelt ons dat dit 's avonds altijd het geval is; vrachtverkeer mag overdag Delhi namelijk niet in. We drinken nog wat in het restaurant van het hotel terwijl Martin algemene informatie geeft over India. Uiteindelijk gaan we om 3.00 uur naar bed.
DAG 2 - zondag 12 maart
Om 8.00 uur staan we op. We douchen onder een klein dun koud straaltje water. Volgens Martin hebben we hier in Delhi de meeste luxe kamer van de hele reis. Dat belooft nog wat! We ontbijten met de overige groepsleden in het restaurant van het hotel. Geroosterd brood, boter, jam en thee. Een ontbijt dat we nog vele malen zullen krijgen de komende weken. Het ontbijt is goedkoop. 100 Rs per persoon, dat is circa f 0,50. Na het ontbijt kijkt Leo nog even naar de finish van de Formule 1 Grand-prix en daarna gaan we naar buiten op zoek naar een brommer-riksja. Al snel worden we door een riksjarijder aangesproken. Het onderhandelen gaat nog wat onwennig. Er gaat een hele woordenstrijd aan vooraf. De riksjarijder wil ons natuurlijk voor zo veel mogelijk rupees naar Old Delhi brengen. Omdat wij niet weten hoe groot de afstand naar Old Delhi is, is het voor ons lastig een reële prijs af te spreken. Uiteindelijk spreken we af dat de riksjarijder ons voor 20 Rs naar Old Delhi brengt. We spreken ook af dat we niet zullen stoppen bij winkeltjes. Na enkele straten stopt de riksjarijder voor een winkeltje en verzoekt ons vriendelijk doch dringend het winkeltje even in te gaan. Wij weigeren uit te stappen. De riksjarijder begint nu te zeuren over een hogere prijs. Daar trappen we dus niet in. Zonder enige discussie en zonder te betalen stappen we uit op zoek naar een andere riksja. Deze riksjarijder is niet te vertrouwen en dat maken we hem ook duidelijk. Gelukkig is de Engelse taal hier goed ingeburgerd.
Na enkele seconden stopt er een tweede riksjarijder; een oude man met een gigantische hoeveelheid henna in zijn haar. Voor 25 Rs worden we naar Old Delhi gebracht. De riksjarijder zet ons voor het Rode Fort af. We maken een nieuwe deal met hem; voor 400 Rs (f 20,00) blijft hij de hele dag bij ons en brengt hij ons naar de belangrijkste bezienswaardigheden in Delhi.. Eerst kopen we een entreekaartje. Er is een speciale rij voor vrouwen en mannen. De mannenrij is aanzienlijk langer, dus Rosalie koopt de kaartjes. Het is nog wat onwennig. We worden overal ongegeneerd aangestaard en worden constant lastiggevallen door bedelaars, touts en verkopers.
Het Rode Fort (Lal Qila) werd tussen 1639 en 1648 gebouwd in opdracht van Sjah Djahan op de oever van de Yamuna-rivier. Hij regeerde van 1627 tot 1658 en is ook verantwoordelijk voor de bouw van het Fort in Agra en de Taj Mahal. Het fort dankt zijn naam aan de muren van rode zandsteen, die 2,41 kilometer lang zijn. Aan de rivierzijde is de muur 18 meter hoog, aan de standszijde 33 meter. De rivier is overigens niet meer te zien. We gaan het fort binnen door de Lahore Gate, die aan het eind ligt van de hoofdstraat van Old Delhi, Chandni Chowk. Deze poort heeft zijn naam de danken aan het feit dat hij in de richting van Lahore (nu in Pakistan) ligt. Na het passeren van de poort, komen we in een overdekte passage, de Chatta Chowk.
Vroeger was dit de markt voor de hovelingen. Nu zijn er veel winkeltjes waar souvenirs, kunstnijverheid en antiek wordt verkocht. We lopen circa anderhalf uur in het Fort rond.Het ziet er allemaal vrij kaal uit en we kunnen het niet echt mooi vinden. Vanaf de muren hebben we wel een mooi uitzicht over een drukke markt die zich achter het fort bevindt. Het lijkt wel een mierenhoop! Later lezen we dat dit de Thieves Market is. Alles wat in Delhi wordt gestolen, wordt binnen een uur op deze markt verkocht.
Na het bezoek aan het Rode Fort laten we ons naar één van de grootste moskeeën van India rijden, de Jame Masjid. Helaas is de moskee tot 14.00 uur gesloten. Dan maar naar de Raj Ghat, de plek waar Mahatma (= grote ziel) Gandhi is gecremeerd, nadat hij op 30 januari 1948 werd vermoord. Een gedenkteken, een zwart marmeren platform, bevindt zich in een rustig park achter het Red Fort. Op de zijkant van het platform staan Gandhi's laatste woorden geschreven: "He Ram" (Oh Rama = Oh God). Ook is Indira Gandhi, haar zoon Rajiv Gandhi en haar vader Jawaharlal Nehru (eerste premier van India) hier in de buurt gecremeerd. Op het grasveldje in het zonnetje schrijven we het eerste gedeelte van dit verhaal. Het is inmiddels al redelijk warm geworden en we zijn wel toe aan een break
De riksjarijder brengt ons vervolgens naar een monument. Hij kan ons niet duidelijk maken wat het is. Later vinden we uit dat het de India Gate is. Een monument dat gebouwd is ter nagedachtenis van de vele Indiase soldaten die gesneuveld zijn tijdens de eerste wereldoorlog en symbool van de vrijheid. Ook hier zijn weer veel verkopers aanwezig. Ook zien we een man met twee aapjes aan een touwtje. De aapjes hebben een jurkje aan en doen kunstjes voor een paar rupees.
Vervolgens brengt de riksjarijder ons naar Humayun's Tomb aan Mathura Road. Het is een praalgraf dat vermoedelijk tussen 1565 en 1573 is gebouwd door de weduwe van Humayun. Het is een mooi gebouw en het is er erg rustig. Het is opgetrokken uit rode zandsteen en is ingelegd met wit marmer. De 38 meter hoge koepel, de bogen, de symmetrie van de waterpartijen en de ommuurde tuin zouden later als voorbeeld voor de Taj Mahal hebben gediend. Het witmarmeren graf van Humayun ligt in een achthoekige gebouw van rode zandsteen, dat met wit en zwart marmer is ingelegd. Zijn vrouw is later naast haar man begraven. Als we het gebouw verlaten komen we Gerda, Ton, Arie en Kristel tegen.

