Om 8 uur 's morgens schijnt de zon al volop. Nadat de ochtend rituelen zijn uitgevoerd rijden we de camping af naar Lake Louise. Vanaf de parkeerplaats wandelen we langs het grote luxe hotel aan de rechterzijde van het azuurblauwe meer. Op de achtergrond de hoge bergen met de witte eeuwen oude gletsjers. Deze locatie blijkt erg geliefd bij net getrouwde gestellen voor de trouwfoto's.

We wandelen een trail de berg op richting Lake Agnes. Het wandelpad ligt beschut tussen en de bomen en loopt zigzaggend de berg op. Helaas heb je weinig uitzicht op het mooie meer. Het is een behoorlijke klim (3 km) omhoog. Op het smalle pad passeren twee groepen ruiters die op hun paarden genieten van de rit. Als Leo op het smalle pad met zijn rug tegen de rotsen gaat staan om de paarden te laten passeren besluit één van de paarden zijn grote boodschap te laten vallen. Bijna op Leo zijn schoenen. De Amerikaanse/Canadese berijdster zegt: "She is going to the bathroom". Was dat maar waar, denkt Leo, dan lag deze shit niet op mijn schoenen.

De eerste stop in de klim is bij Mirror Lake. Een klein meertje met op de achtergrond een steile rots ook wel de "Grote Bijenkorf" genoemd. Na een korte pauze in het zonnetje, klimmen we door. Onze jassen en sweaters gaan uit. Het laatste stukje bij het theehuisje is te steil voor een pad. Na een klein watervalletje is er een lange trap gemaakt. Moe maar voldaan komen we bij het theehuisje aan. Rond het theehuisje lopen veel eekhoorns op zoek naar voedsel. Achter het theehuis ligt het meer Agnes. Van hieruit is het mogelijk om nog verder te wandelen naar de gletsjer. Wij besluiten om na een pauze de 3,2 kilometer terug af te dalen. Tijdens de pauze zijn er diverse eekhoorns op zoek naar voedsel. Ze bedelen bij de mensen door op hun achterpootjes te gaan staan. Er gaat er zelfs één met een hele bananenschil vandoor, die een jongen in een vuurton had gegooid.

Dat het een behoorlijke klim was, valt pas goed op als je al die zwetende en hijgende mensen de berg op ziet komen. Een Aziatisch stel vraagt, met hun tong op hun schoenen aan Leo hoe ver het nog is. Volgens Leo zijn ze al ruim over de helft (om ze moed in te spreken) Rosalie denkt dat ze nog lang niet op de helft zijn, maar houdt haar mond. We denken dat ze het theehuisje niet gaan halen. Dit in tegenstelling van enkele oude Aziaten die zeker over de 70 zijn en langzaam maar gestaagd de berg beklimmen. We groeten deze oude mensen vriendelijk en steken onze duim op. Al met al is het weer een behoorlijke inspanning geweest maar wederom zeker de moeite waard. Het nadeel van deze trail is wel dat je op de terugweg dezelfde route loopt met weinig uitzicht. We nemen ons dan ook voor om in het vervolg wandelingen uit te zoeken die in een lus lopen.

Bij het meer aangekomen schieten we nog enkele foto's. Helaas begint Rosalie d'r camera gek te doen. Op de automatisch stand stelt de lens niet meer scherp en is het niet mogelijk om af te drukken. Op de handmatige stand kan je wel afdrukken maar wordt het diafragma niet goed ingesteld. Dadelijk maar even kijken of we het kunnen verhelpen.

Vandaag staat er een reisdag gepland met vele interessante stops. Ook hebben we vandaag eindelijk weer een grote kans om beren te zien. Op internet hebben we verschillende verslagen gelezen dat men beren heeft gezien op de route vanuit Lake Louise in noordelijke richting naar de Icefields en naar Jasper. We rijden de 1A op, een toeristische tweebaans weg (met tegemoet komend verkeer). Er mogen hier geen vrachtwagens rijden. Op de weg zijn regelmatig passeerstroken gemaakt waar langzaam verkeer kan worden ingehaald. Aan beide kanten van de weg hoge bergen met diverse kleurschakeringen. We beginnen de dag met een buitje maar al snel breekt de zon door. We rijden lekker rustig en kijken geconcentreerd de berm in, op zoek naar beren.

