Het is weer zes uur als de wekker begint te piepen. Aangezien we redelijk vroeg naar bed gaan en nog steeds last hebben van de Europese tijd is dit geen enkel probleem. Om zeven uur ontbijten en om 8 uur staat het vertrek gepland. We gaan op weg naar de Caribische kant van Costa Rica (noordzijde). We hebben vandaag een lange reis voor de boeg. Het eerste gedeelte van de dag rijden we de onverharde weg terug naar Liberia. Hier doen we snel even inkopen bij een supermarkt en een plaatselijke bakker. Vervolgens rijden we door naar het stuwmeer Laguna El Arenal. De omgeving en vegetatie veranderen sterk. De droge vlakten laten we achter ons en het wordt steeds groener. De bomen zijn bijna allemaal begroeit met varens en andere planten. Het meer is circa 72 km2 groot en voorziet een gedeelte van Costa Rica van stroom. We rijden een mooie tocht langs het meer en hebben regelmatig zicht op de actieve vulkaan El Arenal. Aangezien de meeste tijd de top van de vulkaan in nevel is gehuld moet je geluk hebben om de lava uit de berg te zien komen. Vooralsnog zien wij alleen maar wolken. Vanuit de bus zien we wel twee nestelende Toekans. De grote gele snavels vallen zelfs van een afstandje op. Rond 1 uur stoppen we voor een korte drinkstop bij een restaurant. De bij de bakker gekochte broodjes worden na de stop verorberd in de bus.

Een klein half uurtje laten komen we aan bij Arenal Hanging Bridges (Puentes Colgantes de Arenal). Tegen betaling van 20 US$ krijg je toegang tot het park. In het tropische regenwoud is een prachtige route uitgezet en zijn er vele hangbruggen gebouwd waardoor je zowel onder, tussen als over de boomtoppen wandelt. Hier en daar is het wel even klimmen maar het is goed te doen. We zien onderweg een enkele eekhoorn, diverse vogels zoals de zeer kleine en snelle Kolibries. In Costa Rica leven ± 54 soorten Kolibries waaronder de langsnavel zonzoeker, de cerisekolibrie, en de roodbekkolibrie
Een Kolibrie kan tot 72 km per uur vliegen en kan zelfs achteruit vliegen. Als de Kolibrie zijn lange snavel in een bloem steekt om de nectar op te zuigen blijft deze op een plek stil te hangen in de lucht. Ook de apen ontbreken niet in het park en laten zich luid horen. Aan het eind van de wandeling zien we nog een Toekan in de top van een kale boom. Het laatste gedeelte van de wandeling begint het zachtjes te druppelen. Als we net het park uitlopen barst er een tropische regenbui los dat voor enige verkoeling zorgt.

Het is nog een half uurtje rijden naar La Fortuna. Dit dorpje is de laatste jaren uitgegroeid tot een toeristische plaatsje vanwege de actieve vulkaan en de vele warmwater baden. Wij verblijven in Villa Sanchal. Een spiksplinter nieuw complex enkele kilometers buiten het stadje. Een ruim opgezet complex met geschakelde huisjes met een zwembad en sportveld. We verblijven in luxe huisjes die zijn voorzien van airco (eindelijk), een koelkast en een televisie (2 netten). Snel even douchen en omkleden want vanavond gaan we met de groep eten met uitzicht op de vulkaan. We hopen dat de bewolking is weggetrokken en uitzicht hebben op de actieve kratertop. Het moet mogelijk zijn om bij helder weer, vanaf het terras van het restaurant, de erupties en de verse lavastromen te zien . We zijn benieuwd......

Met de bus worden we naar het restaurant gebracht. Het is een klein gebouwtje met een grote afdak met lange tafels en plastic stoelen. Het ziet er niet echt gezellig uit maar het eten schijnt er heerlijk te zijn. Vanaf het terras zouden we uitzicht moeten hebben op de vulkaan ware het niet dat de top van de vulkaan in de bewolking zit. Als de bestelling wordt opgenomen en het eten wordt bereid (heerlijke biefstuk) trekt de bewolking weg en wordt de top van de vulkaan zichtbaar. Regelmatig wordt de top van de vulkaan rood verlicht door een kleine eruptie. Het is jammer dat de stromende lava niet zichtbaar is. Als iedereen heerlijk heeft gegeten worden we teruggebracht naar de huisjes.

