Wij vinden het met temperaturen boven de 35 graden te warm om te gaan wandelen in het natuurpark Manuel Antonia. Ondanks dat we van groepsleden hebben we gehoord dat het een mooi park met veel wildlife is. Zo zijn er herten, luiaard, apen en natuurlijk veel vogels gezien. Vanuit het park is het ook mogelijk om het strand te bezoeken (waar het heel druk was).

Wij slapen vandaag eindelijk een uurtje langer. Om 9 uur zitten we pas aan het onbijt. Voor vandaag staat er een zeiltocht met diner op het programma. Tijdens deze trip hebben we ook de mogelijkheid om te snorkelen. Aangezien de tocht pas om 13:00 uur begint hebben we een vrije ochtend. Om 10 uur wandelen we naar de bushalte. Het is inmiddels al 31 graden in de schaduw. Als de bus er na een half uurtje nog niet is besluiten we maar een taxi te nemen naar Quepos. Omdat de taxi-chauffeur waarschijnlijk toch al op weg is naar Quepos, vraagt hij maar de helft voor de rit (500 collones = ruim 1 Dollar). In Quepos gaan we weer interneten in een ruimte met airco zodat we even kunnen afkoelen. Als dan ook de internetverbinding wordt verbroken zijn we helemaal blij. Gratis en voor niks kunnen we afkoelen en onze mailtjes alvast intypen. Na een kwartiertje wachten is de internetverbinding weer hersteld en kunnen we het nieuws lezen en de E-mails checken. Als we klaar zijn hoeven we weer niet te betalen. Bij de Laundry halen we de was op die Rosalie gisteren heeft gebracht. Voor 800 collones per kilo krijgen we de was netjes gewassen en opgevouwen weer terug. Met een taxi gaan we weer terug naar het hotel.

Om 13:00 uur wordt de hele groep in een minibusje gepropt en naar de haven gereden. Daar aangekomen slikken we nog even snel een pilletje tegen zeeziekte en boarden we in. We hebben met de groep de kleine zeilboot voor ons zelf. Aan boord worden we verwend met drankjes en vers fruit. De zon brand zodanig fel dat beide iedereen in de schaduw gaat zitten. Wij turen voortdurend de zee af op zoek naar dolfijnen. Het enige dat we zien zijn twee vinnen boven water uitsteken. Het blijken geen haaien te zijn maar een Mantarog. Even later zien we ook nog een rog boven water uitspringen. Als de fok wordt gehesen en de motor uitgaat heeft de zeilboot meer last van de deining Een van de groepsleden wordt dan ook zeeziek. De boot vaart evenwijdig aan de kust. Zo hebben we een mooi uitzicht op de grillige rotseilandjes voor de kust en lange stranden. Na een uurtje varen gaat de boot overstag en varen we terug

In de verte pakken er donkere wolken zich tegen de bergen samen en begint het te onweren. Boven de boot blijft het echter droog. In een baai gaan we voor anker om te snorkelen. Leo ligt natuurlijk als eerste in het water en constateert direct dat het zicht erg belabberd is. Hooguit 80 tot 100 cm. Hij snorkelt naar een rots-eilandje dat boven water uitsteekt in de hoop daar kleurrijke tropische vissen aan te treffen. Hier blijkt alleen een enkele koraal-knager en enkele geel-zwart-gestreepte visjes te zwemmen. Rond de rots is er tevens een behoorlijke stroming zodat het lastig snorkelen is. Door het slechte zicht is de snorkeltocht dan ook teleurstellend. Overigens blijkt het slechte zicht een uitzondering te zijn. Bij de boot zijn een aantal groepsleden aan het snorkelen die nog helemaal geen vis hebben gezien. Al snel houden ook zij het snorkelen voor gezien. Aan boord wordt er een heerlijke maaltijd voorbereid terwijl de zeezieke reisgenoot (met haar man) met een klein Zodiacje naar het vaste land wordt teruggebracht. We krijgen gebakken vis met rijst en groente en meloen. Na het eten is het tijd om terug naar de haven te varen. Na enig aandringen wordt, ondanks het verslechterende weer en de hogere golven, toch besloten om nog even de zee op te varen. Want een zeiltocht zonder dolfijnen te hebben gezien en geen zicht met snorkelen is wel erg teleurstellend. Al snel wordt er een groep dolfijnen gespot. Enkele dolfijnen zwemmen enige tijd met de boeggolf mee zodat ze gefilmd en gefotografeerd kunnen worden. Als de dolfijnen plotseling zijn verdwenen zien we even later nog een groepje dolfijnen zwemmen (of zijn het de zelfde?). Ook nu zwemmen er weer enkele dolfijnen met de boot mee. Het is en blijft een heel mooi schouwspel.

Tijdens het laatste stukje van de tocht gaat de zon onder (enigszins verscholen achter de bewolking). De lucht is rood gekleurd en erg fotogeniek. Net voordat het echt donker wordt legt de boot aan en kunnen we weer aan wal. Na een verfrissende douche neem we nog een drankje in het restaurant van het hotel en gaan we vroeg naar bed. Wat is reizen toch vermoeiend!

Vrijdag 1 April (terug naar San Jose)

Op vrijdag 1 april hebben we een reisdag op het programma staan. Om 10.30 uur vertrekken we uit Manuel Antonio. De weg leidt de eerste 2 uur langs de kust. In een wegrestaurant aan een strandje gebruiken we de lunch. Op de TV wordt het nieuws uitgezonden dat de paus is overleden. De weg loopt door een National Park waar de Bonte Ara (papagaai) nog in het wild voorkomt. Vanuit de bus zien we een Bonte Ara landen op een boom en in de verte zien we er nog drie vliegen.

Onderweg haalt de bus een personenauto in die helemaal is volgeladen met meloenen. De auto zakt bijna door zijn veren heen. Het laatste stuk leidt de weg door het tropische nevelwoud over een pas door de bergen. Om 16.00 uur arriveren we bij het Gran Hotel in San Jose. We besteden de rest van de dag in het centrum van San Jose met winkelen. Het is behoorlijk druk op straat. Op internet in hotel lezen we dat de Paus nog niet dood is, ze zijn op de Costa Ricaanse TV dus een beetje voorbarig geweest..