1. We rijden na circa 34 km langs de Crowfoot Glacier, die hoog op de bergwand ligt. Een eeuw geleden had deze gletsjer nog 3 ijsaftakkingen naar beneden toe (tenen genoemd), nu zijn het er nog maar twee. En ook deze zijn door de opwarming van de aarde snel aan het smelten.

2. Na 40 kilometer passeren we de Bow Summit Pass. Dit is de hoogste wegpas van de vier bergparken (2088 meter). Bij het Peyto Lake stoppen we even om onze benen te strekken en om van de natuur te genieten. Er staat een groot gebouw dat is gebouwd door een gids (1890-1950). In de Tradingpost (een leuk winkeltje) kopen we een stoffen vlaggetje van Canada om op onze rugzak te naaien.

3. Mistaya Canyon: Een behoorlijke klim (10 minuten) naar de potholes. Snelstromend water heeft diepe gleuven gesleten in de rotsen waardoor er een natuurlijke brug is ontstaan.

Eerst rijden we Saskatchewan (een pleisterplaats) voorbij. Als we zien dat het nog 153 km is naar Jasper zonder dat er benzinepompen zijn, nemen we geen risico en keren om. Aangezien de benzine hier 1,33 kost ipv 1,07 tanken we maar 20 liter ipv de mogelijke 100.

4. EINDELIJK EEN BEER !!!!

Na alle voorgaande dagen alleen de berenwaarschuwingsborden te hebben gezien, worden we toch behoorlijk ongeduldig. WIJ WILLEN BEREN ZIEN!
We rijden dan ook niet de toegestane 90 km per uur maar tuffen rustig met 60 km door het landschap. Alleen als er een auto achter ons komt rijden, gaan we even iets harder of laten de auto passeren. We turen aan beide zijde van de weg, tussen de bomen en over de weides op zoek naar een glimp van een beer. Opeens begint Rosalie te roepen:

Een BEER, een BEER, een BEER, Ik zag een BEER !!!!! STOPPEN, KEREN, Ik zag een BEER. Aangezien er een auto achter ons rijdt kan ik niet vol in de remmen. Snel de richtingaanwijzer uit en de vluchtstrook op. Als de auto is gepasseerd keren we de camper en rijden terug. Op enkele tientallen meters vanaf de weg, wandelt inderdaad een Bruine Beer door het veld. We stoppen de camper om foto's te maken. Dit is voor andere weggebruikers het sein om ook te stoppen. Stilstaande auto's en campers in berm.............meestal is er dan wild te zien!

De beer verdwijnt af en toe uit het zicht, door het hoge gras en/of boompjes. We zien de beer regelmatig in vol ornaat. We kunnen de beer zeker tien minuten volgen door met hem/haar op te rijden. Het is wel opletten want auto's stoppen op de weg, gaan vlak voor je op de vluchtstrook staan of keren om. Sommige mensen stappen zelf uit om foto's te maken. Helaas laat Rosalie d'r camera het net als gisteren het wederom afweten. Het lukt maar niet om een duidelijke foto met de telelens te maken. Jammer maar helaas ......eindelijk een beer in het wild gezien. Wat is dit gaaf ! Als de beer het bos in verdwijnt, rijden alle toeristen ook weer door. Wij moeten weer keren en rijden opgewonden door in noordelijke richting (naar de Icefields en Jasper).

Als we verder rijden zien we opeens een wolf/coyote de weg oversteken. Aan de andere zijde van de weg is een parkeerplaats. Vol in de ankers en snel de parkeerplaats op. De wolf is in het bos verdwenen maar komt, als we net stil staan, de parkeerplaats opgewandelt. Met zijn tong uit zijn mond komt de wolf op enkele meters afstand langs de camper gelopen en verdwijnt weer het bos in. We keren de camper en zien de wolf (of een andere) de weg over steken. Ook deze keer steekt de wolf de parkeerplaats over en verdwijnt in het bos en komt niet meer terug.

5. We lunchen op een mooie parkeerplaats met uitzicht op een snel stromende rivier. Een ideale plaats voor beren, maar helaas denken de beren daar anders over want wij zien ze niet. We rijden het Banff National Park uit en het Jasper National Park in. Op een hoge pas stoppen we om van het uitzicht te genieten. Op de parkeerplaats staan vele motorrijders te genieten van een korte pauze.

