Deze pagina's zijn gemaakt in een tijdperk zonder digitale fotografie en waarin het internet met trage modems verbonden was. Vandaar al die kleine foto's !
Dag 5 - zondag 12 september

Beijing - Tunxi

Rond de klok van 6.00 uur staan we op. Na een ontbijt vertrekken we om 7.15 uur naar Shoudu luchthaven. Om 9.30 uur vliegen we met China Eastern, vlucht MU7125, circa 1.534 kilometer naar Tunxi. Het vliegtuig is niet vol. We zoeken een paar lekkere stoelen aan het raam uit en halen wat slaap in. Om 11.20 uur landen we op Tunxi National Airport. Mr. Chang, onze nieuwe gids, staat al op ons te wachten. We worden direct naar het Huangshan International Hotel in Huangshan gebracht. Het hotel ligt in de middle of nowhere, maar de kamers zijn prachtig. Er liggen sloffen, badjassen, tandpasta, zeep, shampoo en een föhn.
Deze
Om 12.45 uur moeten we ons weer melden bij de bus voor de lunch. Onderweg naar het restaurant zien we een man op een brommer tegen met een gigantische hoeveelheid levende eenden achterop zijn brommer. De eenden zijn opgehangen aan hun poten en aan de bagagedrager geknoopt. Als we een foto willen maken, slaat de man een zijweg in. Jammer, we zijn te laat voor een foto.
Na de lunch hebben we een vrije middag. We vinden in het hotel een businesscenter met internetcomputer. Voor 38 yuan (bijna f 10,00) per uur sturen we een mailtje naar Nederland. Vervolgens lopen we een stuk langs de Xin-rivier. We worden gevolgd door een jongen met een tuktuk. Waarschijnlijk hoopt hij dat hij ons naar het hotel kan terugbrengen. Ook komen er steeds twee meisjes langs die maar blijven zwaaien en 'hello' blijven roepen. In de rivier zien we veel Chinezen wier plukken en vissen. Het wier wordt op handkarren geladen en vervoerd. We hopen niet dat dit vanavond ons eten wordt. Verder zien we veel waterbuffels op de oever en in het water.
De bus vertrek om 16.30 uur. We brengen eerst een bezoek aan een museum met oude vondsten uit de omgeving. Er is niet veel aan, dus zijn we snel weer buiten. Terwijl we buiten op een stoepje op de rest van de groep wachten, krijgen we wat te eten aangeboden door Japanners of Chinezen. We weigeren vriendelijk omdat we bang zijn ziek te worden. Het ruikt echter wel lekker en het water loopt ons in de mond. Vervolgens rijden we verder naar Shexian. Hier is een (winkel)straat van circa 1 kilometer lang. Veel huisjes in deze straat zijn gebouwd in de Ming- en Qing-dynastie. In 1 uur en 15 minuten lopen we het straatje door. We kopen een stenen theepotje (van 150 yuan voor 80 yuan; f 20,00). Verder zien we veel gedroogde slangen en paddestoelen. Ook gebakken vleermuisjes hebben we gezien. We weten dat Chinezen rare eetgewoonten hebben, maar dit…

 

 

 

 

 

 

 

 

Om 19.00 gaan we eten in een restaurant in het Shexian. De groep wordt steeds losser en er wordt veel gelachen. Na terugkomst in het hotel drinken we met tien andere groepsleden buiten op het locale marktje nog wat. We zitten op plastic stoelen naast de slangen, kikkers en ander ondefinieerbaar vlees. De Chinezen doen goede zaken. Ze rennen hun benen uit hun lijf om het bier en de cola overal vandaan te slepen. We worden aangestaard door hun kinderen en als ze een ballon krijgen, is het ijs gebroken. Ze willen op de foto. Uiteindelijk moeten we totaal 110 yuan (f 27,50) betalen voor 9 grote flessen bier en een hele fles cola. Om 22.15 uur zijn we terug in onze kamer. We beginnen eindelijk een beetje in het ritme te komen en hebben niet meer zoveel slaap.
Dag 6 - maandag 12 september
Hongcun en Xidi

De wekker loopt om 7.00 uur af. We krijgen een karig ontbijt. Is het de bedoeling dat we broodjes met stokjes eten? Er is geen jus d'orange of iets dat daarop lijkt. We kunnen alleen groene thee krijgen. Om 8.30 uur vertrekken we richting Hongcun.

