Het regent pijpestelen als we om half acht worden opgehaald door een taxibusje. We worden uitgezwaaid door Vicent. Met het busje worden we over een erg slechte weg naar de grens gebracht. Het is goed te zien dat twee maanden geleden dit gebied helemaal onder water heeft gestaan. Hele stukken asfalt (vooral bij riviertjes) zijn weggeslagen. Dit gebied wordt namelijk regelmatig geteisterd door overstromingen. Door een grote aardbeving is er een plateau voor de kust omhoog gekomen, waardoor het regenwater in de rivieren niet meer direct in de zee stroomt maar over een groter gebied over het land wordt verspreid.

Bij de grens stappen we in nog steeds in de stromende regen uit en worden direct door een gids opgevangen. Tijdens onze wereldreis negeerden we zulke mannetjes altijd, zeker als ze je ook nog eens My Friend gaan noemen. We hebben geen idee of we de juiste gids volgen maar hij brengt ons naar de brug die Costa Rica en Panama scheidt. Voor de grens staat een lange rij vrachtwagens die allemaal nog uitgeklaard moeten worden. Bij het verlaten van Costa Rica moeten een formulier ingevuld worden en worden de paspoorten afgestempeld. Door de stromende regen wandelen we de zeer gammele en oude brug over. Op de brug liggen lossen planken die behoorlijk glad zijn. Het is onvoorstelbaar dat alle vrachtwagen hier ook overheen moeten.

Aan de Panamese kant van de grens wandelen we een rij wachtende mensen voorbij en worden we door de gids een kantoortje ingeloodsd. Binnen enkele minuten staan we weer buiten met een Panamees stempel in het paspoort. Na enige verwarring hoe nu verder, worden we een oude Toyota landrover ingeduwd. Snel de gids een fooitje geven voor zijn snelle service. We zijn nog nooit zo snel een grens gepasseerd! Het is alleen jammer dat we geen foto's hebben kunnen maken (maar dat hebben we op de terugweg wel gedaan, zie foto).

De taxi-chauffeur denkt dat hij aan Paris-Dakar meedoet. Hij raced over de weg en probeert alle gaten te ontwijken. Ook aan de Panamese kant zien we veel bananenplantages en bananen inpak-stations. De chauffeur rijdt door Changuinola en toont ons het busstation. Op de terugweg moeten we hier de internationale bus nemen, die over de grens gaat en als einddoel San Jose heeft. Als we aankomen bij de haven regent het nog steeds erg hard.

Als de boot aanlegt komt iedereen gehuld in regencapes en vuilniszakken drijfnat de boot uit. Dat belooft wat! Wij weten gelukkig een plaatsje op de voorste bank van de speedboot te bemachtigen. Als snel vaart de boot met hoge snelheid door de rivier. In de verte zien we de hoge branding van de wilde zee snel op ons af komen. Snel de regenkappen van de boot naar beneden in de hoop dat het binnen een beetje droog blijft. De boot vaart gelukkig niet de branding in, maar steekt de monding van de rivier over, dwars op de branding. Het bootje vaart een stuk verder pas de zee op achter een eiland, waar de branding minder hoog is. Na 50 minuten varen. met enkele flinke klappen op de golven, legt de boot aan op Bocas del Toro. Helaas regent het hier ook pijpenstelen. In het kantoortje van de bootmaatschappij worden we opgevangen door Shochana (Nederlandse gids) en meegenomen naar het restaurant Buena Vista . Een gezellig restaurant met een terras aan de baai. Shochana blijkt hier al enkele jaren te wonen en behalve gids ook eigenaresse te zijn van de taxi-shuttle dienst.

Op Bocas hoeven we geen geld te wisselen, aangezien alles in Amerikaanse dollars is geprijsd. Er komen ook dollars uit de geldautomaat gerold. Nadat ze alle nuttige informatie heeft verteld en haar telefoonnummer heeft achtergelaten, brengt ze ons met een public-taxi naar het hotel. Een public-taxi is een taxi je deelt met andere. Je stapt in en zegt waar je heen wil. Voor 50 dollarcent per persoon wordt je naar je plaats van bestemming gebracht. Natuurlijk loop je de kans dat de taxi propvol komt te zitten met klanten en dat je niet rechtstreeks naar je plaats van bestemming wordt gebracht. In hotel De Los Delfines hebben we een ruime kamer met badkamer, airco en TV, net onder het dak met uitzicht op de baai. Naast ons hotel is het hotel Casa Max gevestigd dat gerund wordt door een Nederlander.