6. Columbia Icefields (130 km vanaf Lake Louise). Op de bergketen ligt een gigantische ijsmassa waarvan vanaf de weg maar een "klein gedeelte" is te zien. Er hangen zes gletsjer over de bergkam heen. Het smeltwater van deze ijsmassa stroomt uiteindelijk in drie verschillende oceanen. We bezoeken het Visitor Center waar een tentoonstelling is ingericht met enkele maquettes. Hier kan je ook de kaartjes kopen voor de Ice Explorer (36$). Met een speciale vervoermiddel met gigantische banden worden de toeristen een stukje de gletsjer opgereden en kan je op de gletsjer wandelen. We hebben verschillende verslagen gelezen dat het niet zo heel spectaculair is. Daarnaast zien we dat je eerst met een normale bus naar boven wordt gereden en dat het gebied waar je eruit mag, helemaal egaal is gemaakt. Het lijkt wel een geasfalteerde parkeerplaats! De trip duurt in totaal 1 uur en 20 minuten. Wij besluiten om het niet te doen. Wij hebben in de Alpen en in Nieuw Zeeland al vaker op een gletsjer gewandeld en zelfs een gletsjer met klimijzers beklommen.

Inmiddels is het erg bewolkt geworden en is het behoorlijk gaan waaien. Leo wil toch de gletsjer aangeraakt hebben en rijdt de camper een parkeerplaats onderaan de gletsjer op. Een korte klim leidt naar de gletsjer. Er staan verschillende markeerbordjes met jaartallen erop waaruit duidelijk blijkt dat de gletsjer hard aan het smelten is. Zo worden de eindposities van de gletsjer gemarkeerd met de jaartallen 1983 en 1992. Leo wandelt de gletsjer op en loopt onderaan de gletsjer langs het smeltende ijs die in een riviertje uitmondt. Het riviertje loopt terug onder de ijslaag door.

Als we verder rijden passeren we waarschuwingsborden met wilde berggeiten erop. Enkele honderden meters verder staat een bus en enkele auto's aan de kant van de weg. Snel de camper er achter parkeren om foto's te maken. De langharige berggeiten trekken zich niets aan van de toeristen en grazen rustig door.

7. Athabase Falls
Op 30 km voor Jasper wringt zich een 23 meter hoge waterval tussen de rotsen door. Het water van de Athabase Falls stroomt erg snel.

8. Bij aankomst in Jasper begint het te regenen. Leo ziet in een flits aan de overzijde van de weg twee grote herten staan, maar kan niet meer stoppen zonder het achteropkomende verkeer te hinderen. Het is bijna half zes en eigenlijk laat om nog een camping te zoeken. We zijn namelijk gewaarschuwd dat dit een druk weekend zou worden. Maandag 3 september is het namelijk Labour Day. Alle Canadezen hebben een lang weekend vrij. Tevens is het de afsluiting van het zomerseizoen. Na Labour Day sluiten ook vele wildlife-campings in de Natuurparken.

In Jasper is de eerste camping al volledig volgeboekt. De tweede camping (Whistler) heeft volgens de borden bij de ingang nog enkele plaatsen zonder stroom. Als we echter aan de beurt zijn , blijkt deze camping inmiddels ook volgeboekt. We worden doorverwezen naar de Natuurcamping Wabasso (circa 14 km terug aan de 93a). We hadden gedacht om nog even boodschappen te doen in Jasper, maar besluiten om geen tijd te verliezen en rechtstreeks naar de camping te rijden. Op weg naar de camping springt er een hertje de weg over. Bij aankomst op de camping begint het hard te regenen. Gelukkig hebben ze nog wel plaats. Op deze natuurcamping worden we weer gewaarschuwd dat 's nachts beren en/of ander wild de camping bezoeken op zoek naar eten. Op de camping hebben we geen stroom, zijn er wel toiletten maar geen douches. Om een kampvuurtje te mogen maken dien je een fire-permit te kopen. We zijn beide moe van de lange reisdag en willen onze ervaringen verwerken in dromenland. Dromen over beren!