Vanaf de camping nemen we de bus nummer 6 naar het centrum. De bushalte is maar een klein stukje wandelen vanaf de camping. Een enkele reis naar het centrum kost 2,25$ p.p. Midden in het centrum stappen we uit. Het is vandaag weer zonnig en al snel 26-28 graden. Om 11:00 uur gaan we met een Zodiac op zoek naar Orca's. Bij het Visitor Center is de Prince of Whales gevestigd. De drie uur durende trip kost 89$ per persoon. Met tien andere dienen we ons eerst in de overlevingsoveralls te hijsen en een verklaring te tekenen dat we de organisatei niet aansprakelijk stellen bij schade. Als we buiten staan (in de zon) voor een korte instructie breekt het zweet ons uit. Laten we maar snel vertrekken. In Tofino hebben we gemerkt dat deze pakken, ondanks het mooie weer, op het water echt noodzakelijk zijn. De Zodiac vaart met 60-65 km per uur over het koude water, wat een koude wind als gevolg heeft. Zeker als je helemaal voorin de boot gaat zitten. In de haven vaart de Zodiac nog rustig en verteld de kapitein van alles over Victoria. De komende 3 uur zal zijn mond geen minuut stil staan. Hij geeft erg veel info over zich zelfs, de omgeving en de dierenwereld. De verhalen worden gedurende trip steeds sterker zonder dat het vervelend wordt. Hij doet erg zijn best om iedereen wat wijzer te maken.

De orka, ook wel 'Killer Whale' genoemd is eigenlijk geen walvis maar behoort tot de dolfijnachtigen. Ze kunnen 10 meter lang worden en wel 12 ton zwaar. Rond Victoria leven circa 85-90 Orca's (Residents). Ze zwemmen dus niet naar andere gebieden omdat hier voldoende eten te vinden is. Zij eten bijna alleen maar vis en zeeleeuwen. De Orca's leven in verschillende (familiegroepen). De oma's, moeders en jongen blijven hun hele leven bij elkaar. De mannetjes kunnen circa 60-65 jaar worden terwijl de vrouwtjes nog ouder worden. Elke Orca is te herkennen aan hun uniek tekening (kleurpatroon) en aan de rugvin. De rugvin staat recht op en kan wel 2 meter hoog worden. De kapitein heeft een boek met foto's en de nummers/namen van de Orca's. Hij zegt dat hij de Orca's beter herkent dan zijn eigen familie.

Zodra de haven wordt verlaten gaat het gas er op. Volgens de kapitein hebben wij de mooiste maar gevaarlijkste plaatsen. Helemaal voorin de boot maak je de grootste klappen. Stoer als we zijn zeggen we dat dit geen enkel probleem is. Hier zullen we later nog spijt van krijgen! Door het mooie weer van de afgelopen dagen zijn er bijna geen golven (op het eerste gedeelte). De boot vaart met een flinke snelheid de oceaan op in de richting van het vasteland van Amerika. Aan de overzijde van het water zijn de besneeuwde bergen van het Seattle zichtbaar. De kapitein weet enkele boomstammen en de grootste golven netjes te ontwijken door scherpe bochten te maken. Enkele groepen vogels drijven op het water en duiken (heel grappig) onderwater als ze de boot horen en zien aankomen. Na ongeveer 25-30 minuten varen zien we enkele boten in de verte stil liggen. Meestal betekent dit dat er Orca's in de buurt zijn. Via de radio neemt onze kapitein contact op met de andere boten. Ja, hier zwemt al een groep Orca's!

De kapitein besluit op ruime afstand een grote bocht te maken en in de zwemrichting van de Orca's te varen. Alle boten moeten op ruime afstand (100 yards) van de Orca's blijven en ze mogen er ook niet achteraan varen. Als de motoren worden uitgezet neemt de spanning toe. Komen de Orca's onze kant op? Iedereen kijkt ongeduldig naar het wateroppervlakte. Daar in de verte zien we de eerste rugvinnen boven water komen en zien we ook de eerste waterfonteinen als ze uitademen. We drijven nog steeds op grote afstand van de groep Orca's. De afstand is te groot om foto's te nemen, maar de rugvinnen zijn goed te zien. Rosalie probeert met haar telelens al foto's te nemen. Leo staat nog een beetje ongeduldig te wachten (maar wel te genieten van het schouwspel). Als hij kapitein was, had hij de boot dichterbij gevaren.