De riksjarijder vond het nu tijd voor een moderner gebouw. Hij brengt ons naar de Lotustempel. Een moderne tempel in de vorm van een lotusbloem. Het ligt in een mooi park. Bij de ingang staan we met open mond te kijken naar activiteiten die plaats vinden op een bouwlocatie. Vrouwen scheppen het aangemaakte cement in een schaal, zetten deze schaal op hun hoofd en brengen het naar andere vrouwen die metselen. Ondanks het lage looptempo is het met deze hitte erg zwaar werk.

Halverwege het pad moeten we onze schoenen uit doen. Er is een hokje in de grond waar je ze in bewaring kan geven. In ruil krijg je een klein houten schijfje met een nummer. Hiermee kan je later je schoenen weerophalen. Er komt overigens een ongelooflijke stank uit het loketje. Indiërs hebben dus ook last van zweetvoeten… Op 15.00 uur begint een gebedsdienst. We maken maar een paar minuten mee. We vragen onze riksjarijder terug te rijden naar de Jame Masjid, die vanmiddag gesloten was. Onverwachts zet hij ons echter af bij een grote winkel. Hoe hij het weet is ons nog steeds een raadsel, maar hier zouden ook een aantal reisgenoten rondlopen. Inderdaad komen we in de winkel Arie, Kristel, Ton en Gerda tegen. Snel gaan we de winkel weer uit. Onze riksjarijder heeft inmiddels zijn commissie opgehaald en is nu bereid ons naar de Jame Masjid te brengen

Het verkeer zit muurvast. Koeien, geiten, schapen, riksja's, taxi's, auto's, bussen, verkopers en fietsers krioelen door elkaar heen. Langs de weg wordt veel verkocht en we zien veel ambachtslieden, fietsenmakers, kleermakers, schoenpoetsers, kappers, boekhandelaren etc. etc. Leo maakt nog filmopnamen van een man die in een riksja zit met… drie geiten.