De bus klinkt overigens behoorlijk gaar. We rijden in circa 1,5 uur naar Hongcun. Onderweg zien we veel boeren die bezig zijn met de oogst van rijst en graan. Alles wordt nog met de hand gedaan. De rijst wordt afgesneden, de stengels worden tegen de binnenzijde van een bak geslagen zodat de rijst eruit komt. We zien mannen enorme zware handkarren voorttrekken met zakken graan en rijst erop. Overal ligt het graan en de rijst te drogen. We maken veel foto's.

Hongcun is erg indrukwekkend. Het is een klein dorpje met huisjes uit de Ming- en Qing-dynastie en keienstraten. Onze gids heeft speciaal toestemming moeten vragen om naar dit dorpje te mogen reizen. Er zijn dan ook nauwelijks buitenlanders geweest. Het is zeer warm (circa 37 graden) in de smalle straatjes en al snel hebben we geen droge draad meer aan ons lijf.

Door de straatjes stroomt een klein riviertje. Vóór 8.00 uur mogen de inwoners van dit dorpje het water gebruiken voor de was. Na 8.00 uur mogen ze alleen hun groenten erin wassen. We brengen een bezoek aan het plaatselijke schooltje en zien een paar traditionele huizen met mooi houtsnijwerk en authentiek meubilair.

Vervolgens rijden we naar Xidi. Hier krijgen we eerst de lunch, die overigens niet zo lekker is. Xidi is eveneens een oud plaatsje (circa 1000 jaar oud), maar het is minder mooi en oud dan Hongcun. We lopen circa 1 uur door het dorp. In tegenstelling tot Hongcun zijn hier veel toeristische winkeltjes. Als we terug naar het hotel rijden, klinkt de bus niet meer zo goed. Hij kan alleen nog maar in de 3e versnelling rijden en heeft dus wat moeite om op gang te komen. Ook maakt de bus een verschrikkelijk lawaai. We duimen dat de bus het volhoudt tot het hotel!

Teruggekomen in het hotel nemen we een douche en slapen we een uurtje. Om 18.30 uur worden we weer opgehaald (met een nieuwe bus) voor het diner in hetzelfde restaurant als waar we gisteren hebben gegeten. Het vlees smaakt niet zo best, het smaakt en ruikt naar petroleum. Zou de kok een foutje hebben gemaakt? De serveerster ruikt aan het vlees en haalt het direct weg. Ze komt terug met een gratis fles bier. Dat is nog eens een ruil. Na het diner drinken we weer wat bij het stalletje waar we gisteren ook hebben gezeten. Als we weg gaan voeren we een heftige discussie over de prijs die we moeten betalen. Chinezen proberen overal geld uit te slaan! Uiteindelijk betalen we 130 yuan voor 12 flessen bier en 1 fles cola en we lopen gewoon weg. Om 22.15 uur zijn we terug op de kamer. We lezen nog wat en gaan pas om 12 uur slapen.

Dag 7 - dinsdag 13 september
Yellow Mountains

Rond 7.00 uur worden we door de telefoon gewekt en staan we direct op. Na het douchen pakken we de spullen in die we vandaag nodig hebben. Bij de balie wisselen we 200 USD. Om 8.30 uur vertrekken we met de bus. In de bus zingen we 'Lang zal ze leven' voor iemand die jarig zou zijn. Helaas blijkt later dat ze de volgende dag pas jarig zal zijn. We rijden via het platteland in circa 2 uur naar de Yellow Mountains (Huangshan). Het zijn 72 pieken in een gebied van 154 km in het zuiden van de provincie Anhui.

De hellingen van de bergen zijn bedekt met pijnboombossen en de toppen van de bergen gaan gehuld in wolken en mist. De takken van de bomen groeien naar de zon. Er zijn twee wegen naar boven; 5.500 treden en 7,5 kilometer naar boven lopen in circa 3 à 4 uur of de 2.800 meter lange kabelbaan nemen, die er 8 minuten over doet. Wij kiezen voor het laatste alternatief. Wel zien we tientallen Chinezen die met een juk zeer zware vracht de berg op sjouwen. Het is niet te geloven hoeveel vracht ze meenemen. Ze schijnen per dag slechts 40 à 50 yuan (f 10,00 à f 12,50) te verdienen. De vracht naar boven brengen met de kabelbaan, vinden de Chinezen te duur.