Bocas del Toro
De eilanden 'Bocas del Toro' horen bij Panama en liggen in de Caribische Zee. Bocas bestaat uit een idyllische eilandengroep. De oorspronkelijk bevolking bestaat uit Kuna-indianen, waarvan met name de vrouwen erg herkenbaar zijn. Ze dragen felgekleurde arm- en beensieraden, traditioneel geborduurde kleding. Sommige hebben een goudkleurige ring door hun neus. Op Bocas staan langs de kant van weg diverse stalletjes waar de indianen hun zelggemaakte sieraden en gekleurde kleden verkopen. Momenteel wordt Bocas overspoelt door rijke Amerikanen die hier land kopen en verwachten dat het toerisme hier explosief gaat groeien. De prijs van grond is de laatste jaren dan ook schikbarend gestegen.

Op een aanplakbiljet zien we dat hier de reusachtige lederrugschilpadden rond deze tijd van het jaar het strand op komen om hun eieren te leggen. Volgens Shochana zijn er geen tourtje te boeken en is het slecht gesteld met de leefomgeving van de schildpadden. Het strand waar de meeste schildpadden aan land komen is Punch Playa. Gelukkig is het inmiddels verboden om ze te vangen. Helaas trekken de Indianen zich hier niets van aan aangezien één schildpad ongeveer $400,- oplevert. Een behoorlijk bedrag voor de indianen. Gelukkig komt er steeds meer aandacht voor deze bijzondere schildpadden en zijn er vrijwilligers om de schildpadden tijdens het eieren leggen te beschermen. Overigens schijnt de politie wel hard op te treden tegen de illegale vangst.

Aangezien het de gehele dag regent, besluiten we lekker binnen te blijven en pas rond het etenstijd de omgeving aan de baai te verkennen. Hier zijn vele restaurants te vinden met open terassen. Vanachter je tafel heb je een wijds uitzicht op de baai en de tegenoverliggende eilanden. Wat is het hier mooi (als de zon schijnt). Na een heerlijke maaltijd gaan we nog even informeren naar leuke tourtjes.

Donderdag 7 april (Bocas del Toro - Panama)

Het heeft heel de nacht geregend en ook tijdens het ontbijt regent het nog. We besluiten de boot/snorkeltocht maar even uit te stellen tot morgen. Met deze gevarieerde tocht vaar je eerst naar Dolfin-bay, waar je bijna altijd dolfijnen tegenkomt. Daarnaast vaar je naar Frog-beach waar kleine rode gifkikkers zitten. Tevens wordt er gedurende de dag tweemaal gestopt om te snorkelen. De tocht kost 15 dollar en duurt de gehele dag. Wij spenderen onze tijd door de was weg te brengen, te internetten (waar we lezen dat het volgens de weersverwachting ook de komende dagen blijft regenen ). Na de lunch kunnen we de was weer ophalen en informeren we bij de duikschool hoe men de duiktrip heeft ervaren. De Amerikaan was erg enthousiast ondanks het beperkte zicht van 10 meter! Hij had mooi levend koraal gezien, kreeften, krabben, string-ray en vis. 's Middag klaart het weer op en wandelen we door het dorpje in de richting van het vliegveldje. Het is opvallend dat de bevolking in armoedige houten huizen woont terwijl aan de baai de rijke toeristen (en vooral veel Amerikanen die hier gesetteld zijn) veel geld spenderen. 's Avonds vertoeven we weer op de terassen aan de baai voor de heerlijke verse fruitmixen en warme maaltijd. Ondanks het slechte weer vermaken we ons prima. Lekker relaxen.

Vrijdag 8 april (Duiken op Bocas del Toro - Panama)

Vandaag is het de dag van de zonsverduistering. In een brede strook in Panama en Costa Rica is er vandaag een bijna gehele zonsverduistering. Een eclipse is redelijk uniek. In 2000 zijn wij er speciaal voor naar Frankrijk gereden om deze unieke gelegenheid mee te maken. De volgende eclipse is Costa-Rica/Panama is pas voorspeld voor 2023. Als we verwachtingsvol opstaan is het erg bewolkt en ziet het er niet naar uit dat de bewolking open trekt. Gelukkig is het wel droog. In overleg gaat Leo vandaag duiken zodat we morgen (bij nog beter weer?) kunnen gaan varen en snorkelen.
Bij duikschool Starfleet Scuba wordt er voor 50 U$ twee funduiken op een dag gemaakt. Met een kleine boot word ik samen met 3 Padi-cursisten naar de eerste duikstek gevaren. Natuurlijk is er weer een Nederlandse Padi-instructeur aan boord (en 2 divemasters). Na een korte boottocht zijn we aanbeland op de eerste duikstek genaamd The Log. Samen met een divemaster duik ik totaal 50 minuten tot een maximale diepte van 14 meter. Het is opvallend hoe weinig zuurstof ik tijdens deze duik verbruik. Zou ik het eindelijk gaan leren? Of zou de beperkte diepte de belangrijkste oorzaak zijn? Het water is 29 graden warm en het zicht is door de vele regenval van de afgelopen dagen beperkt tot circa 10 meter. Het koraal is erg mooi en bestaat voornamelijk uit Hertz-hoorn-achtig koraal met grote sponzen en kelken. We zien onder andere grote kreeften/langoester, krabben, murene en een grote stingray. Opvallend is dat er relatief weinig vis zit. Op een enkele koraalknager en kleine visjes zwemt er weinig. Rob, de Nederlandse instructeur vertelt dat je in dit deel van Panama niet al te veel vis ziet gedurende deze tijd van het jaar. Buiten het regenseizoen, dat loopt van april tot november, worden er wel regelmatig manta's, walvissen en haaien gesignaleerd.