Net als de groep Orca's binnen het bereik van de camera's komen, duiken ze onder en zijn ze minuten uit het zicht. Ze komen redelijk ver aan de andere zijde van de boot weer boven. De motoren worden weer gestart. We gaan ons weer positioneren in de zwemrichting van de Orca's. De andere boten besluiten terug te varen naar de haven zodat wij het rijk helemaal alleen hebben. Als de groep weer boven water komt herkent de kapitein het grootste en oudste mannetje (L37) aan zijn rugvin. Opeens zien we nog een tweede groep Orca's van zeker 10-12 Orca's. Het lijkt wel of er een kleintje bij zwemt. In een krantenartikel bij het visitor center hebben we gelezen dat er begin dit jaar een kleine Orca was geboren, die een korte periode zijn/haar moeder is kwijt geweest. Na enkele dagen is deze Orca weer herenigt met zijn/haar familie.

Bij het openschuiven van de gordijnen zien we rivier-haven ottertje over de vlonders van de haven lopen. Vandaag gaan we weer een dagje relaxen in het centrum van Victoria. De bus naar het centrum duurt maar enkele minuten. Het is wederom prachtig weer.

Als eerste bezoeken we het Royal British Columbia Museum. Dit museum, dat in 1886 is opgericht, laat de geschiedenis zien van de mens en de natuur van British Columbia. Bovendien bevindt zich er een IMAX theater waar mooie films over de natuur worden getoond. Het museum bevindt zich in het centrum van Victoria en wordt als een van de beste van Canada beschouwd. In de zomer van 2007 werd er een (tijdelijke) tentoonstelling over de Titanic gehouden. Voor de ingang van het museum staat een Clarion die door Nederland is geschonken en geopend door Koningin Juliana. Nog steeds wordt er elke zondag op het clarion gespeeld. Bij de kassa's is het behoorlijk druk. Behalve het toegangskaartje voor het museum kopen we ook twee kaartjes voor het Imax-theater. Op dit gigantische doek bekijken we vanmiddag twee films: de eerste over de Titanic en daarna nog een film over het duistere leven in de diepe oceanen.

De Titanic was het grootste schip dat aan het begin van de twintste eeuw in Belfast werd gebouwd en waarvan werd gezegd dat deze niet kon zinken. Met duizenden mensen is er jarenlang gebouwd aan dit gigantische stoomschip. Echter op zijn eerste Transatlantische vaart voer het schip op 14 april 1910, tegen een ijsberg aan en verging. In totaal waren er meer dan 2200 mensen aan boord waarvan maar 710 mensen deze scheepsramp heeft overleeft. De meeste vrouwen en kinderen hebben de ramp overleeft omdat zij in de reddingssloepen mochten plaats nemen. De mannen, waar geen plaats meer voor was in de reddingssloepen, stierven binnen 5 minuten in het ijskoude water. In het museum is een uitgebreide tentoonstelling met foto's, diverse films en attributen over en van de Tiatanic. In 1985 is een expeditie met speciale onderzeeboten afgezakt naar 5000 meter onder de zeespiegel en heeft men opnames gemaakt van de Titanic. Ze hebben vele attributen naar boven kunnen halen. De opnames zijn o.a. te zien in de film in het Imax-theater. Zo zijn er vele foto's over de bouw en de inrichting van het schip. Tevens wordt er veel aandacht besteed aan de mensen die aan boord waren. Er zijn diverse hutten nagebouwd met originele en unieke attributen. Ook zijn er diverse medewerkers die van alles kunnen vertellen over deze bekende ramp.

In het museam zijn in diverse grote hallen historische leefomgevingen nagebouwd van mens en dier zoals kolenmijnen, houtzagerij, visverwerkingsfabriek. Tevens worden er aan de hand van vele apparaten ge ontwikkeling getoond vanaf de 19e eeuw tot aan 1980. Er is ook een grote tentoonstelling geweid aan de oorspronkelijke bewoners van Canada, de Indianen.

Tevens zijn er vele opgezette dieren (o.a. roofvogels, herten, beren) die deels in hun leefomgeving worden getoond. Eén hal is gewijd aan het leven in de zee. In totaal hebben we ons wel enkele uurtjes vermaakt in het museum.

Voor de lunch verlaten we het museum en zoeken we een plekje op een terras in de zon. Bij de Old-spaghetti-factory hebben we uitgebreid gegeten. Het is nog door eten om op tijd te zijn voor de eerste film die om 14:00 uur begint. De film is met zijn unieke beelden erg interessant. Zo zien we hoe de Titanic er nu bij ligt. Ook herkennen we vele attributen die we zojuist in het museum hebben gezien. De film over het leven in de diepe oceanen heeft vele macro opnames van vele bijzondere dieren die wij nog nooit hebben gezien. Om 16:00 uur eindelijk weer daglicht. We wandelen terug naar de gezellige haven, eten een ijsje en zien opeens diverse zeehonden zwemmen. We besluiten over de boardwalk terug te wandelen naar de camping. Op een eilandje zitten 3 otters een gevangen vis op te peuzelen. Op de camping doet Rosalie de was en geniet Leo nog even van de laatste zonnestralen van deze dag.