Als we de kabelbaan uitkomen, blijkt het nog een hele klim te zijn om bij de uitkijkpunten te komen. Het is al redelijk warm, maar door al die trappen krijgen we het nog warmer. Het is erg mistig, maar gelukkig trekt de bewolking regelmatig weg zodat we een mooi uitzicht hebben over de rotsen en bomen. Wie kortademig, slecht ter been, lui of decadent is, kan zich naar boven laten dragen in een draagstoel voor 400 yuan (f 100,00). De Chinezen lachen zich overigens een stuip om de grote voeten van Leo en Henk op die kleine smalle treden. Ze kunnen alleen hun hielen op de treden plaatsen en moeten als een soort Donald Duck naar beneden lopen.

Het wegen van de vracht

Op de weg naar het hotel stoppen we bij een dorpje waar wij een attractie zijn. De Chinezen die hier wonen hebben waarschijnlijk nog nooit zoveel grote, dikke, witte mensen bij elkaar gezien. Het hele dorp loopt uit. Er worden luchtballonnen uitgedeeld. Als we wegrijden, rent een zeer gelukkige man lachend en springend achter de bus aan, omdat hij blij is dat hij ook een ballon heeft kunnen bemachtigen.
We rijden direct door naar het restaurant waar we het diner krijgen. Het eten is naar onze smaak niet lekker, ondanks dat er veel gerechten op tafel worden gezet. Iedereen zit zeker nog vol van vanmiddag. Het menu ziet er de laatste dagen als volgt uit: witte rijst, varkensvlees (erg vet), sperzieboontjes, spinazie, zoetwatervissen (erg veel graat), kip(pebotten) en soep. Er was voor de (niet) jarige een taart geregeld. Dat was wel lekker. Na het eten kopen we in een plaatselijk winkeltje limonade en snoep om uit te delen aan de kinderen. Om 19.15 uur zijn we terug in het hotel. Koffers inpakken, douchen, tv kijken en naar bed.
Dag 8 - woensdag 13 september :
Boottocht: Meer met de Duizend Eilanden
Wederom loopt de wekker vrij vroeg af ( 6.45 uur). De koffers worden om 7.30 uur opgehaald. We checken uit en betalen de rekening van de was (108 yuan; bijna f 27,50). Om 8.15 uur stappen we - na het ontbijt - in de bus. De koffers worden in een apart busje alvast naar de boot gebracht.
Eerst brengen we een bezoek aan Qiankou. Op zich wel een leuk oud dorpje, maar daar hebben we er de afgelopen dagen wel genoeg van gezien. We zitten dus redelijk snel weer in de bus. Onderweg maken we nog een stop bij een pagode, waar we ongeveer een half uurtje rondlopen. Wederom veel boeren aan het werk op het land. Na een half uur zitten we weer in de bus op weg naar Shendu aan het Qiandao Hu (het Meer met de Duizend Eilanden). Onderweg komen we echter in een file. Er blijkt een aardverschuiving te zijn geweest. We kunnen de bus niet uit omdat er langs de weg veel bijenkassen (met de bijbehorende bijen) staan. Na een half uur oponthoud, arriveren we uiteindelijk om 11.00 uur in Shendu. Hier worden we bijna onder de voet gelopen door vrouwen die appels, peren en water verkopen. Via de ramen van de bus vindt de verkoop plaats. Omdat de bus niet verder kan rijden, moeten we een kleine 10 minuten naar de boot lopen met onze handbagage. Onze koffers worden door dragers naar de boot gedragen. De koffers worden aan een juk gehangen en over een afstand van circa 1 kilometer naar de boot gedragen. Een hels karwei. De hele weg naar de boot worden we gevolgd door de verkoopsters. We kopen uiteindelijk 1 flesje water voor 2 yuan (f 0,50).
Rond het middaguur vertrekken we met de boot. We krijgen lunch aan boord. Er is een heel klein keukentje waar al het eten wordt klaar gemaakt. Na de lunch gaan we lekker op het bovendek zitten in de zon. Er staat een lekker windje en het is zo goed uit te houden. De Chinezen vinden het overigens maar raar dat wij in de zon zitten. Zelf proberen ze zo blank mogelijk te blijven. Hoe bruiner de huidskleur, des te armer je bent (de boeren zijn vaak bruin door het werk op het land). Onderweg zien we mooie dorpjes, theeplanten, bootjes etc. etc. Na 3,5 uur varen meren we aan bij het Vogeleiland. Veel vogels dus op dit eiland. Daarna maken we nog een stop bij het sloteneiland; behalve veel sloten zien we hier ook grote koi-karpers. Er is niet veel te beleven op dit eiland, dus zijn we snel weer vertrokken. Om 16.00 uur meren we aan in Qiandao. Het water blijkt nogal hoog te staan. De benedenverdiepingen van de huizen staan in ieder geval onder water. We worden allemaal in een busje gepropt en onze bagage zal later volgen.