Maandag 28 maart (La Fortuna - boottocht Nicaragua)

Om zeven uur zit iedereen klaar aan de ontbijttafel met uitzicht op een smal beekje. Op een voederplank liggen kleine stukje banaan die allerlei vogeltjes aantrekken. Ook een leguaan komt even langsgelopen om vervolgens het beekje over te zwemen. Het ontbijt verloopt wat chaotisch omdat het keukenpersoneel niet helemaal goed blijkt ingelicht dat er een groep komt eten. Wij vinden het allemaal wel best.

Voor vandaag staat er schitterende boottocht door de wetlands van Cano Negro in het noordoosten van Costa Rica aan de grens van Nicaragua op het programma. Op weg naar dit gebied maken we een stop waar tientallen hele grote leguanen in de bomen liggen. Vanaf een smalle brug en vanuit een restaurant schieten we vele foto's Wat zijn deze oer-reptielen groot en mooi!

Aangekomen bij de rivier Rio Frio (de koele rivier) ligt de boot al klaar. We varen eerst stroomafwaarts naar de grens van Nicaragua. Via de rivier mogen alleen Costa Ricanen en Nicaraguanen de grens passeren. Buitenlanders mogen deze grens niet passeren. Binnen enkele seconden worden de eerste tropische vogels en diersoorten gespot. Costa Rica is met meer dan 800 vogelsoorten, waarvan 200 trekvogels een waar walhalla voor vogelaars. Wij zien tijdens deze boottocht op de traag stromende rivier diverse soorten en gekleurde ijsvogels, ibissen, slangenhalsvogels, aalscholvers, reigers, leguanen, lizzards, schildpadden, kaaimannen, schildpadden en apen. Het zijn er te veel om op te noemen. Aan het eind van de dag schijnen we maar liefst 43 soorten vogels gespot te hebben. Bij de grenspaal (en bord) legt de boot even aan zodat iedereen aan land kan. Als we weer wegvaren vaart de boot nog even de grens over zodat we illegaal in Nicaragua zijn geweest (helaas geen stempel in het paspoort).

We varen enkele uren door het mooie gebied en het verveelt geen moment. Om te lunchen gaan we aan wal. De koelboxen eten en drinken worden uitgeladen. Zittend in het gras en staandend wordt de heerlijke rijst met kip en salade verorbert. Al het zwerfafval op de picknickplaats wordt door ons verzameld. De Costa Ricanen die hier rond de Paasdagen hebben vertoeft, hebben er een behoorlijke puinhoop van gemaakt en dat in een zo'n mooi natuurgebied.

's Avonds eten we in het stadje La Fortuna. Enige jaren geleden was er in dit stadje maar een hotel. Inmiddels zijn er rond het centrale plein en kerk vele souvenirsshops, touristenbureautjes, restaurants en enkele internetcafe's gevestigd. In het internetcafe lezen we het laatste nieuws en de E-mails. Na het eten nemen we voor 1000 Colonnes de taxi terug naar Villa Sanchal. Met een zaklantaarn struinen we de bomen af op zoek naar Wildlife. Behalve een vrij grote Possum (met een lange rattenstaart) een heel klein gifkikkertje en een grote mot levert de zoektocht weinig spectaculairs op. 's Nachts rond de klok van 1 uur wordt Rosalie wakker en voelt het bed schudden. Leo blijft gewoon rustig doorslapen. Als het bed (en het huisje) weer licht schut kan dit maar één ding betekenen. Een (lichte) AARDBEVING ! In Costa Rica komen er jaarlijks meer dan 7000 aardbevingen voor, waarvan de meeste erg licht zijn met af een toe een zeer grote die dan ook behoorlijke schade aanricht. Dit is ook de reden dat Costa Rica niet meer beschikt over een treinverbinding. De vele aardbevingen en aardverschuivingen (tijdens de regentijd) maakte het onderhoud aan het spoor niet meer rendabel. Enige jaren geleden is dan ook besloten om de Nationale Spoorwegen op te heffen.