De Jame Masjid ligt bij de Delhi Gate, ten zuiden van Chandni Chowk. Deze "vrijdagsmoskee" dateert van 1656. Via hoge trappen (waar veel bedelaars en gehandicapten bivakkeren) gaan we via één van de enorme poorten de grote open binnenplaats op. Ook hier moeten we onze schoenen uitdoen. De entree is gratis, maar we moeten wel 20 Rs betalen voor het fototoestel. Een videocamera is nog duurder; 100 Rs (f 5,00)!. Het is inmiddels 16.30 uur en de zon gaat langzaam onder. Dit levert een mooi kleurenspel op en de moskee is dus erg fotogeniek.
Om 17.15 uur zijn we terug bij het hotel. Het heeft even geduurd want onze riksjarijder moet een aantal keer de weg vragen. We kopen nog wat koeken en drinken en gaan ons vervolgens douchen en omkleden. Om 19.00 uur gaan we namelijk gezamenlijk eten. Martin heeft gereserveerd bij Neat Meals. Hij heeft allerlei gerechten besteld en we kunnen van alles proeven. Lekker, maar soms wel erg spicy. Voorzichtig proeven dus. Voor 170 Rs (f 8,50) per persoon eten en drinken we vorstelijk. Later zal blijken dat dit nog relatief duur is. Via de bazaar lopen we terug naar het hotel. We drinken nog wat en gaan daarna lekker slapen. Morgen hebben we nog een dag in Delhi.
DAG 3 - maandag 13 maart
Om 8.30 uur loopt de wekker af. We hebben geen zin om eruit te gaan en blijven lekker tot 9.30 uur liggen. Na een douche ontbijten we om 10.30 uur in het restaurant van het hotel. Tot onze verbazing zijn we niet de laatsten. Iedereen heeft uitgeslapen en zit nu of moet nog aan het ontbijt.
Voor 40 Rs nemen we een brommer-riksja naar de Sikhtempel. Enkele groepsleden zijn hier gisteren geweest en zij vertelden dat deze tempel absoluut de moeite waard is. Als we er aankomen worden we door een man meegenomen naar een kantoortje. Daar moeten wij onze schoenen uittrekken en krijgen we een oranje doek om ons hoofd. De Sikhs moeten hun haar bedekken en mogen hun haar ook niet afknippen. Dit is ook de reden dat ze vaak van die enorme tulbanden op hun hoofd hebben. Er wordt gezegd dat het haar van sommige mannen wel twee meter lang is! De man begeleidt ons vervolgens naar de tempel of gurdwara en geeft uitleg. We mogen binnen één foto maken.
In de tempel wordt het Granth Sahib of het heilige boek bewaard. Hier brengen mensen ook offers. Als we de tempel weer uitlopen passeren we een ruimte waar veel mensen achter schermen munten zitten te sorteren en te tellen. Buiten krijgen we een kwakje eten in onze handen gestopt. Dit zou geluk brengen. We knabbelen er wat aan, maar proberen het vervolgens op een slinkse manier kwijt te raken. Naast de tempel bevindt zich een "vijver" waar de sikhs zich ritueel reinigen. Dit levert weer mooie foto's en videobeelden op. Veel sikhs pleiten voor een grotere autonomie van Punjab. Fanatieke richtingen willen een zelfstandige staat, Khalistan, en zijn bereid hiervoor te vechten. Deze strijd heeft de sikhs nogal eens in het nieuws gebracht. In 1984 woedde in en rond de Gouden Tempel in Amritsar een felle strijd tussen sikhs en het Indiase leger. Vier maanden later werd Indira Gandhi vermoord haar lijfwacht, een sikh.
We lopen in de richting van Connaught Place. Dit plein is het hart van New Delhi en een bezienswaardigheid op zich. Het plein bestaat uit drie concentrische cirkels, waarvan de binnenste Connaught Place en de buitenste Connaught Circus heet. De gevels van alle gebouwen volgen de ronding van het plein. Connaught Place is het bekendste winkelcentrum van Delhi. Ook de belangrijkste bedrijven (vliegtuigmaatschappijen, banken etc.) hebben hier hun kantoor. In een klein kantoortje op de 2e verdieping sturen we ons eerste emailtje. Internet is hier erg traag. Het duurt ongeveer 3 minuten voor we een pagina op ons scherm krijgen. Na een half uur zijn we het moe en stoppen we. We moeten 50 Rs betalen.