We arriveren om 16.45 uur in kamer 809 van het Qiandao Hu Walgaoqiao Hotel en om 18.15 uur gaan we eten. Na het diner gaan we de stad in. Het lijkt hier Las Vegas wel met alle neon-reclame. Nu loopt niet het hele dorp uit, maar de hele stad. Mensen stoppen, kijken ons met grote ogen na en kinderen rennen de winkels in om hun vader of moeder te halen. Kinderen kijken eerst verschrikt als we naar ze zwaaien, maar gaan dan 50 meter verder achter een muurtje of een deur terug staan zwaaien. Bij een verfwinkeltje wil Bram goudpoeder kopen. Leg dat maar eens uit aan een Chinees! Het woordenboek van Wim brengt echter verlossing. 'Chin' blijkt het Chinese woord voor goud te zijn. De verkoper begrijpt het nu. Hij verbaast zich wel over het feit dat hij van Bram mag blijven scheppen. Voor ongeveer een half kilo moet Bram 20 yuan (f 5,00) betalen. Inmiddels is het hele winkeltje volgestroomd met Chinezen die allemaal willen weten wat de rare Europeanen aan het doen zijn. De opstopping wordt zelfs zo erg dat de politie komt kijken. Na een luid 'Hello' druipt hij luid lachend weer af. Om 20.45 uur zijn we terug in het hotel. Men had ons gewaarschuwd dat dit een primitief hotel zou zijn. Het valt echter reuze mee. Om 21.15 uur slapen we. We zijn bekaf!
Dag 9 - donderdag 14 september
Op weg naar Hangzhou
We staan om 8.00 uur op. Wat een luxe! We ontbijten niet omdat Roos zich niet lekker voelt. In de hal van het hotel krijgt ze braakneigingen als Leo haar een aspirine aanbiedt. Het was goed bedoeld. Later blijkt dat meerdere mensen gisteravond ziek zijn geweest. Met de bus rijden we van Qiandao naar Hangzhou. Roos neemt de achterbank in beslag en ligt bijna de hele weg te slapen. We hebben een nieuwe gids gekregen. Hij vertelt dat hij 47 jaar is, maar hij lijkt wel 20 jaar. Hij zegt dat dit komt door het drinken van vele liters groene thee. Hij is docent Engels op de universiteit en spreekt dus goed Engels.
Tijdens de busreis krijgen we drie uur college over het leven in China. Interessant, maar vermoeiend. Roos schrikt wakker als de gids luidkeels begint te zingen. Hij zingt een hele Chinese aria. We maken een fotostop bij een steenfabriekje. Ze steken hier 'broodjes' uit de leem die ze vervolgens in de zon laten drogen. Nadat de stenen vervolgens zijn gebakken in de oven, worden ze gebruikt voor de bouw van huizen etc. Leo loopt een stuk verder en loopt door een dorpje waar ze vlees (dat onder een vieze doek ligt) verkopen. Met de bus pikken we hem weer op.
Bij aankomst in Hangzhou lunchen we in een zeer luxe hotel. Marie-Térèse blijkt geklaagd te hebben over het eten. Roos eet niet veel omdat ze zich nog steeds niet lekker voelt.
Na de lunch worden we naar het Zhong Shan Hotel gebracht, een mooi hotel met een businesscenter. Roos kruipt direct onder de wol. Op tv zien we dat Hong Kong wordt geteisterd door een tyfoon. Hier in Hangzhou regent het. Leo gaat met Wil en Jan de stad in. In de stad worden ze aangesproken door een Chinees die vraagt waar ze vandaan komen. Vervolgens leidt hij ze door diverse winkeltjes, terwijl hij hun de oren van het hoofd vraagt. Na een half uur kunnen ze hem eindelijk afschudden. Via allerlei straatjes komen ze op een plaatselijke markt waar vissen, konijnen, katten etc. worden verkocht. Ook worden er insekten in kleine bakjes verkocht. Deze insekten worden gevoed met een enkele rijstkorrel. Bij terugkomst in het hotel, doet ook Leo een tukje. Roos is iets opgeknapt. Na het heerlijke diner (we krijgen onder andere patat) - waar Roos wederom slechts weinig van eet - gaan we in het hotel nog even internetten. De verbinding is echter erg traag en loopt steeds vast. Na een half uur geven we het op. Om 23.00 uur liggen we in bed.