De Nederlandse instructeur Rob, die al ruim 12 jaar buiten Nederland verblijft, is van plan om binnenkort zijn eigen duikschool te openen. Hij heeft jaren lange ervaring in het geven van Padi cursussen in diverse landen en talen. Hij heeft meer dan 700 cursisten opgeleid in zowel het Nederlands, Engels, Duits en Spaans. Zijn vrouw uit Honduras geeft Spaanse les. Binnenkort is het dus mogelijk om zowel Spaans en duiken te leren op de idyllische eilandengroep Bocas. Rob kan vanuit San Jose het vervoer regelen naar Bocas en kan je zelfs op komen halen. Kortom: als je wilt duiken dan is Bocas een ideale plek.

update 28 mei 2005: Inmiddels heeft Rob zijn eigen duikschool op Bocas !
klik hier voor meer informatie: www.thedutchpirate.com

Rob heeft een nieuwe hele mooie duikstek ontdekt bij de Zapatilla eilanden.
Behalve voor Padi-cursisten zijn er dus ook interessante locaties voor duikers met een brevet !

Na de eerste duik varen we terug naar de duikschool voor de verplichte rust (en een kopje thee). De tweede duik doe ik onder leiding van een andere Panamese divemaster. We duiken op een wrak die hier 7 jaar geleden expres is afgezonken voor de duikers. Het is een soort veerpont van circa 25 meter lang. Hier duiken we circa 47 minuten. Onder het wrak liggen 2 grote Nurse-sharks van meer dan 2 meter de liefde te bedrijven (volgens de divemaster). Bij het wrak zit iets meer vis waaronder enkele grote Gruppa's. Ondanks dat ik met duiken al zeer verwend ben door de prachtige duiken in Egypte, Indonesie, Thailand, Maleisie en vooral op het Great Barriere Reef in Australie waren de duiken toch de moeite waard.

Op een kleine bui na tijdens het duiken blijf het heel de dag droog ! Helaas hebben we door de zware bewolking niets meegekregen van de eclipse.

Zaterdag 9 april (Bocas del Toro - Panama)

Onze laatste dag op Bocas del Toro, morgen reizen we namelijk terug naar San Jose. Om maandag terug naar Nederland te vliegen. De laatste kans om de boot- snorkeltrip te gaan maken. Als we wakker worden, ja je raad het al: weer regen.

Na het ontbijt besluiten om maar van de boottrip af te zien. We hebben geen zin om heel de dag met onze regenponchos aan in een bootje te gaan zitten. Dolfijnen hebben we gelukkig al vaak gezien (zelfs tijdens deze reis). Als om 10 uur alnog de bewolking open trekt wandelen we naar een strand. Als de zon flauwtjes doorbreekt wordt het zelfs warm. We nemen een duik in de zee en relaxen op het strand. Zo wordt het toch nog een leuke zonnige dag.

Zondag 10 april (terug naar San Jose - Costa Rica)

Om 8 uur worden we bij de speed-ferry verwacht. Ruim op tijd checken we uit en wandelen met volle bepakking de straat op. Al snel komt er een taxi aan en laten we ons naar het dorp brengen. In plaats van dat we met de geplande locale bus terugreizen naar San Jose reizen we met een andere groep van dezelfde reisorganisatie terug. Deze groep heeft de drie landen reis (Nicaraqua - Costa Rica - Panama) gemaakt. Aangekomen in San Jose, checken we als eerste in, halen onze achtergebleven tassen op en genieten van de laatste avond. We eten in de stad, pakken de rugzakken opnieuw in en dromen nogmaals over de belevenissen van de laatste weken. Op maandag 11 april vliegen we via Orlando (USA) terug naar Amsterdam alwaar we op dinsdagochtend 12 april landen. Het is prettig thuiskomen in ons nieuwe huis met uitzicht op het water. Hier geen ijsvogels maar eenden, zwanen, hoentjes en aalschovers. We zijn van plan tot aan de volgende vakantie lekker te genieten van dit uitzicht.