We nemen een brommer-riskja naar de Jame Masjid. We laten ons afzetten bij de bazaar waar kippen en geiten geslacht worden. Het is er nog viezer dan de Qing Ping markt in China. Kippenkoppen, kippenveren, ingewanden, geitenkoppen, dode en levende geiten liggen open en bloot in de zon te bakken. De geur in ondraaglijk en we worden al snel misselijk. We komen bij op de trappen van de Jame Masjid. Daarna lopen we via smalle straatjes de moslimwijk door. Wederom veel winkeltjes met groenten, kleding, souvenirs etc. We zien ook veel gesluierde vrouwen en een bus die wordt aangeduwd door acht Indiërs. De overvolle bus start vrij snel en de chauffeur rijdt direct weg. De mensen die de bus aanduwden, kunnen nog maar ternauwernood in de bus springen.

Vanuit het centrum nemen we een riksja terug naar het hotel. De riksjarijder weet wederom de weg niet. Bij elke opstopping vraagt hij de weg. Dan krijgen we ook nog een aanrijding. Een bus weet niet op tijd te stoppen en rijdt onze riksja aan. Gelukkig geen lichamelijk letsel. Wel een kapot spatbord. Het duurt even voordat de riksja losgetrokken is en we verder kunnen. Uiteindelijk komen we via een aantal omwegen in het hotel aan. We hebben geen kamer meer omdat we vanavond met de nachttrein naar Bikaner gaan. Wel heeft Martin één kamer aangehouden waar we kunnen douchen en waar we vanmorgen onze rugzakken hebben neergezet.

In een plaatselijk fastfood restaurant eten we met een aantal reisgenoten. We nemen een thali-maaltijd. Op een grote, ronde, roestvrij stalen schotel krijgen we verschillende gekruide groenten, rijst, peulvruchten en suikergoed, elk in een aparte roestvrij stalen kom. Sommige gerechten zijn erg spicy. Kosten: circa f 5,00 per persoon inclusief drankjes. Na het eten lopen we nog even de bazaar over. Leo deelt ballonnen uit aan vier kleine zwervertjes en maakt video-opnamen van een Sikh die zijn tulband aan het "strikken" is.

Om 20.00 uur nemen we een brommer-riksja naar het Sarai Rohilla Train Station. Om 21.20 uur zal de trein naar Bikaner vertrekken. Op het station lopen veel verkopers die sloten en kettingen verkopen om je tas mee vast te ketenen. Wij hebben zelf al een cijferslot meegenomen. Sloten en kettingen hebben we dus niet meer nodig. Overigens beveiligen ook de Indiërs hun bagage met een hangslot. Ze zullen het niet voor niets doen. We slapen met zes personen in een kleine coupé. We delen de coupé met Martin, Lily, Huub en Kristel. Het is een vrouwencoupé omdat er zich een deur voor de coupé bevindt. Aan beide zijden bevinden zich drie stapelbedden. De rugleuning van de bank kan omhoog geklapt worden en zo ontstaat het middelste "bed". Leo slaapt in het midden, Roos in het bovenste bed. Arie, Ton, Gerda en Saskia liggen in de open coupé naast ons.
De "bedden" zijn keihard. Bovendien rijdt deze trein op smal spoor en dat is te voelen. We bonken, schudden en stuiteren dat het een lieve lust is. Op een gegeven moment weten we niet meer hoe we moeten gaan liggen. Naast onze coupé bevinden zich de toiletten. Indiërs hebben de onhebbelijkheid dat ze de deur niet achter zich dichtdoen. Telkens als de trein stopt, komt er een ondraaglijke walm uit de toiletten onze kant op drijven. Als de trein rijdt, ruiken we gelukkig niets. De trein stopt regelmatig en zelfs midden in de nacht proberen verkopers luid roepend hun chai (= thee) aan de man te brengen. We worden regelmatig wakker, maar de rit is een echte belevenis en we hebben veel lol.
DAG 4 - dinsdag 14 maart
Om circa 9.00 uur arriveren we in Bikaner. De Indiase tourleader staat al op ons te wachten. Wederom worden we aangeklampt door bedelende kinderen. De kinderen zien er erg armoedig en ziek uit en trekken met hun vieze handjes constant aan je broek of shirt. Het is moeilijk, maar het schijnt beter te zijn om de kinderen niets te geven. Zo houdt dit 'vak' misschien eens op te bestaan. We gaan, samen met Martin, met de auto van de tourleader naar het hotel. De rest van de groep neemt brommer-riksja's. We hebben een grote kamer op de begane grond in het Shiwa-hotel. Een mooie kamer met een lekker zacht bed. Uit de douche komt alleen koud water. Maar we kunnen ons ook op de Indiase manier wassen; met behulp van een grote en een kleine emmer. We laten de grote emmer vollopen met warm water en gooien dat met het kleine emmertje over ons heen. Gaat prima.
Na het uitgebreide ontbijt (toast, eieren, jam, cornflakes, vers fruit, koffie en thee) vertrekken we rond 10.15 uur met drie riksja's naar Deshnok. Deshnok ligt circa 30 kilometer ten zuiden van Bikaner. Hier bevindt zich de Karni Mata-tempel of Rattentempel. We reizen door dorre woestijn en zien veel karren met kamelen ervoor, koeien, geiten en topzware vrachtwagens. Ook komen we langs een plek waar tientallen kadavers liggen. Het stinkt er verschrikkelijk. Later blijkt hier een lijmfabriek gevestigd te zijn. De dode dieren laten ze in de woestijn verrotten en kaalvreten. De kale beenderen gebruiken ze dan om lijm te maken.