Dag 10 - vrijdag 15 september
Hangzhou
's Ochtends vertrekken we naar het Westmeer (Xihu). Dit meer ligt niet zo ver van het hotel. Eerst maken we een wandeling door de Chinese Tuin die aan dit meer grenst. Er zijn diverse paviljoens en vijvers met enorme goudvissen en karpers. Vervolgens maken we een rondvaart over het westmeer. We zitten op het achterdek lekker in de zon. Roos voelt zich nog steeds niet lekker en eigenlijk wil ze alleen maar in bed liggen. Het meer was oorspronkelijk een ondiepe inham van de Hangzhou-baai langs de Qiantangrivier. In de 4e eeuw vormde het afgezette slib van de rivier een dam, waardoor het huidige meer is ontstaan.
Na de boottocht rijden we naar de Lingyin-Tempel. Deze tempel is in 326 gesticht door de monnik Hui Lin. Het is een boeddhistische tempel die meerdere malen werd vernietigd door oorlogen en rampen. In deze eeuw werd de tempel voor het laatst herbouwd. De tempel kon worden gered van de gebeurtenissen tijdens de Culturele Revolutie. We lunchen in het restaurant net buiten het tempelcomplex.
In de middag gaan we naar het oude centrum van Hangzhou. Hier brengen we onder andere een bezoek aan het mooie apothekersmuseum. Mooie oude kasten met laden die vol zitten met kruiden voor het samenstellen van medicijnen. Het museum is gevestigd in een mooi oud gebouw met veel houtsnijwerk. Naast het apothekersmuseum bevinden zich de echte doktoren die de oude Chinese geneeskunst toepassen. Op de gang zien we dan ook veel Chinezen zitten op de oude houten banken. Zij zitten als het ware in de "wachtkamer" van de dokter. Als zij de spreekkamer verlaten, leveren zij hun recept in bij de apotheek. Hier maken de apothekers zeven pakketjes klaar. Het is de bedoeling dat de patiënt iedere dag de inhoud van een pakketje mengt met water en deze "thee" opdrinkt. Na een week moet de patiënt terugkomen. Hij of zij bezoekt nogmaals de dokter en krijgt dan nogmaals een pakket voor zeven dagen mee.
Na het apothekersmuseum bezoek we Longjingcun (het Drakenbrondorp). Dit dorp ligt tussen de theeterrassen en men teelt en plukt hier de beroemde Longjingthee. Deze groene thee zou heilzaam zijn voor iedere kwaal. Roos blijft in de bus liggen. Als ze alleen al aan thee denkt, wordt ze al misselijk. De rest krijgt binnen uitleg over het productieproces van de thee en krijgt een kopje groene thee aangeboden. Aan het eind van de middag nog een bezoek gebracht aan het zijdemuseum. Hier was niet veel aan en we wandelen er dan ook snel doorheen.
Het diner hebben we in het hotel. Het restaurant delen we met een Chinese bruid en bruidegom en hun familie. Diverse groepsleden maken foto's en filmen het bruidspaar terwijl zij poseren. We zingen ook nog voor ze. Dit tot groot enthousiasme van de Chinezen. Als dank krijgen we bruidsuikers en rijstwijn aangeboden.
Na het diner lopen we met Jan, Wil, Bram, Wil, Henk en Hennie naar het meer. We besluiten een tocht over het meer te maken. We huren een roeiboot met roeier en varen in 1,5 uur een rondje over het meer. Op het meer spuit een prachtige gekleurde fontein. De kade is mooi verlicht met groen licht. We varen langs een "pretpark" waar veel attracties (draken, kastelen etc.) gemaakt zijn van rijstpapier. Duizenden lichtjes schijnen door het papier heen en bieden zo een mooi schouwspel. De kapitein van onze roeiboot rochelt aan één stuk door. Waar hij het allemaal vandaan haalt is ons een raadsel. Nadat we weer vaste grond onder onze voeten hadden, lopen we over een avondmarktje en drinken we een colaatje in een Chinees eethuisje.
Verder naar dag 11 t/m 14