Na circa drie kwartier komen we in Desknok aan. De Karni-Mata Tempel is gewijd aan een incarnatie van de godin Durga. In de tempel bevinden zich duizenden vette ratten, waarin naar men gelooft de zielen van Karni Mata's volgelingen huizen. We moeten even wennen aan het feit dat je ook deze tempel alleen mag betreden zonder schoenen. We hebben gelukkig een extra paar sokken bij ons. De entree is gratis, maar ook hier moeten we weer betalen voor het fototoestel (20 Rs). Voor de videocamera betalen we niets, maar we filmen wel. Alle ratten zijn hier heilig en je moet oppassen dat je niet op ze gaat staan. Dat zou namelijk grote problemen met de bevolking geven.

Net als we naar buiten willen gaan, zien we een bruidspaar. We mogen foto's maken, maar ze willen er wel een afdruk van hebben. Dat kan uiteraard. We noteren het adres en nu maar hopen dat de foto's gelukt zijn. Buiten gooit Roos haar sokken weg. Dit gebeurt niet onopgemerkt. Binnen de kortste keren heeft een klein jongetje de sokken uit de prullenbak gevist. Een mooie vangst voor hem! Op de terugweg laten we de riksja stoppen als we weer enkele overbeladen vrachtwagen aan zien komen. Het is niet te geloven hoe deze vrachtwagens beladen zijn. Aan alle zijden steekt de lading buiten de auto. Op de smalle weg kunnen de vrachtwagens ons dan ook moeilijk passeren.
Terug in Bikaner bezoeken we de Bhandasar Jain Tempel. We hoeven geen entreegeld te betalen. Wel moeten we 20 Rs voor het fototoestel betalen. Een videocamera kost 100 Rs. De videocamera stoppen we dus maar weer in onze rugzak. De tempel is gebouwd tussen 1468 en 1514. Het is een mooie kleurrijke tempel met drie verdiepingen. Vanaf de derde etage hebben we een mooi uitzicht op de stadsmuur van Bikaner, het omringende landschap en de woestijn.
 

We lopen vervolgens een rondje door Old Bikaner. Leuke straatjes, oude ambachten en veel bekijks. We maken foto's en maken kinderen blij met ballonnen en bellenblaas.

Aan het eind van de middag bezoeken we het Junagarh Fort. Via de hoofdingang bij de Suraj Pol (Zonnepoort) gaan we het fort van rode zandsteen binnen. Vlakbij de ingang zien we de handafdrukken van 59 vrouwen die sati (zelfmoord door zich op de brandstapel te gooien) pleegden bij de dood van hun echtgenoot. De laatste dateert van 1837. De inrichting van het fort is erg mooi.

We lopen over diverse binnenplaatsen met "dichte" ramen waarachter de 52 vrouwen van de Maharadja het leven op de binnenplaatsen konden gadeslaan. We zien originele tronen, bedden, wapens, opgezette dieren, de eerste lift in India (uit 1914 - Engels fabrikaat) en zelfs een Fokker vliegtuig. We zijn allemaal erg moe en de gids blijft maar doorvertellen in moeilijk te volgen Engels.
Van ons mag hij ophouden!
Om 17.00 uur zijn we terug in het hotel. We nemen een lekkere warme douche en slapen een uurtje. Om 19.00 uur eten we op het dak van het hotel; Rijst, chapati's (pannenkoeken), aardappelen, kikkererwten, bloemkool, kaas etc. Het is erg lekker. Om 22.00 uur gaan we terug naar onze kamer. We lezen nog even een boekje, pakken de spullen in en gaan vervolgens lekker slapen.